Για μία δομή προσωρινής φιλοξενίας στην Ηλιούπολη

Ήταν σχεδόν 11 προχθές βράδυ, όταν χτύπησε το τηλέφωνο και άκουσα την ανήσυχη φωνή του φίλου, που πριν λίγο είχαμε αποχωριστεί, να λέει ότι τα κορίτσια στη βόλτα με τον σκύλο στο πάρκο μας, βρήκαν μια κοπέλα, χωρίς μεγάλη επαφή με το περιβάλλον, ξαπλωμένη στο έδαφος.

Αμέσως πρόστρεξαν να την βοηθήσουν, της έφεραν μια ζεστή κουβέρτα για να ζεσταθεί και μέσα απ’ τα σπασμένα ελληνικά και με μια «ηρεμία» που της «πρόσφερε» η ολοφάνερη κατανάλωση κάποιου «πνεύματος», έμαθαν ότι είναι ένα χρόνο στη Αθήνα από μια μακρινή χώρα του βορρά, κάπου ζούσε με την μητέρα της με την οποία για κάποιο λόγο μάλωσε και αυτή την έδιωξε από το σπίτι… Έτσι την βρήκαν τα κορίτσια, ντυμένη πρόχειρα με μια φόρμα και ένα ελαφρύ μπουφάν, χαμένη στα προβλήματα αλλά με μια περίεργη στωική ηρεμία. Ήθελε μόνο να κοιμηθεί…Πρώτη φορά μου τύχαινε τέτοιο πρόβλημα. Το ίδιο και στα παιδιά κι έτσι άρχισα να ψάχνω στο διαδίκτυο, να βρω μια λύση, τουλάχιστον για μια φιλόξενη γωνιά, να ξεκουραστεί και να συνέλθει ασφαλής.

Πολλές οι «λύσεις» ψυχολογικής υποστήριξης από ΜΚΟ και άλλες δομές, που λειτουργούν εργάσιμες μέρες και ώρες, λες και έχουν ωράρια τα προβλήματα και οι περίεργες καταστάσεις της ζωής. Εγώ διάλεξα να καλέσω την «Γραμμή SOS 15900», µία υπηρεσία για γυναίκες θύματα βίας, όπου μια ευγενέστατη κοπέλα με ενημέρωσε για το τι θα μπορούσε να γίνει (αύριο πια), ότι το «θύμα» πρέπει να μιλήσει με ειδικό, να εξηγήσει, να μην έχει εξαρτήσεις και άλλα πολλά «να»…Λύση για τώρα πάντως δεν υπήρχε…Αποκλείσαμε τη «λύση» της αστυνομίας και του ΕΚΑΒ, που μπορεί να την οδηγούσαν «αλλού», εμείς δεν είχαμε λύση φιλοξενίας, είναι κι αυτή η πανδημία και η ανησυχία μας… Το μπουφάν και η κουβέρτα στο αυτοκίνητο για ώρα ανάγκης, έπιασαν τόπο. Την ντύσαμε ζεστά και την βάλαμε σε ένα πιο ασφαλές σημείο. Οι προσπάθειες μας να μάθουμε κάτι παραπάνω για να βοηθήσουμε κάπως, σταματούσαν στην σιωπή της. Τηλέφωνο δεν είχε, διεύθυνση του σπιτιού δεν έδινε, μόνο μας κοιτούσε με τα υγρά της μάτια και όλο επαναλάμβανε στη γλώσσα της, «παιδιά, σας ευχαριστώ»!!! Την αφήσαμε τουλάχιστον πιο ζεστή και ασφαλή και γυρίσαμε σπίτια μας με κόμπο στο λαιμό και ενοχές…Γιατί να μην υπάρχει ένα ασφαλές μέρος για όσους βρίσκονται στο δρόμο – για όποιο λόγο και αιτία – για να μείνουν έστω προσωρινά?

Ο Δήμος μας θα μπορούσε να δημιουργήσει μια έστω μικρή δομή προσωρινής φιλοξενίας με τα στοιχειώδη και με την βοήθεια εθελοντών και της κοινωνικής υπηρεσίας, να στηρίξει κάποιους ευάλωτους συνανθρώπους μας, με ανθρωπιά και εχεμύθεια. Το κόστος δεν είναι μεγάλο, αλλά το κοινωνικό όφελος τεράστιο! Πάντα θα ελπίζουμε και θα προσπαθούμε. Καλή Ανάσταση φίλοι, απ’ όλα τα δεινά !!!(Η φωτογραφία είναι από το επόμενο βράδυ και ελπίζω σε κάποια αίσια εξέλιξη) Ο Θάνος Κατσώνης είναι Ειδικός Συνεργάτης του Δημάρχου / Υπεύθυνος Επικοινωνίας Δήμου Ηλιούπολης