Πώς κυλούν οι μέρες στη Νέα Σμύρνη; Η Μίνα Μπιράκου είναι φρέσκια στη γειτονιά της αλλά έχει πολλά να πει γι’ αυτή

(Από τον ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΥΡΙΑΖΗ)

Μένω στην Άνω Νέα Σμύρνη και συγκεκριμένα στην πλατεία Άνοιξης. Είναι το τελευταίο «σύνορο» πριν από το Παλαιό Φάληρο. Είμαι φρέσκια εδώ. Τώρα κλείνω έναν χρόνο.

Δεν επέλεξα ακριβώς τη γειτονιά. Επέλεξα άνθρωπο, γέννημα-θρέμμα της περιοχής, συζήσαμε, οπότε βρέθηκα κι εγώ να ζω εδώ. Βέβαια, επειδή είμαι οπαδός νοτίων προαστίων εδώ και χρόνια, η Νέα Σμύρνη δεν μου έπεσε πολλή βαριά… Τη θεωρώ το βορειότερο νότιο προάστιο.

Δεν έχει κάτι πολύ ξεχωριστό, κάποιο τοπόσημο π.χ., είναι αρκετά γειτονιά, γεγονός που μου αρέσει (π.χ. έχει ησυχία συγκριτικά με το κέντρο της Νέας Σμύρνης) και όλα ξεκινάνε και καταλήγουν στη μικρή πλατεία της Άνοιξης.

Μου αρέσει πολύ που οι Νεοσμυρνιώτες είναι Πανιώνιος σε ό,τι κατάσταση ή κατηγορία κι αν βρίσκεται η ομάδα. Και πάνε και γήπεδο.

Συνηθίζω να περπατώ προς τα νεκροταφεία Καλλιθέας, Νέας Σμύρνης και Παλαιού Φαλήρου. Είναι πάντα ήσυχα. Από παιδάκι είχα μια ιδιαίτερη συμπάθεια στα νεκροταφεία. Δεν τα φοβόμουν καθόλου. Μου φαινόταν παράλογο κάτι τόσο ήσυχο και γαλήνιο να με τρομάζει. Επίσης, για να καθαρίσω το μυαλό μου, πάω για τρέξιμο στο Άλσος της Νέας Σμύρνης.

  Υπάρχει το cult κρεοπωλείο «Δρακούλης» (έχει πλέον ανοίξει και εκπληκτικό κατάστημα στη Βούλα), όπου ψωνίζεις από πικάνια μέχρι kobe beef και ντόπιο αρνί, αλλά και φοβερά δικά τους μπιφτέκια, μαριναρισμένα κρέατα (το κοτόπουλο μοχίτο είναι φανταστικό) και αμερικάνικα ψωμάκια για μπέργκερ ή σάλτσα για πίτσα. Για φρέσκα ψάρια, φρούτα και λαχανικά, αλλά και περίεργα ελληνικά τυριά, power foods, όσπρια, ζυμαρικά, μπαχάρια και βότανα πάμε στον Αργολικό. Σχετικά κοντά στη γειτονιά μου είναι το εστιατόριο Κεφτές και Δε Φταις, με τους πιο επικούς, μαμαδίστικους κεφτέδες (η απλάδα με τηγανητά αυγά και πατάτες είναι ακαταμάχητη), και όσο για delivery, ο «Λευτέρης» είναι θρύλος και όχι μόνο τοπικός.

Μαμαδίστικοι κεφτέδες στο εστιατόριο Κεφτές και Δε Φταις

Η γειτονιά δεν έχει κάτι ιδιαίτερο αρχιτεκτονικά. Κάτι που ξεχωρίζω είναι η ύπαρξη αρκετών μονοκατοικιών που αντιστέκονται στην επέλαση της αντιπαροχής. Οι πρώτοι κάτοικοι ήταν πρόσφυγες από τη Σμύρνη και πολλοί έχουν ανακαινίσει μεν την πατρική τους μονοκατοικία, αλλά την έχουν κρατήσει μονοκατοικία, με τον κήπο της, τις λεμονιές της, όλα. Άμα το πάω λίγο πιο πέρα, χαρακτηριστικό στη Νέα Σμύρνη κτίριο είναι αυτό της Εστίας.

Η ιστορία είναι παλιά, αλλά με ενθουσίασε όταν την έμαθα από τον σύντροφό μου. O προαναφερθείς Λευτέρης, το 1953, άρχισε να ψήνει και να πουλάει σουβλάκια με το παιδικό καρότσι του γιου του, που το είχε κόψει, είχε κρατήσει ρόδες και χερούλι και είχε προσαρμόσει ένα δοχείο με πάγο για τα κρέατα, την ντομάτα και το μαϊντανό. Από πάνω είχε την ψησταριά με τα κάρβουνα.

Το σταμάταγε σε 4 σημεία της Νέας Σμύρνης συγκεκριμένες ώρες (π.χ. όταν σχολούσαν τα σχολεία). Το 1957 άνοιξε στην Ομήρου, όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα, και τα σουβλάκια ψήνονται όχι πια σε καρότσι, αλλά με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.

Δηλαδή, η απαραιτήτως φρέσκια πίτα ημέρας (γι’ αυτό και πάντα αλάδωτη) ακουμπιέται στο μαντέμι. Πάνω της, όσο είναι στη φωτιά, μπαίνει η τομάτα, ώστε να αφήσει το ζουμί της στην πίτα, μετά το κρέας, μετά το κρεμμύδι με τον μαϊντανό και τέλος το αλάτι και το κόκκινο πιπέρι.

Το χέρι πιάνει το σουβλάκι μόνο για να το τυλίξει, έτοιμο, με όλα τα υλικά δεμένα μεταξύ τους από τη ζέστη του μαντεμιού.

Κάποιον που δεν έχει ξαναέρθει στη Νέα Σμύρνη νομίζω ότι θα τον πήγαινα στο γήπεδο του Πανιωνίου. Από αυτό θα καταλάβει μερικά πράγματα. Μου αρέσει πολύ που οι Νεοσμυρνιώτες είναι Πανιώνιος σε ό,τι κατάσταση ή κατηγορία κι αν βρίσκεται η ομάδα. Και πάνε και γήπεδο.

Χαρακτηριστικό είναι το κτίριο της Εστίας της Νέας Σμύρνης.

Υπάρχει μια κοπέλα που έχει ένα μικρό pet shop στην οδό Αγίας Σοφίας, την «Αποθήκη της Άννας». Η Άννα, λοιπόν, έχει εκεί έναν παπαγάλο που έσωσε από το αεροδρόμιο, όταν ο υποψήφιος ιδιοκτήτης του τον παρέλαβε από τη χώρα που του ήρθε και δεν τον ήθελε γιατί το ράμφος του ήταν στραβό, έναν γάτο τυφλό από το ένα μάτι κ.λπ.

Λατρεύει τα ζώα. Δεν είναι έμπορος. Έχει μια –πάντα σωστή– συμβουλή για ό,τι τη ρωτήσεις και σου στέλνει και οτιδήποτε χρειαστείς στο σπίτι. Την ξεχωρίζω και προσπαθώ να ψωνίζω πάντα από αυτήν για τις γάτες μου, αντί από κάποιο μεγάλο pet shop.

Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι, θα έβαζα περισσότερο, πολύ περισσότερο πράσινο και θα ανάγκαζα τον ιδιοκτήτη του διπλανού μας άδειου οικοπέδου να το καθαρίζει τακτικά και να του φυτέψει λίγο πράσινο μέχρι να αποφασίσει να το χτίσει.

Info: H Μίνα είναι διευθύντρια έκδοσης του περιοδικού InStyle και beauty editor της εκπομπής «Joy» στο Mega Channel.

Πηγή: www.lifo.gr

 

Πηγή: www.lifo.gr