Πρωτοποριακή δράση του Φωστηρόπουλου, στο Παλαιό Φάληρο
O υποψήφιος δήμαρχος Παλαιού Φαλήρου, Γιάννης Φωστηρόπουλος, καλεί τους φίλους του συνδυασμού, το Σάββατο 18/5 στις 9 το βράδυ, στο Cine Φλοίσβος, για να παρακολουθήσουν την επίκαιρη ιταλική κωμωδία, “Τα παράπονα στον δήμαρχο”. Η είσοδος είναι ελεύθερη.
Καθώς η ώρα που οι Παλαιοφαληριώτες θα επιλέξουν τη νέα Δημοτική αρχή πλησιάζει, ο συνδυασμός μας θα προσπαθήσει να ψυχαγωγήσει αλλά και να προβληματίσει τους συνδημότες μας με έναν πρωτότυπο τρόπο.
Όσοι προσέλθουν το Σάββατο 18/5 και ώρα 21:00 στο Cine Φλοίσβος, θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την ταινία ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΝΑ ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΟ (“L’ OraLegale”), που αντικατοπτρίζει σε μεγάλο βαθμό την κοινωνία μας, μιας και το σενάριο της, προέρχεται από την γειτονική και όμοια σε πολλά με εμάς Ιταλία.
Η υπόθεση της εκπληκτικής και ηθικοπολαστικής αυτής κωμωδίας έχει ως εξής:
Καθώς ένα οικονομικό σκάνδαλο ξεσπάει παραμονές των εκλογών, οι δημότες ενός μικρού χωριού της Σικελίας κάνουν την υπέρβαση και δεν ψηφίζουν τον διεφθαρμένο, παλαιοκομματικό πρώην δήμαρχο, αλλά έναν ιδεαλιστή δάσκαλο που υπόσχεται ισονομία και πάταξη της διαφθοράς. Όταν όμως αρχίζει να εφαρμόζει τις εξαγγελίες του, οι κάτοικοι ξεσηκώνονται γιατί τα πράγματα δεν φαίνονται να πηγαίνουν όπως ακριβώς τα περιμένανε. Έτσι ενώ η αλλαγή έμοιαζε καλοδεχούμενη, όταν ο καινούργιος δήμαρχος αρχίζει να εφαρμόζει όλα όσα υπόσχεται, τα οποία έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την άτακτη, ημιπαράνομη και «νοτιοευρωπαϊκή» καθημερινότητα στην οποία όλοι είχαν βολευτεί, αρχίζει η γκρίνια…
Η ταινία που αποτέλεσε τεράστια επιτυχία στην Ιταλία, θα μπορούσε να έχει γυριστεί και στην Ελλάδα, καθώς κατά την εξέλιξή της όλοι θα αναγνωρίσουμε κομμάτια μιας ανάλογης ελληνικής πραγματικότητας.
Αυτή ακριβώς την όψη των επικείμενων Δημοτικών εκλογών, λίγο πριν κληθούμε μάλιστα να ψηφίσουμε, θέλει να αναδείξει με την δράση του ο συνδυασμός μας και ο επικεφαλής του, Υποψήφιος Δήμαρχος Παλαιού Φαλήρου Γιάννης Φωστηρόπουλος.
Σας περιμένουμε στο μαγευτικό παραθαλάσσιο, θερινό κινηματογράφο CINEΦΛΟΙΣΒΟΣ στο ομώνυμο πάρκο, για μια βραδιά χαλάρωσης σε ένα υπέροxo συνδυασμό με το γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας την ώρα που ο Σαρωνικός αποκτά τα καλύτερα χρώματα του.
Τραβηγμένη και πεζά σκηνοθετημένη, αλλά κωμικοτραγικά οικεία για μας τους Έλληνες, η ταινία κανιβαλίζει την προσπάθεια ενός πρωτοεμφανιζόμενου ηθικού και δουλευταρά δημάρχου να βάλει τάξη σε σικελικό χωριό.
Λαοφιλές κωμικό δίδυμο στην πατρίδα τους, οι Φικάρα και Πικόνε άρχισαν να γυρίζουν ταινίες το 2001 μετά από πολύχρονη πορεία στο θέατρο, την κωμωδία stand up, και την τηλεόραση. Η νέα τους ταινία, χωρίς να είναι τίποτα σπουδαίο, συνεχίζει την παράδοση της εξωφρενικής ιταλιάνικης κωμωδίας, βλέπεται ευχάριστα, και, πάνω απ’ όλα, μιλάει ντουγρού στην ψυχή του Νεοέλληνα. Διότι όσα κωμικοτραγικά συμβαίνουν στο σικελικό χωριό του φιλμ είναι, ωιμέ, οδυνηρά οικεία σε μας εδώ, τους… επίγονους του Περικλή, του Μεγαλέξαντρου και του Πλάτωνα –τρομάρα μας! Στο παραθαλάσσιο Πιετραμάρε, που λέτε, όλα λειτουργούν με τον γνωστό… νεοελληνικό χαοτικό τρόπο: τα σκουπίδια ξεχειλίζουν γύρω απ’ τους κάδους, ο καθείς παρκάρει όπου γουστάρει, η αστυνομία και οι δημοτικές αρχές, όταν δεν αράζουν για καφέ, κάνουν τα στραβά μάτια σε κάθε λογής παρατυπία ή παρανομία, το βύσμα και οι «εξαιρέσεις» πάνε σύννεφο… Μέχρι που στις δημοτικές εκλογές, ο ηθικότατος, χαμηλότονος και νομοταγής καθηγητής λυκείου, Πιερπάολο Νατόλι (Αμάτο) –που αποφάσισε να βάλει υποψηφιότητα, ίσα για να δώσει στην 20χρονη κόρη του (Ντε Λούκα) και τους εναλλακτικούς φίλους της μια ανάσα ελπίδας– εκλέγεται ανέλπιστα εκτοπίζοντας τον μπερλουσκονικών προδιαγραφών «ισόβιο» δήμαρχο (Σπεράντεο).
Η εκλογή του Νατόλι θα φέρει τα πάνω κάτω στη ζωή των Πιετραμαριτών. Από τους ποδηλατόδρομους, το λουλουδικό, και την ανακύκλωση (χαρακτηριστική η σκηνή, όπου ο Φικάρα κάθεται αποσβολωμένος μπροστά στους διαφορετικού χρώματος κάδους και μη ξέροντας πού να ρίξει τις φλούδες του καρπουζιού, απλά… τις τρώει), έως τα καθημερινά πρόστιμα, και τις κατεδαφίσεις αυθαιρέτων, οι κάτοικοι ζουν αίφνης έναν εφιάλτη. Ειδικά ο Σάλβο (Φικάρα) και ο Βαλεντίνο (Πικόνε), ιδιοκτήτες κεντρικής καφετέριας, που ως κουνιάδοι του νέου δημάρχου περιμένουν φυσικά… ειδική μεταχείριση και παράκαμψη της νομιμότητας, όταν, ας πούμε, θέλουν να στήσουν αυθαίρετο αρχαιοπρεπές περίπτερο στο πεζοδρόμιο με τα τραπεζοκαθίσματά τους… Η ταινία είναι γεμάτη από κωμικοτραγικές καταστάσεις, αλλά η κορυφαία, νομίζω, προκύπτει, όταν οι ίδιοι οι πολίτες που περιμένουν στην ουρά για να εκφράσουν τα παράπονά τους στον δήμαρχο, εξανίστανται επειδή οι υπάλληλοι δεν επιτρέπουν στους δυο κουνιάδους να παρακάμψουν την ουρά και να μπουν πρώτοι στο γραφείο! Ωραία πινελιά, επίσης, ο ρόλος της εκκλησίας στο μπάχαλο ανομίας στο Πιετραμάρε. Αν και δεν πρόκειται για καμιά σπουδαία ταινία, το φινάλε αποζημιώνει με την κυνική παραδοχή πως κάποια πράματα δεν πρόκειται ν’ αλλάξουν ποτέ.