“Ιστορία και Αθανασία είναι ό,τι επιζεί στη μνήμη των ανθρώπων”

Ο Δήμαρχος Αλίμου Ανδρέας Κονδύλης παρέστη το Σάββατο 23 Μαΐου 2015 σε εκδήλωση του Δήμου Ηλιούπολης, κατά την οποία ο Δήμαρχος Ηλιούπολης Βασίλης Βαλασόπουλος τίμησε τον Γρηγόρη Λαμπράκη, δίνοντας το όνομα του αγωνιστή της Ειρήνης και της Δημοκρατίας στο Σταθμό του Μετρό Ηλιούπολης. 

Παρέστησαν επίσης ο γιος του αγωνιστή Γρηγόρης Λαμπράκης, ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής και Βουλευτής Απόστολος Κακλαμάνης, οι Βουλευτές Σοφία Βούλτεψη και Γιώργος Αμυράς, οι Περιφερειακοί Σύμβουλοι Γιώργος Καστρινάκης και Παναγιώτης Πατσαβός, εκπρόσωπος από την Αττικό Μετρό Α.Ε., εκπρόσωπος από την Επιτροπή Ειρήνης Ηλιούπολης, ο αυτόπτης μάρτυρας της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη Λεωνίδας Κοντουδάκης και άλλοι.

Ακολουθεί η ομιλία του Δημάρχου Αλίμου Ανδρέα Κονδύλη για τον Γρηγόρη Λαμπράκη:

«Η γνωστότερη λογοτεχνική ανάδειξη της πολιτικής δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη είναι βεβαίως το «Ζ» ήτα του Βασίλη Βασιλικού, ένα μυθιστόρημα – ντοκιμαντέρ που αποτέλεσε και σεναριακό θεμέλιο της ομότιτλης ταινίας του Κώστα Γαβρά.
Στο «Ζήτα», λοιπόν, ο Βασιλικός γράφει ότι «οι νεκροί δεν μιλούν… οι νεκροί δεν μαθαίνουν ποτέ τι ακολούθησε το θάνατό τους. Είναι χωρίς επίγνωση της θυσίας τους, … οι νεκροί δεν μιλούν ποτέ… Γι΄ αυτό πρέπει εμείς να μιλάμε για λογαριασμό τους. Πρέπει να υπερασπιζόμαστε το δίκιο της απουσίας τους».
Γι΄ αυτό το δίκιο είμαστε εδώ σήμερα… να δώσουμε το όνομα του Γρηγόρη Λαμπράκη σε τούτο το σταθμό. Για να βλέπουν αυτό το όνομα όσοι περνούν από ΄δω, για να το ακούν και να το μαθαίνουν οι νεώτεροι. Γιατί, τελικά, Ιστορία και Αθανασία είναι ό,τι επιζεί στη μνήμη των ανθρώπων.
Επειδή όμως τέτοιες τελετές, από αδυναμία του ομιλητή, κινδυνεύουν να καταλήξουν σε κουραστική ηρωολογία – το εντελώς αντίθετο από το επιθυμητό σε αυτή τη συγκέντρωση -, ας καταφύγουμε και πάλι στην Τέχνη. Κλείνω, διαβάζοντάς σας το «Επιτάφιο Επίγραμμα» για τον Λαμπράκη του Νικηφόρου Βρεττάκου. Το επίγραμμα έχει ένα «τέχνασμα»: ένα άγγελμα που κόβεται απότομα στη μέση, όπως κόπηκε απότομα το νόημα μιας ζωής. Σας διαβάζω:
«Σηκώνοντας στους ώμους του το έπαθλο του Μαραθωνίου
ο ωραίος νεκρός κατεβαίνει στον Άδη,
κει που οι αιώνιοι Έλληνες τον καρτερούν. Αλλ΄ όμως
τους πάει μισό τ΄ άγγελμα: ΝΕΝΙΚΗ-
άλλοι σας φέρνουν πίσω μου το ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ
Εγώ δεν ήτανε να ρθώ τόσο ενωρίς, εμένα
στων Πλαταιών τη χώρα και του Μαραθώνα,
με σκοτώσανε οι Πέρσες».