H Βίλα Ξενοδοχείο Mέγα Edem Club ή Μέγαρο Καπνίστ

Μία από τις πιο παλιές και χαρακτηριστικές επαύλεις του Φαλήρου, σ’ ένα τεράστιο παραλιακό οικόπεδο. Η φωτογραφία, είναι σε πρώτη κοινοποίηση σήμερα.
Ήταν το τελευταίο κτήριο της παραλιακής λεωφόρου, πριν το ρέμα της Πικροδάφνης.
Αποτελούσε για μεγάλο διάστημα το σημείο αναφοράς της περιοχής, στην οποία έδωσε και το όνομά της.
Ήταν όπως βλέπουμε για πολλά χρόνια το τέρμα των λεωφορείων με το Νο 1 που αναχωρούσαν από την Ακαδημίας.
Το τραμ που έφτανε έως εδώ δεν πρέπει να υπάρχει ποια, γιατί στην νησίδα δεν υπάρχουν οι γραμμές και η τερματική ξύλινη στάση του.
Άρα η φωτο πρέπει να είναι γύρω στο 1954-1955.
Σαν κτίριο ήταν σχετικά απλό χωρίς «τρούλους και καμπαναριά» όπως άλλα.
Στην πρόσοψη είχε μόνο μια εντυπωσιακή εξωτερική σκάλα εισόδου που σε ανέβαζε κατ’ ευθείαν στη μεγάλη βεράντα του ορόφου.
Η έπαυλη είχε κτιστεί το 1908 από την Αικατερίνη Καπνίστ, χήρα του ελληνικής καταγωγής Ρώσου κόμη Πέτρου Ιβάνοβιτς Καπνίστ.
Η Αικατερίνη είχε έρθει στις αρχές του αιώνα στην Αθήνα με τις δύο τις κόρες Ίνα και Ευγενία.
Την δεκαετία το ’20 το μέγαρο Καπνίστ θα εγκαταλειφθεί από τους ιδιοκτήτες του και θα μετατραπεί σε ακριβή ιδιωτική λέσχη (Club) και νυκτερινό κέντρο με το όνομα Edem Club.
Σαν νυκτερινό κέντρο θα γίνει διάσημο στο μεσοπόλεμο και θα αποτελέσει το επίκεντρο της καλοκαιρινής νυκτερινής ζωής της Αθήνας, σύμφωνα τουλάχιστον με τις εφημερίδες της εποχής ο πληθυσμός του “Έντεν” αυξάνει και πληθύνεται.
Μέρος του οικοπέδου χρησιμοποιήθηκε για την ανέγερση του ομώνυμου πολυτελέστατου εστιατορίου στα τέλη της δεκαετίας του ’30 και μετά τον πόλεμο.
Στην κατοχή θα επιταχθεί από τους Γερμανούς όπως όλα τα αρχοντικά του Παλαιού Φαλήρου.
Μετά τον πόλεμο τα αντιπλημμυρικά έργα, η διαπλάτυνση της λεωφόρου και η κατασκευή της γέφυρας στο ρέμα της Πικροδάφνης θα ανυψώσουν τη στάθμη της παραλιακής και το ισόγειο του μεγάρου με τις κολώνες θα φαίνεται σαν υπόγειο, ενώ η εντυπωσιακή σκάλα εισόδου θα είναι πια παράλογη αφού πρέπει να κατέβεις για να την ξανανέβεις.
Την δεκαετία το ’50 έμενε εκεί η οικογένεια Μακρή.
Στην αρχή της δεκαετίας του ’50 θα στεγαστεί εκεί ο πρώτος χειμερινός κινηματογράφος του Φαλήρου που λειτουργούσε τα σαββατοκύριακα.
Έκλεισε όταν κτίστηκε ο πολυτελής Απόλλων στην οδό Αμφιτρίτης και λίγο αργότερα λειτούργησε το “Lido”, κάτω από το ομώνυμο ξενοδοχείο στην οδό Ζαΐμη.
Η έπαυλη θα κατεδαφιστεί την δεκαετία του ’80. Το οικόπεδο θα συνενωθεί με ολόκληρο το πίσω οικοδομικό τετράγωνο καταργώντας τον ενδιάμεσο δρόμο και δίνοντας του πρόσωπο στην θάλασσα. Θα κτιστεί εκεί ένα τεράστιο συγκρότημα πολυκατοικιών που διέθεσε μερικά διαμερίσματα ακόμη και με κουπόνια στις εφημερίδες για διαφήμιση.
Πηγή Ιστορικού Υλικού : Αρχείο Δημήτρη Κακίτση.
Πηγή – Αγορά από eBay.
© 1η Δημοσίευση στο διαδίκτυο σήμερα από Δ. Κακίτση.
23 Ιουνίου 2020.
Ψηφιακή Επεξεργασία Εικόνας-Έρευνα-Κείμενα-Χρονολόγηση-Τεκμηρίωση περιοχής και κτιρίων : Δημήτρης Κακίτσης.
Μια φωτογραφία από την συλλογή – © Π.Φ.Κ. ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ Δ.Κ.