Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ… “Για ένα θερινό cinema που δεν υπάρχει”…

(imaginistes.com)

Χτες το βράδυ οι υποστηρικτές για την δημιουργία θερινού cinema στο Μπραχάμι, κατέκλυσαν το χώρο του Holy Wood stage. Η ανταπόκριση του κόσμου στο κάλεσμα, ήταν πολύ μεγάλη και συγκινητική, παρά τις δυσκολίες της ημέρας.

Όλοι μαζί σε αυτή την πανηγυρική εκδήλωση για τον κινηματογράφο, αναπολήσαμε, διασκεδάσαμε και ενώσαμε τις δυνάμεις μας για να συνεχίσουμε με ακόμη μεγαλύτερη ορμή την προσπάθεια, παίρνοντας κουράγιο από τα θερμά λόγια και την υποστήριξη, για ένα αίτημα που έχει καθολική αποδοχή.

Οι ZERO ZERO και οι ΑΤΑΙΡΙΑΣΤΟΙ ΛΑΙΚΟΡΕΜΠΕΤΕΣ με το κέφι τους, μας κράτησαν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες στο χώρο του μαγαζιού που φιλοξένησε με τον καλύτερο τρόπο την εκδήλωση.

Το Μπραχάμι δεν είχε ποτέ πλατεία, δεν είχε ποτέ πεζοδρόμια, δεν είχε άλσος.

Δεν είχε χώρους άθλησης για τους πολίτες, δεν είχε χώρους αναψυχής…Για βραδινή βόλτα ας πούμε, για παγωτό, πηγαίναμε στη πλατεία Ν. Σμύρνης.

Το Μπραχάμι δεν είχε αυτές τις μικρές ανέσεις της καθημερινότητας.

Είχε όμως ένα άλλο πλεονέκτημα, ένα σπουδαίο πλούτο. Είχε σινεμάδες…

Είχε σινεμάδες θερινούς, σινεμάδες χειμερινούς, σινεμάδες μικτούς …

Για όλες τις εποχές για όλα τα γούστα..

Εκτός του κέντρου της Αθήνας, το Μπραχάμι ήταν η περιοχή με τους περισσότερους σινεμάδες.

Να σας τους αναφέρoουμε εν τάχει; ΑΣΤΗΡ χειμερινό, ΑΣΤΗΡ θερινό, ΑΤΤΙΚΟΝ χειμερινό, ΑΤΤΙΚΟΝ θερινό, ΛΟΥΛΑ χειμερινό, ΛΟΥΛΑ θερινό, ΑΡΙΩΝ, ΗΡΑ, ΔΡΟΣΙΑ, ΑΡΓΩ, ΘΑΛΕΙΑ και στα σύνορα με τους όμορους δήμους, ΑΤΛΑΝΤΙΣ, ΟΛΥΜΠΙΑ, ΑΚΡΟΝ, ΝΟΡΜΑ, ΕΡΜΗΣ, ΔΑΦΝΗ, ΓΑΡΔΕΝΙΑ, ΙΜΠΕΡΙΑΛ, ΟΡΦΕΥΣ, ΣΙΝΕ ΕΠΤΑ, ΡΙΡΙΚΑ, ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΤΑΝ και τόσοι άλλοι.

Για το μόνο πράγμα που δεν χρειαζόταν να μετακομίζουμε τα βράδια ήταν οι ταβέρνες και ο κινηματογράφος… Πάντα είχαμε την απορία, πώς, μια πόλη με βασικές ελλείψεις στο χώρο του πολιτισμού -και όχι μόνο- είχε το σπάνιο προνόμιο να διαθέτει τόσους σινεμάδες… Υπήρχαν βραδιές που δεν βρίσκαμε θέση να καθίσουμε. Τρέχαμε από τον ένα στον άλλο, ανεξάρτητα από το έργο. Καταλήγαμε σ΄ αυτόν που βρίσκαμε θέση.

Μπορεί να ήταν η Μάρθα Βούρτση, η Ναργκίς στο ΑΤΤΙΚΟΝ, Ο Μάρλον Μπράντο, η Αβα Γκάρτνερ στον ΑΣΤΕΡΑ, ο Τόνυ Κέρτις, η Μέρλιν Μονρόε στη ΛΟΥΛΑ, και πάει λέγοντας.

Κινηματογραφικοί χώροι που, ως δια μαγείας μετατρέπονταν ενίοτε σε αναψυκτήρια με ορχήστρες και λαϊκούς τραγουδιστές υψηλού επιπέδου με βαριετέ και καλλιστεία, ή σε χώρους αγώνων ελευθέρας πάλης (ΚΑΤΣ), λίγο πριν χειμωνιάσει για τα καλά.

Και κανείς μας βέβαια από τους μεγαλύτερους, δε μπορεί να ξεχάσει τα Κυριακάτικα πρωινά του ΑΣΤΕΡΑ με τις προβολές, τις συναυλίες μουσικών συγκροτημάτων, τους διαγωνισμούς χορού.

Χώροι που σε πολλές περιπτώσεις σφράγισαν και ονοματοδότησαν τις περιοχές γύρω τους. Οι παλαιότεροι θα θυμούνται ίσως, τη στάση Αναπήρων που έγινε ΑΣΤΕΡΑΣ, το Νέο Τέρμα που έγινε ΛΟΥΛΑ, τη περιοχή Παπάγου που έγινε ΑΡΙΩΝ, τη στάση ΝΑΝΑ και ούτω καθ΄ εξής, έτσι όπως γινόταν δηλαδή παλαιότερα, με τις εκκλησίες… περιοχή Παναγίτσα , Άγιος Βασίλης, Άγιος Κωνσταντίνος, Αγιά Σωτήρα, Άγιος Δημήτριος (μεγάλη η χάρη του σήμερα) κ.λ.π… Την ίδια βαρύτητα είχε το σινεμά τότε στη περιοχή, για να μην πούμε κιόλας την ίδια ιερότητα…

Εδώ και δεκαετίες όμως, το μαγαζί έκλεισε. Ο Καράμπαμπας, ο Γκιώνης, ο Δεδεγκίκας δεν άντεξαν. Δεν άντεξαν οι άνθρωποι στην επέλαση της τηλεόρασης, του SUPER MARKET, του σκυλάδικου, της αντιπαροχής. Το έκλεισαν οι άνθρωποι.

Έτσι όπως έγινε με εκατοντάδες χειμερινά, θερινά σε όλη την Ελλάδα. Το έκλεισαν.

Σ΄ όλη την Ελλάδα όμως, υπήρξαν παρ΄ όλα αυτά, μερικές φωτεινές πρωτοβουλίες, που, σε πείσμα της ισοπέδωσης, κατάφεραν να κρατήσουν η να δημιουργήσουν νέους κινηματογραφικούς χώρους με εξαιρετικά αποτελέσματα. Οι γειτονικοί δήμοι είναι παράδειγμα προς μίμηση… Η Ν. ΣΜΥΡΝΗ, Η ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ, Η ΔΑΦΝΗ, Η ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗ διαθέτουν τουλάχιστον από ένα θερινό σινεμά .

Ε! γι αυτό ήλθαμε και μεις απόψε εδώ…

Μέρος μιας τέτοιας πρωτοβουλίας είμαστε. Ξέρουμε ότι εμείς οι λίγοι εδώ και άλλοι πολλοί που, δήλωσαν την διάθεσή και την επιθυμία τους, να υλοποιηθεί το αίτημα για τη δημιουργία θερινού σινεμά στο Μπραχάμι, δε θα σταματήσουμε εδώ.

Έχουμε ισχυρή πεποίθηση ότι το αίτημα είναι παλλαϊκό και υλοποιήσιμο. Αν κάποιος πριν μερικά χρόνια έκανε ένα ερώτημα στη πόλη , π.χ. Θέλετε να γκρεμίσουμε την εκκλησία του Αγ. Δημητρίου και να φτιάξουμε μια καινούργια μεγαλύτερη;;

Ε, είναι σίγουρο ότι κάποιοι έστω, θα διαφωνούσαν. Αν κάποιος ρωτούσε τώρα, -θέλετε να λειτουργήσει Δημοτικός κινηματογράφος στο Μπραχάμι; Ε, Αμφιβάλουμε αν θα υπήρχε έστω και μία αρνητική απάντηση. Αυτό και μόνο, δείχνει την αναγκαιότητα και τη παλλαϊκότητα του αιτήματος…

Πιστεύουμε ότι η Δημοτική Αρχή και όλες ανεξαιρέτως οι παρατάξεις, έχουν την ίδια διάθεση και επιθυμία για το άνοιγμα Δημοτικού σινεμά στη πόλη μας. Γιατί δε μπορεί παρά, να είναι Δημοτικός ο κινηματογράφος.

Είναι σίγουρο ότι η Δήμαρχος και όλο το Δημοτικό συμβούλιο θα βρει συμπαραστάτες και εθελοντές όχι μόνο όσους είμαστε εδώ, αλλά και όσους προσυπέγραψαν γι αυτή την αναγκαιότητα, χωρίς ιδιοτέλεια και χωρίς υστεροβουλία.

Κλείνοντας πάντως τη μικρή μας παρέμβαση, πρέπει να ξέρετε ότι οι μεγαλύτεροι από τους παρόντες αλλά και τους απόντες, το μόνο που θέλουν είναι, να ξαναδούν να λάμπουν στη πόλη μας, με μια άλλη μορφή πλέον, τα χρυσά αστεράκια στη βελούδινη κουρτίνα του ΑΣΤΕΡΑ, να φωτίσει το πρόσωπό τους στο μπλε φως από νέον της οθόνης, να κάνουν το πρόγραμμα της ταινίας σαΐτα στον ουρανό και να ταξιδέψουν μαζί της στη χαμένη αθωότητά τους….