Δουλειά του δήμου είναι να μοιράζει σημαίες;

(Γράφει ο Σπύρος Φιλίππου) Πατριδοκάπηλος είναι αυτός που καπηλεύεται, που εκμεταλλεύεται την ιδέα τής πατρίδας, που υποκρίνεται τον πατριώτη, τον φιλόπατρι και στο όνομα τής πατρίδας επιδιώκει την ικανοποίηση ατομικών συμφερόντων.

Υψώνουν τεράστιες σημαίες και λάβαρα, εδώ στα νότια, δήθεν για να τονώσουν το εθνικό αίσθημα του λαού στις δύσκολες στιγμές που περνά και να τιμήσουν τους ήρωες του 1940.

Θα ήταν καταπόσιμο, αν δεν έτρεχαν πάντα ανιδιοτελώς, τα διάφορα δημοσιογραφικά- φιλικά εξαπτέρυγα να τους ραίνουν με ύμνους και διθυράμβους, ενώ σχεδόν ταυτόχρονα στην πρόσφατη καταδίκη της εγκληματικής οργάνωσης (απόγονους και σπορά των ηττημένων, όπως οι ίδιοι έλεγαν για τον εαυτό τους) έχει εκκωφαντικά ηχήσει η απόλυτη σιωπή των ταγών.

Τελικά όλα γίνονται για την ανύψωσή του φρονήματος ή για να βγούν αυτές οι πέννες και να γραφτούν οι ύμνοι και να καταγραφούν οι πρωτιές και το ποιος έχει την μεγαλύτερη σημαία ή το ποιος μοίρασε σημαίες στους μαθητές, ποιος τις καλύτερες, ποιος το έκανε πρώτος κοκ.;

Πειράζει που πιστεύω ότι όλα γίνονται για να πουλήσουμε, πατριωτισμό; Σε αυτήν την περίπτωση είναι ή δεν είναι πατριδοκαπηλία;

Και τι σε νοιάζει εσένα θα πεί εύκολα κάποιος; Βλέπω, θα απαντήσω , βλέπω σκοτεινό μέλλον, βλέπω να έρχεται αύξηση κρουσμάτων, κλείσιμο σχολείων, κλείσιμο επιχειρήσεων και μια κοινωνία που θα αποζητά με αγωνία από κάπου να πιαστεί, αυτά λοιπόν τα χρήματα που θα δαπανηθούν για τα μεγάλα λάβαρα, το μοίρασμα των σημαιών σε μαθητές, δεν θα μπορούσαν να διατεθούν για την αγορά μέσων (ταμπλετ, υπολογιστών) για να καλύψουν ανάγκες μαθητών και μαθητριών σε ένα ενδεχόμενο ή μια αναγκαιότητας για εξ αποστάσεως εκπαίδευση; Τότε τι θα λέμε; Ότι δεν υπήρχαν αιτήματα; Δεν μπορούμε να το καλύψουμε; Δεν είναι δουλειά του δήμου; Γιατί δουλειά του δήμου είναι να μοιράζει σημαίες;

Ή θα ψάχνουμε για χορηγούς; που ως από μηχανής θεοί θα προστρέξουν να καλύψουν το φιλανθρωπικό τους αίσθημα , με το αζημίωτο φυσικά , μιας και πάντα θα υπάρχει η κάλυψη και οι διθύραμβοι από τα γνωστά εξαπτέρυγα είναι γνωστό το ότι για μια εικόνα ζούμε.

Όλοι είδαμε ότι ούτε μια μάσκα σωστή δεν μπόρεσε να δοθεί στους μαθητές και τις μαθήτριες . Φανταστείτε τι θα γίνει αν πρέπει να δοθούν τεχνολογικά μέσα; Με 11.000 ευρώ που πήγαν σε σημαίες (για να μοιραστούν σε μαθητές/τριες), σε πόσες οικογένειες βάζουμε ένα πιάτο φαΐ στο τραπέζι τους; Και επειδή λεφτόδένδρα δεν υπάρχουν, αν πρέπει να διαλέξω σημαίες ή τάμπλετ για μαθητές που δεν έχουν ή φαΐ σε οικογένειες ή κάποια άλλη παροχή, σίγουρα δεν θα διάλεγα αυτή την χρονική στιγμή να δώσω σημαίες.

Λαϊκισμός θα τρέξουνε να πούνε (οι χορτάτοι), δεν θα απαντήσω, θα περιμένω, με την ευχή να διαψευστώ. Άλλωστε για αυτούς , λαϊκιστές είναι αυτοί που ζητούν λιγότερους μαθητές/τριες ανά τμήμα, λαϊκιστές αυτοί που ζητούν περισσότερες καθαρίστριες, λαϊκιστές αυτοί που δεν θέλουν να παρελαύνουν φασιστικά μορφώματα στις μαθητικές παρελάσεις, ουτοπικοί, λαϊκιστές και εθνομηδενιστές, τα έχουμε ακούσει.

Η τοποθέτηση μερικών πολιτικών να καπαρώνουν τον πατριωτισμό για τον εαυτό τους είναι τουλάχιστον άδικη, κάπως αήθης και γελοία και αγγίζει σχεδόν τα όρια του εθνικιστικού παροξυσμού, κάτι που δεν έχει ουδεμία σχέση με τον πραγματικό, δηλαδή όχι με τον λεκτικό, αλλά με τον έμπρακτο πατριωτισμό.

Η εργαλειοποίηση της Πατρίδας για μικροπολιτικούς σκοπούς θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί τουλάχιστον σαν ανέντιμη και λίαν υποκριτική. Με την σημαία δεν έχω πρόβλημα, την σήκωσα, την υπηρέτησα και αν χρειαστεί θα υπηρετήσω την πατρίδα μας ξανά, στην πρώτη γραμμή. Μακάρι να πέφτω έξω και να τα βλέπω λάθος, όμως αυτή είναι η δικιά μου οπτική. Και ήθελα να την μοιραστώ μαζί σας.