Mανώλης Μιχαλέτος: Το Καλαμάκι άλλοτε και τώρα. Το 2030;
Όταν λες σε φίλους δεν μένω Άλιμο αλλά Καλαμάκι ή αντίστοιχα κάποιοι πιο ψηλά από την Παραλία, στο Άνω Καλαμάκι, σε κοιτάνε λίγο περίεργα.
Και βέβαια, εγώ δεν μένω στο Καλαμάκι αλλά στους Κυθήριους. Παρόλα αυτά πήγαινα Λύκειο στο Καλαμάκι, φροντιστήριο στο Καλαμάκι, εκεί γυρνούσα ως έφηβος. Σε ένα Καλαμάκι τελών της δεκαετίας του 90 και αρχών του 2000.
Η Θουκυδίδου με μικρά πεζοδρόμια και διπλοπαρκαρισμένα, αλλά λιγότερη κίνηση αυτοκινήτων, τα στέκια των Κωνσταντινουπολιτών, το ροκάδικο ψητοπωλείο που υπάρχει ακόμα και σήμερα, η Μαίρη, τα παλιά καφέ, ο πρώτος Γρηγόρης και τα μαγαζιά με ρούχα που ήταν λίγα παραπάνω τότε. Πιο κάτω τα Masters και κάτω στην παραλία άραγμα και μπάνιο με καμμιά κοπάνα από το σχολείο από τον Μάιο μέχρι τον Οκτώβριο.
Χαρακτηριστικό στο Καλαμάκι τα παλιά αρχοντικά με τις ωραίες πέτρινες μάντρες, τα προσεγμένα μπαλκόνια και τις ωραίες σκεπές και ενίοτε και καμάρες. Σπίτια που άντεξαν στο χρόνο αλλά και εδώ , ίσως και με λίγη καθυστέρηση, ήρθε η αντιπαροχή και τα εξαφάνισε. Έφυγε μαζί με αυτά και ένα μέρος της ιστορίας του Αλίμου, αφού συνήθως σε αυτά τα σπίτια έμεναν παλιές οικογένειες.
Σήμερα, 20 χρόνια μετά από εκείνες τις αναμνήσεις μου, η περιοχή αλλάζει. Κίνηση, πρόβλημα πάρκινγκ, η μελετώμενη ανάπτυξη της Μαρίνας και του αεροδρομίου προβληματίζουν αρκετά τους κατοίκους. Κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει. Χρειάζεται να προστατεύσουμε το Καλαμάκι, όχι μόνο στα σπίτια αλλά και την αγορά του. Τα δύο υπερτοπικά κέντρα που θα δημιουργηθούν εκατέρωθεν, Μαρίνα και Αεροδρόμιο, δεν θα πρέπει να διώξουν κόσμο από το Δήμο μας αλλά αντιθέτως να γίνουμε ένας εναλλακτικός ήσυχος προορισμός.
Μερικές σκέψεις για το Καλαμάκι του 2030:
- Η δημιουργία πάρκινγκ στο Καλαμάκι δεν θα μας διώξει από την αγορά που αγαπήσαμε και αγαπάμε
- Να ενταχθεί ο Δήμος μας σε πρόγραμμα προστασίας παλαιών οικιών του Αλίμου
- Η δημιουργία Κλειστού Γηπέδου μεταξύ Καλαμακίου και Αμπελακίων για να κρατηθεί η νεολαία εντός του Δήμου
- Και τέλος η ανάπτυξη μικρών πεζοδρόμων, πλατειών και γιατί όχι ενός θερινού σινεμά σε κάποιο ελεύθερο χώρο του Δήμου προς το Πανί ή τα Αμπελάκια (Αλήθεια θυμάστε το cine ΚΑΛΑΜΑΚΙ;).
Αυτές είναι μερικές προτάσεις για να μείνει ζωντανό το Καλαμάκι για τους κατοίκους του και να αναπνεύσει λίγο.
Γιατί πάνω από όλα είμαστε γειτονιά!
Γιατί πάνω από όλα, μπορούμε καλύτερα!
Γεννήθηκα το 1983 και από το 1988 μέχρι και σήμερα διαμένω στον Άλιμο στην Περιοχή Κυθηρίων.
Τέλειωσα το 5ο Γυμνάσιο και το 4ο Λύκειο Αλίμου και πέτυχα στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο στη Σχολή Ναυπηγών Μηχανολόγων Μηχανικών από την οποία αποφοίτησα ως Ναυπηγός Μηχανολόγος Μηχανικός.
Είμαι μέλος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος – μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής Ναυπηγών Μηχανικών.
Εργάζομαι στον απαιτητικό χώρο της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας.
Από το 2004 έως το 2012 υπήρξα μέλος του διοικητικού συμβουλίου του «Πολιτιστικού-Εξωραϊστικού Συλλόγου Περιοχής Κυθηρίων Αλίμου Η ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΑ»,. Ιδιαίτερα έχω ασχοληθεί με το ζήτημα των συγκοινωνιών στο δήμο μας συντάσσοντας υπομνήματα είτε μέσα από τη δράση μου στο σύλλογο είτε ιδιωτικώς προς τις αρμόδιες υπηρεσίες του ΟΑΣΑ και το Δήμο.
Υπήρξα ιδρυτικό μέλος της πρωτοβουλίας Νέων του Αλίμου για τη δημιουργία των Τοπικών Συμβουλίων Νέων το 2006.
Συμμετείχα στην κίνηση αποφοίτων 4ου Ενιαίου Λυκείου Αλίμου για τη δημιουργία συλλόγου το 2007.
Από 1η Ιανουαρίου 2011 εκτελώ χρέη επιτρόπου στον Ιερό Ναό Παναγίας Μυρτιδιώτισσας Αλίμου.
Υπήρξα συνιδρυτής της ΟΝΝΕΔ Αλίμου και πρώτος πρόεδρός το 2010, ενώ από το 2016 είμαι Πρόεδρος της Δημοτικής Τοπικής Οργάνωσης Νέας Δημοκρατίας Αλίμου.
Συνεπής στις αρχές μου φρόντισα η πολιτική δράση να συνοδεύεται από κοινωνική ωφέλεια, οργανώνοντας δράσεις όπως: εθελοντική αιμοδοσία, καθαρισμός –εξωραϊσμός δημοσίων χώρων του Αλίμου καθώς και συλλογή τροφίμων, φαρμάκων, ρούχων κι άλλων ειδών με σκοπό την ανακούφιση ευπαθών ομάδων. Ταυτόχρονα, καταθέσαμε μαζί με άλλους συμπολίτες, πολλές προτάσεις για τη συγκοινωνία, τους χώρους άθλησης και τους ελεύθερους χώρους του Δήμου.