Μανώλης Μιχαλέτος: Μάθημα ζωής από τον Στέλιο Κυμπουρόπουλο
Όταν στις 2 Απριλίου, ο καλός μου φίλος Ηλίας Θεοδωρακόπουλος μου πρότεινε να έρθει στον Άλιμο ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος παραξενεύτηκα θετικά αλλά επιφυλάχτηκα. Δεν τον ήξερα. Και κάθισα και έψαξα και διάβασα.
Αριστούχος, σπουδές στην Ιατρική, ειδίκευση στην Ιατρική και καθημερινή εργασία σε δημόσιο νοσοκομείο. Και λίγες μέρες μετά ήρθε η λάσπη Πολάκη και ο άνθρωπος αυτός έγινε πασίγνωστος στο πανελλήνιο.
Το βράδυ της 14ης Μαΐου τον γνωρίσαμε από κοντά στο Άνω Καλαμάκι. Απλός, προσιτός και μόνιμα χαμογελαστός. Ένα χαμόγελο πηγαίο, από τα βάθη της ψυχής και ένας λόγος κρυστάλλινος. Ένα τέταρτο μίλησε και δεν σταμάτησε να λέει προτάσεις. Και φυσικά ο πρωθυπουργός που τον παρομοίασε ως γλάστρα, εάν καθόταν απόψε μαζί μας σε μία γωνία θα παρατηρούσε ότι ο Στέλιος ήταν ο ηγέτης και εμείς ευλαβικά ακούνητοι τον ακούγαμε.
Γιατί λοιπόν με το Στέλιο;
Για τρεις λόγους:
α. Γιατί είναι η επιτομή της αριστείας σε όλα τα επίπεδα ήθος, μόρφωση, εργασία
β. Γιατί είναι το παράδειγμα της ατομικής προσπάθειας σε μία κοινωνία όλο εμπόδια για τα ΑΜΕΑ
γ. Γιατί είχε δίπλα του μία ελληνική παραδοσιακή οικογένεια και στην όποια επιτυχία του επιβραβεύεται και ο θεσμός της οικογένειας.
Ας ελπίσουμε η προσπάθεια του Στέλιου πέρα από επιτυχής εκλογικά να μας κάνει να ασχοληθούμε με το σοβαρό ζήτημα των ατόμων με αναπηρία. Δεν αρκούν οι σκόρπιες ράμπες, δεν αρκούν οι κλήσεις και η καταστολή. Δεν αρκεί καν η παιδεία και το φιλότιμο που υπερκεράσουν τις όποιες δυσκολίες. Χρειάζεται επένδυση σε ασφαλή και λειτουργικά κτίρια. Πολιτιστικό κέντρο, Θέατρο Κάρολος Κουν, σχολεία στον Άλιμο, παιδικές χαρές και πάρκα οφείλουν να γίνουν άμεσα λειτουργικά και ασφαλή. Και τότε όταν αυτοί οι άνθρωποι θα πάψουν να είναι απομονωμένοι και να τους οικτίρουν οι συμπολίτες τους δεν θα έχει νόημα η όποια καταστολή. Η ίδια η κοινωνία θα τους αγκαλιάσει.
Να λοιπόν που μπορούμε να επενδύσουμε: στον άνθρωπο. Γιατί μπορούμε καλύτερα!
Γεννήθηκα το 1983 και από το 1988 μέχρι και σήμερα διαμένω στον Άλιμο στην Περιοχή Κυθηρίων.
Προέρχομαι από οικογένεια με έντονη ναυτική παράδοση. Η καταγωγή μου είναι από τη Νεάπολη Λακωνίας (Βάτικα).
Τέλειωσα το 5ο Γυμνάσιο και το 4ο Λύκειο Αλίμου και πέτυχα στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο στη Σχολή Ναυπηγών Μηχανολόγων Μηχανικών από την οποία αποφοίτησα ως Ναυπηγός Μηχανολόγος Μηχανικός.
Είμαι μέλος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος – μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής Ναυπηγών Μηχανικών.
Εργάζομαι στον απαιτητικό χώρο της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας.
Από το 2004 έως το 2012 υπήρξα μέλος του διοικητικού συμβουλίου του «Πολιτιστικού-Εξωραϊστικού Συλλόγου Περιοχής Κυθηρίων Αλίμου Η ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΑ»,. Ιδιαίτερα έχω ασχοληθεί με το ζήτημα των συγκοινωνιών στο δήμο μας συντάσσοντας υπομνήματα είτε μέσα από τη δράση μου στο σύλλογο είτε ιδιωτικώς προς τις αρμόδιες υπηρεσίες του ΟΑΣΑ και το Δήμο.
Υπήρξα ιδρυτικό μέλος της πρωτοβουλίας Νέων του Αλίμου για τη δημιουργία των Τοπικών Συμβουλίων Νέων το 2006.
Συμμετείχα στην κίνηση αποφοίτων 4ου Ενιαίου Λυκείου Αλίμου για τη δημιουργία συλλόγου το 2007.
Από 1η Ιανουαρίου 2011 εκτελώ χρέη επιτρόπου στον Ιερό Ναό Παναγίας Μυρτιδιώτισσας Αλίμου.
Υπήρξα συνιδρυτής της ΟΝΝΕΔ Αλίμου και πρώτος πρόεδρός το 2010, ενώ από το 2016 είμαι Πρόεδρος της Δημοτικής Τοπικής Οργάνωσης Νέας Δημοκρατίας Αλίμου.
Συνεπής στις αρχές μου φρόντισα η πολιτική δράση να συνοδεύεται από κοινωνική ωφέλεια, οργανώνοντας δράσεις όπως: εθελοντική αιμοδοσία, καθαρισμός –εξωραϊσμός δημοσίων χώρων του Αλίμου καθώς και συλλογή τροφίμων, φαρμάκων, ρούχων κι άλλων ειδών με σκοπό την ανακούφιση ευπαθών ομάδων. Ταυτόχρονα, καταθέσαμε μαζί με άλλους συμπολίτες, πολλές προτάσεις για τη συγκοινωνία, τους χώρους άθλησης και τους ελεύθερους χώρους του Δήμου.