Ανάληψη ευθύνης για τις επιθέσεις σε Nέα Σμύρνη και Μαρούσι

(από Αναρχικές-Αναρχικοί εργαζόμενοι)

Την Πέμπτη 5/5/2016 επιτεθήκαμε στα καταστήματα “Οπτικά Νικολαράκου” ιδιοκτησίας του Γιάννη Νικολαράκου, προέδρου του εμπορικού συλλόγου Αμαρουσίου και “Occhio Optics” ιδιοκτησίας του Πάρι Παπαβασιλείου, προέδρου του εμπορικού συλλόγου Νέας Σμύρνης.

Τα εν λόγω αφεντικά – τοπικοί παράγοντες, έχουν συμβάλει τα μέγιστα στην προσπάθεια εφαρμογής του βάρβαρου καθεστώτος της “λευκής ή κόκκινης νύχτας”, οπου τα εμπορικά καταστήματα μένουν ανοιχτά κατά την διάρκεια της νύχτας.

 Είναι σαφές ότι οι “λευκές και κόκκινες νύχτες” που οργανώνονται τα τελευταία χρόνια από τοπικούς άρχοντες, εμπορικούς συλλόγους και καταστηματάρχες-αφεντικά, διευρύνουν το πλαίσιο οικονομικής αφαίμαξης και εργασιακής εκμετάλευσης των καταπιεσμένων. Τα πάρτυ κατανάλωσης και εμπορευματοποιημένης διασκέδασης που στήνονται σε κατα τόπους εμπορικές ζώνες σ’ όλη την επικράτεια (Μαρούσι, Γλυφάδα, Περιστέρι, Ν.Σμύρνη, Πάτρα, Αλεξανδρούπολη κλπ), μόνο ως πράξεις πολέμου μπορούν να ειδωθούν για τις εργαζόμενες -ους που εκβιάζονται να δουλέψουν, ξεχειλώνοντας τα ωράριά τους, πίσω απ’ τις “εορταστικές” βιτρίνες.

Οι αναγκαστικές επεκτάσεις ωραρίων και οι νυχτερινές βάρδιες, με απώτερο στόχο στην “τόνωση των τοπικών αγορών” και την επέκταση της καταναλωτικής κίνησης, έρχονται ως συνέχεια της ελαστικοποίησης του χρόνου εργασίας, της περαιτέρω άντλησης υπεραξίας, των απλήρωτων υπερωριών και της εργοδοτικής τρομοκρατίας.

Αποτελούν προσπάθειες επέκτασης των κερδών των αφεντικών-καταστηματαρχών και των οικονομικών συμφερόντων των προέδρων εμπορικών συλλόγων, εις βάρος των επισφαλών και “μαύρων” εργαζομένων, των ανέργων, των μεταναστών-ριων, λιγότερο ή περισσότερο ορατών που δουλεύουν στα κάτεργα και των φτωχοποιημένων κοινωνικών κομματιών, που σε ένα περιβάλλον κρίσης βλέπουν τις επιδιώξεις του “μικρού και μεγάλου” ελληνικού κεφαλαίου να πατάνε πάνω στις ζωές τους και να κουρελιάζουν κάθε αξιοπρέπεια στον βωμό της εθνικής ανάπτυξης.

 Τα ανοιχτά καταστήματα νύχτες και Κυριακές, είναι για τους εργαζόμενους ένα βάθεμα του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης και της οικονομικής εξαθλίωσης.

Η χυδαία συνεργασία δημαρχων και προέδρων εμπορικών συλλόγων, που επιθυμούν διακαώς να πλουτίζουν και να διαφυλάσσουν το οικονομικό-κοινωνικό τους status στις πλάτες των εργαζομένων, δεν μπορεί να περνάει στο απυρόβλητο και να μένει αναπάντητη.

Οι τοπικοί άρχοντες ενώνουν τις δυνάμεις τους για την διοργάνωση λευκών νυχτών και των εμπορικών δρώμενων-events που τις πλαισιώνουν, πολλές φορές χωρίς καν να τους έχουν δωθεί οι απαιτούμενες άδεις για τις φιέστες τους. Σε ένα όργιο εμπορευματοποίησης των δημόσιων χώρων, στήνουν “γιορτές” όπου το καταναλωτικό πνέυμα και τα μεταμεσονύχτια ψώνια δεν έχουν προηγούμενο, με στόχο να ενισχύσουν τα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, τις φιλοδοξίες και την δημόσια εικόνα τους. Τα πρόσωπά τους και τα μαγαζία τους φιγουράρουν σε αφίσες και διαφημιστικό υλικό που επιστρατεύουν για την προπαγάνδιση των λευκών-κόκκινων νυχτών, ενώ πίσω απ’ τις λουσάτες βιτρίνες οι εργαζόμενες-οι εξαναγκάζονται να δουλέψουν παράνομα, μένουν απλήρωτοι ή κακοπληρωμένοι, πάντα για το “καλό της επιχείρησης”. Διαφημιστικές καμπάνιες δημάρχων και των λακέδων τους, όπως το “Πάμε λευκή νύχτα Μαρούσι” με τον γλίτσα Πατούλη να επιβιβάζεται σε ταξί, μένουν αξέχαστες για την αισχρή υποτίμηση της νοημοσύνης των κατοίκων, καθώς την ίδια στιγμή οι μισθοι τους συρρικνωνονται και σίγουρα δεν τους περισσεύει για να ξοδέψουν στις νύχτες “φιέστες” των δημάρχων.

Λαμόγια πρόεδροι εμπορικών συλλόγων / μικροί κρόισοι όπως ο Πάρις Παπαβασιλείου και ο Γιάννης Νικολαράκος που θέλουν αν πατάνε πάνω στα κεφάλια των υποτιμημένων κοινωνικών κομματιών και να ποδηγετούν τις ζωές τους γλείφοντας δημάρχους και τους πολιτικούς προϊσταμένους τους, χρειάζεται να καταλάβουν πως οι μέρες της αφθονίας τους θα τελειώσουν.

 Είναι καιρός οι καταπιεσμένοι και οι εξαθλιωμένοι των μικρών και μεγάλων εργασιακών κατέρων να εμπιστευτούμε την εργατική μας δύναμη και να επιτεθούμε συλλογικά και οργανωμένα στις αδηφάγες ορέξεις των αφεντικών. Αν ενισχύσουμε τις μοριακές και συλλογικές αντιστάσεις στους χώρους δουλειάς, είναι δυνατό να δυναμιτίσουμε τους σχεδιασμούς κράτους και κεφαλαίου.

Κανένας πέρα και έξω από εμάς που υπομένουμε ατελείωτες βάρδιες, που παραμένουμε επισφαλείς και ανασφάλιστοι, απλήρωτες για μήνες, δεν πρόκειται να υπερασπιστεί τα συμφέροντά μας ή να μας σώσει με υποσχέσεις.

Για να πάρουμε πίσω τις ζωές που μας κλέβουν, για να σαμποτάρουμε το σύστημα παραγωγής και κατανάλωσης, χρειάζεται να πληθύνουμε τις γραμμές των κοινωνικών-ταξικών αγώνων και να αντεπιτεθούμε.

 ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΜΑΖΙΚΑ ΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΕΙΣ

ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ – ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

 

Αναρχικές-Αναρχικοί εργαζόμενοι