Δυο χρόνια χωρίς τον “ασυμβίβαστα ανάπηρο” Άρη Ταστάνη
(Του ΑΝΤΩΝΗ ΣΚΟΡΔΙΛΗ)
Ο Άρης Ταστάνης – έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα πριν δυο χρόνια – ανήκει στην κατηγορία εκείνη των ανθρώπων του πνεύματος που χαίρουν πολύ μικρότερης αναγνώρισης αυτής που δικαιούνται. Για δύο κυρίως λόγους: Πρώτον, διότι υπήρξε σε όλες τις εκφάνσεις της δημόσιας παρουσίας του ασυμβίβαστος. Δεύτερον, διότι ήταν άνθρωπος με βαριά (λεγόμενη) κινητική αναπηρία.
Οι δύο λόγοι συνυπάρχουν υπό μια πολύ συγκεκριμένη έννοια. Ο Ταστάνης ήταν στην διάρκεια της ζωής του προικισμένος με την ιδιότητα του “ασυμβίβαστου” διότι ήταν άνθρωπος με βαριά κινητική αναπηρία. Η ελληνική κοινωνία ακόμα και στις πλέον προχωρημένες εκδοχές της αντιλαμβάνεται την αναπηρία και τα δικαιώματα των αναπήρων ως έναν διαρκή συμβιβασμό της κυρίαρχης (θεωρούμενης ως) κανονικότητας και της ανάγκης να “μπορούν να υπάρχουν” και οι (θεωρούμενοι ως) … αποκλίνοντες. “Ασυμβίβαστα ανάπηρος” λοιπόν και ο Ταστάνης κινήθηκε εκτός των συμβιβασμένων ορίων της κυρίαρχης νεοελληνικής λογικής. Εξ’ ου και η αναγνώρισή του ήταν οριοθετημένη. Μπόλικα μεγάλα λόγια και επιδοκιμασίες για τον ίδιον, αλλά προσεκτική αποσιώπηση της ουσίας του λογοτεχνικού έργου του.
Το “ασυμβίβαστο” του Άρη Ταστάνη είναι με όλη την σημασία του προσδιορισμού “ειδικό” – μοναδικό. Ο εξαιρετικός λογοτέχνης καθ’ όλη την διάρκεια του βίου του δεν συμβιβάζεται καν με την προσδοκία ή έστω με την προοπτική μιας απελευθερωμένης κοινωνίας, δεν αναζητά καν την ανακούφιση από το … όραμα ενός καλύτερου κόσμου. Περιγράφει επίμονα και αποκλειστικά την βάναυση πραγματικότητα των αποκλεισμών του υπάρχοντα κόσμου αρνούμενος ακόμα και να υποθέσει ότι δεν αποκλείεται κάποια στιγμή να αλλάξει. Αυτοπροσδιορίζεται με ιδιαίτερη πεποίθηση ως αριστερός, ορίζει δε την απαλλαγή του από οράματα και προσδοκίες ως αληθινή “εσωτερική συνταγή” για την αριστερή στάση και σκέψη. Οτιδήποτε προσβάλλει αυτήν την “εσωτερική συνταγή” εγκαλείται διαρκώς από τον Άρη Ταστάνη ως μη αριστερό. Δεν πρόκειται περί ανέξοδης – τεχνητής συνταγής κυνισμού στον δημόσιο λόγο του, αλλά περί της βιωμένης αλήθειας του. Καθολική αμφισβήτηση, αυτό είναι και σημαίνει για τον Ταστάνη “αριστερά”, αμφισβήτηση ακόμα και του είδους εκείνου της αμφισβήτησης που αναζητά νομιμοποίηση σε οράματα και προσδοκίες. Διότι παύει να είναι καθολική…
