Θάνος Μαρτίνος. Κύριος ήρθε και Κύριος φεύγει…

Του Παναγιώτη Μήλα – catisart.gr

Την εποχή που οι θεατρικές παραγωγές στα θέατρα «Ακροπόλ», «Διάνα», «Καλουτά», «Μετροπόλιταν», «Περοκέ», «Χατζηχρήστου» είχαν και τη δική του υπογραφή, εκείνος με προσωπικά τηλεφωνήματα διεκδικούσε ένα απλό μονόστηλο.
Ήμουν τότε αρχισυντάκτης στο πολιτιστικό της εφημερίδας «Έθνος». Η κυκλοφορία της εφημερίδας ήταν πανελλαδικά 250 – 300.000 φύλλα οπότε έστω και το μονόστηλο είχε τεράστια δύναμη.
-Τον ρωτούσα: Γιατί δεν τηλεφωνείς στον φίλο σου, τον Ανδρέα Μπόμη;
-Μου απαντούσε: Δεν θέλω να τον απασχολώ. Έχει τα τρεχάματά του για τις «Εικόνες» και το αθλητικό. Οπότε εγώ δεν πρέπει να είμαι ένα ακόμα πρόβλημα στα όσα έχει…

Να φανταστείτε ότι στα θέατρά του «δεν έπεφτε καρφίτσα». Το καλοκαίρι στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας η ουρά στο ταμείο του «Μετροπόλιταν» ήταν τεράστια. Τα ονόματα των ηθοποιών – τότε – κάποιοι τα θεωρούσαν …δεύτερα. Όμως όλοι όσοι πέρασαν από τα θέατρα του Μαρτίνου αναγνωρίστηκαν μετά θάνατον…

Όταν απολύθηκα από το «Έθνος» -μετά την αποχώρηση του Αλέκου Φιλιππόπουλου – πήγα να αποχαιρετήσω μόνο τρεις ανθρώπους του θεάτρου. Ένας από αυτούς ήταν ο Μαρτίνος. Τον συνάντησα στο γραφείο του, δίπλα από το «Μετροπόλιταν». Μιλήσαμε πολλές ώρες. Άπειρα τα παράπονά του. Όμως δεν έκανε υποχωρήσεις στη δουλειά του. Όσα είπαμε θα ήταν μια διατριβή για το ελληνικό θέατρο και τα προβλήματά του. Ήταν άνθρωπος της πιάτσας. Αγαπούσε το θέατρο. Δεν μπήκε για να κάνει περιουσία…
Πάλεψε ως επιχειρηματίας και μόνος και με συνεργάτες. Πάλεψε μέχρι τέλους… Τελικά λύγισε.

Τελευταία φορά τον είδα στις 28 Φεβρουαρίου 2018 στην τιμητική εκδήλωση που έκανε η ΕΣΗΕΑ για τους βετεράνους αθλητικούς συντάκτες. Ο Μαρτίνος είχε έρθει για να τιμήσει τον φίλο του Ανδρέα Μπόμη…
Μιλήσαμε και πάλι. Αναφέρθηκε στην παλιά μας συνάντηση.
-Με ρώτησε: Θυμάσαι τι σου είχα πει; Είδες πόσο δίκιο είχα; Τελικά δεν ήμουν εγώ ο μεγαλοκαρχαρίας…
Τα μάτια του είχαν βουρκώσει.

Τα μάτια του και τα κινητικά του προβλήματα είχαν ένα μοιραίο αποτέλεσμα το Πάσχα του 2021. Μετά τον θάνατο της πολυαγαπημένης του συζύγου, έμενε μόνος έχοντας συντροφιά τις αναμνήσεις μιας σπουδαίας καριέρας. Το βράδυ της Ανάστασης κρατώντας τη λαμπάδα με το Άγιο Φως προσπάθησε να ανάψει το καντηλάκι πάνω στο κομοδίνο. Όμως το καντήλι έπεσε και οι φλόγες τύλιξαν το σπίτι του στην Καλλιθέα. Η Πυροσβεστική τον βοήθησε να βγει σώος και το ασθενοφόρο τον μετέφερε στο νοσοκομείο.
Αφού του παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες πήρε εξιτήριο. Το σπίτι του είχε καταστραφεί ολοσχερώς. Τότε η Άννα Φόνσου παραχώρησε το δικό της δωμάτιο στο «Σπίτι του Ηθοποιού».

Ο Θάνος Μαρτίνος γεννήθηκε στις 25 Απριλίου 1937 στο Περιστέρι. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Έπαιξε σε περισσότερες από 50 ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, αρχίζοντας την καριέρα του το 1958 στην ταινία «Κέφι, γλέντι και φιγούρα». Έπαιξε στις ταινίες: «Ο Ψευτοθόδωρος» το 1963, «Η χαρτοπαίχτρα» το 1964, «Δεσποινίς διευθυντής», «Φωνάζει ο κλέφτης», «Χωρίσαμε ένα δειλινό», «Ο τρελός τα ‘χει 400» και πολλές ακόμα.
…Άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 84 ετών στις 22 Αυγούστου του 2021. Κύριος ήρθε και Κύριος φεύγει… Ασφαλώς με κεφαλαίο το «Κ»…