Σταύρος Τσιπούνης: «Νιώθω ευλογημένος…»

Στο γραφείο του δημάρχου Αλίμου Ανδρέα Κονδύλη βρέθηκε ο αθλητής του ΑΣ ΓΑΙΑ ΑΛΙΜΟΥ, Σταύρος Τσιπούνης  και η προπονήτρια του συλλόγου Τζένη Σκεπετάρη.

Ο δήμαρχος, ο πρόεδρος του ΘΟΠΑΑ Αρτέμης Καραμολέγκος και ο αντιπρόεδρος Νίκος Αλβανός συνεχάρησαν για την Πανευρωπαϊκή επιτυχία του αθλητή του ΑΣ ΓΑΙΑ.
Με μεγάλη ευαισθησία και αγάπη για τον αθλητισμό συζήτησαν μαζί με τον πρωταθλητή και την προπονήτρια του, που τόσα χρόνια έχει αναδείξει πολλούς πρωταθλητές και έχει ανεβάσει τον Άλιμο ψηλά.

Ο Σταύρος Τσιπούνης βρέθηκε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ταεκβοντό εφήβων/νεανίδων της Κύπρου, με το «εισιτήριο» από το Presidents Cup Europe, όπου κατέκτησε την πρώτη θέση. Με την ψυχολογία στα ύψη, λόγω της πολύ καλής προετοιμασίας, της βοήθειας από τα… αδέλφια του στην κερκίδα αλλά και της παρουσίας της οικογένειάς του στους αγώνες, κατάφερε να κατακτήσει το χάλκινο μετάλλιο της κατηγορίας των -73 κιλών. Ένα μετάλλιο που θα μπορούσε να είναι (ενδεχομένως) και χρυσό, εάν δεν είχε κάνει ένα μικρό λάθος στον ημιτελικό απέναντι στον Τούρκο. Αλλά ακόμη κι έτσι νοιώθει ευλογημένος. Για τη θέση στο πόντιουμ των νικητών, για την ανταμοιβή που του προσφέρει το άθλημα του ταεκβοντό με την εισαγωγή του στο πανεπιστήμιο, αλλά και για τις δύο του… οικογένειες. Τη βιολογική του, αλλά και αυτή που συναντάει από τη στιγμή που μπαίνει στο σύλλογο για προπόνηση!

Ο νεαρός αθλητής, λίγες ημέρες μετά την κατάκτηση της τρίτης θέσης, μίλησε στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ). Για την πορεία προς το χάλκινο, τα όσα προηγήθηκαν στο μεσοδιάστημα Presidents Cup και Ευρωπαϊκού τα μελλοντικά του σχέδια αλλά και το… ταξίδι προς τη διάκριση και την καταξίωση.

Η συνέντευξη του Τσιπούνη στο ΑΠΕ-ΜΠΕ:

ΕΡ: Πόσο δύσκολα ή εύκολα ήρθε αυτό το μετάλλιο; Υπήρξε έστω και μια στιγμή που φοβήθηκες ότι μπορεί να χαθεί κι αν ναι πως κατάφερες να αντιστρέψεις υπέρ σου την κατάσταση;
«Τίποτα στη ζωή μας δεν έρχεται εύκολα πόσο μάλλον ένα ευρωπαϊκό μετάλλιο σε Ολυμπιακό άθλημα όπως το ταεκβοντο. Η ψυχολογία μου ήταν παρά πολύ καλή γιατί είχαμε κάνει πολύ καλή προετοιμασία. Η προπονήτρια μου μετά το President Cup μου έβγαλε εξειδικευμένο προγράμμα και δουλέψαμε πάνω στα λάθη μου και διορθώσαμε πράγματα που είδαμε στους αγώνες . Κατεβήκαμε στοχευμένα σε πρωταθλήματα όπου σχεδόν είχαμε την ευκαιρία να δούμε τους περισσότερους αντιπάλους μου».

ΕΡ: Ποιός ήταν ο πιο δύσκολος αντίπαλος στον δρόμο για τα μετάλλια και για ποιούς λόγους;
«Όλοι οι αθλητές ήταν δύσκολοι. Ο Τούρκος αθλητής που παίξαμε για τα μετάλλια ήταν ένας αγώνας δυνατός, με ένταση που δεν θα τον ξεχάσω ποτέ. Όλοι η  εθνική ομάδα ήταν εκεί σύσσωμη που δεν με άφησε ούτε στιγμή να κάνω πίσω. Αλλά μακράν ο πιο δύσκολος αντίπαλος μου όπως λέει και η δασκάλα μου, είναι ο εαυτός μου».

ΕΡ: Αν μπορούσες να γυρίσεις το χρόνο πίσω, τι θα άλλαζες στον ημιτελικό;
«Δεν θα άλλαζα τίποτα όλα για κάποιο λόγο γίνονται και πιστεύω σίγουρα ότι γίνονται μόνο για καλό. Ο ημιτελικός κρίθηκε τα τελευταία δευτερόλεπτα ήμουν μπροστά στο σκορ σε όλον τον αγώνα. Τον αθλητή αυτόν τον είχα κερδίσει στο President Cup  τα τελευταία δευτερόλεπτα. Aυτή τη φορά ένα μικρό λάθος μου στοίχισε τον τελικό. Προσπάθησα να το αλλάξω αλλά δυστυχώς δεν έγραψε το κεφάλι … Μμέσα από τα λάθη μας σίγουρα γινόμαστε πιο δυνατοί όταν τα αναγνωρίζουμε και προσπαθούμε να τα αλλάξουμε».

ΕΡ: To «εισιτήριο» για το Ευρωπαϊκό ήρθε μέσω του Presidents Cup. Αυτό σε βοήθησε να προετοιμαστείς καλύτερα για τη διοργάνωση της Κύπρου;
«Το εισιτήριο μου για το Ευρωπαϊκό ήρθε μέσω το Presidents Cup. Ηταν η πιο δύσκολη αλλά ταυτόχρονα και η πιο ωραία διοργάνωση που είχα συμμετάσχει. Επειδή ήταν μια πολύ μεγάλη διοργάνωση με τους καλύτερους αθλητές του ταεκβοντό πήγα με τη ψυχολογία ότι θα έπρεπε να την απολαύσω. Κοιτούσα κάθε αγώνα ξεχωριστά. Ξεπέρασα το εμπόδιο πολλών και δύσκολων αντιπάλων. Τη στιγμή που τελείωσε ο τελικός και ήμουν εγώ ο νικητής, τα συναισθήματα ήταν  απερίγραπτα . Αυτό μου έδωσε  ώθηση και πίστη ότι μπορώ βάλω υψηλούς στόχους. Μετά κάναμε ένα προγραμμα προπόνησης στοχευμένο ενόψει ευρωπαϊκού για να είμαι όσο καλύτερα προετοιμασμένος σωματικά και ψυχικά».

ΕΡ: Η οικογένειά σου βρέθηκε σχεδόν σύσσωμη στην Κύπρο για να σε στηρίξει. Φαντάζομαι ότι άντλησες δύναμη από την παρουσία τους…
«Οι γονείς ήταν και είναι πάντα δίπλα μου και ήταν μεγάλη χαρά τόσο για μένα όσο και γι` αυτούς να ταξιδέψουν στην Κύπρο για να με στηρίξουν στο ευρωπαϊκό. Να ζήσουμε τις ανεπανάληπτες αυτές στιγμές μαζί . Αντλούσα δύναμη από αυτούς κοιτούσα στην κερκιδα και εισέπραττα την πίστη και την αγάπη τους για μένα . Από μικρός ήταν πάντα δίπλα μου. Πάντα έβαζαν πάνω απ` όλα τις δικές μας προτεραιότητες, εμένα και του μικρότερου αδελφού μου. Στερήθηκαν πολλα πράγματα για να μου δώσουν ότι καλύτερο μπορούσαν. Δεν πήγαιναν διακοπές για να μπορέσω να κάνω μια ολοκληρωμένη προετοιμασία. Τους αγαπώ και θέλω κι εγώ να κάνω το ίδιο για τα δικά μου παιδιά στο μέλλον».

ΕΡ: Ποιά είναι τα μελλοντικά σου πλάνα εντός κι εκτός αθλητισμού; 
«Αγωνιστικά έχουμε ξεκινήσει ήδη με την δασκάλα μου και έχουμε βγάλει ένα πλάνο στο τι πρέπει να κάνω αγωνιστικά γιατί όλα αυτά τα χρόνια δουλεύουμε μεθοδικά. Προσωπικά έχει φύγει ένα τεράστιο βάρος από πάνω μου όσον αφορά στο σχολείο. Αισθάνομαι ευλογημένος για το γεγονός πως το άθλημα που αγαπώ, με αντάμειψε  με το άνευ σε οποίο πανεπιστήμιο επιθυμώ. Είναι  τεράστια τιμή για έναν αθλητή και μεγάλη ανακούφιση. Ήμουν καλός μαθητής αλλά πάντα είχα τύψεις ότι δεν το προλάβαινα όσο έπρεπε  γιατί πάντα η μεγάλη μου αγάπη ήταν το Ταεκβοντό. Δεν έβλεπα τη στιγμή να βρεθώ στην προπόνηση. Τέλος καλό όμως, όλα καλά πλέον».

ΕΡ: Η δικαίωση των προσπαθειών σου, ήρθε στην ιδανική ηλικία ή πιστεύεις αυτή ήταν μόνο η αρχή;
«Η ιδανική ηλικία είναι σχετικό. Δεν νομίζω ότι υπάρχει ιδανική ηλικία συγκεκριμένη. Εγώ κάνω ταεκβοντό από 4 ετών και πάντα θυμάμαι τον εαυτό μου και την δασκάλα μου να μου λέει: πάμε για τα επόμενα. Πάντα μου έβαζε στόχους. Δεν είναι τώρα η αρχή. Η αρχή πιστεύω για όλους τους αθλητες γίνεται από τότε που ξεκινάνε το ταεκβοντό. Μια επιτυχία μπορεί να έρθει αλλά μπορεί και όχι. Είμαι ευγνώμων για το μετάλλιο και θα συνεχίζω να προσπαθώ για τους στόχους μου και τα όνειρα μου. Και βέβαια για κάθε αθλητή το μεγαλύτερο όνειρο είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες».

ΕΡ: Και ο μικρότερος αδελφός σου ασχολείται με το ταεκβοντό. Σαν μεγαλύτερος τι θα ήθελες να τον συμβουλέψεις;
«Ο μικρός μου αδελφός ο Μιχάλης  είναι ένας πολύ καλός αθλητής. Έχει κάνει ήδη αρκετές διακρίσεις . Θα τον συμβούλευα να συνεχίζει να δουλεύει. Είναι πραγματικα ένας εργάτης . Εγώ είμαι πάντα δίπλα του και τον στηρίζω».

ΕΡ: Ποιά άτομα σε έχουν στηρίξει και σε ποιούς θα ήθελες να πεις ευχαριστώ;
«Και οι δυο οικογένειες μου με έχουν στηρίξει. Οι γονείς μου που είναι πάντα εκεί και η οικογένεια του ΓΑΙΑ που με διαμόρφωσε σαν αθλητή. Η επιτυχία μου οφείλεται σε αυτούς. Σε όλους τους συναθλητές μου που είναι πραγματικά αδελφια μου και βέβαια στη δασκάλα μου, Τζένη Σκεπετάρη, στην οποία οφείλω τα πάντα. Είναι η δεύτερη μητέρα μου. Πίστεψε σε εμένα, με έμαθε να αγωνίζομαι και να μην τα παρατάω. Να δουλεύω και σε όλες τις αποτυχίες. Ήταν εκεί να με στηρίξει αλλά και σε όλες τις επιτυχίες εκεί για να με συγκρατήσει και να με καθοδηγήσει γιατί και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Με έχει μεγαλώσει και θέλω πάντα να αισθάνεται περήφανη για εμένα γιατί πάντα μας έλεγε ότι πάνω από όλα είναι το ήθος του αθλητή και όχι η διάκριση του. Ήταν ένα φανταστικό ταξίδι που δεν θα ξεχάσω ποτε τους ευχαριστώ όλους και βέβαια και την Ελληνική Ομοσπονδία Ταεκβοντό που έδωσε σε 25 αθλητες τη δυνατότητα να ζήσουν αυτές τις στιγμές».

Μένουμε Νότια – έλα στο ελεύθερο και ανεξάρτητο group των Νοτίων Προαστίων για να μοιραστούμε ότι συμβαίνει δίπλα μας.