Στο Μπραχάμι μιας άλλης εποχής Νο 5 … Κρασοβάρελα

Αύγουστο μήνα, έβγαζαν όλοι τα βαρέλια στο δρόμο, στη Θουκυδίδου. Τα τοποθετούσαν πάνω σε μεγάλα λατάκια, έβγαζαν τα πάνω τσέρκια, έμπαιναν μέσα και με καυτό νερό και συρματόβουρτσες τα καθάριζαν, έβγαζαν τα κατακάθια,το σώσμα…

Γέμιζε ο δρόμος απο πάνω μέχρι κάτω αρώματα, το χώμα ρούφαγε, κρατούσε ότι ήθελε, και το ανέδυε πάλι με τις πρώτες βροχές του φθινοπώρου τονίζοντας λες έτσι, τη συνέχεια του παληού με τη σπονδή του πρώτου πίρου…

Τα βαρέλια στεγνώνανε, κι ο κυρ Βαγγέλης, παληός Σαντορινιός βαρελάς, τα καλαφάτιζε με ιδιαίτερη μαεστρία και μεράκι…

Υστερα, και μέχρι τα τέλη του ΄59-60 έρχονταν τα κάρρα από τα Μεσόγεια, γέμιζαν τα βαρέλια με μούστο, βοηθούσαμε στις ιερές μεταγγίσεις, παίρναμε σαν αντί-δωρο 2-3 κιλά μούστο για τη μουσταλευριά.

Πολλές φορές, πηγαίναμε στο υπόγειο του μπάρμπα Μήτσου, ακούγαμε τις φυσαλλίδες της ζύμωσης, χαιδεύαμε τα βαρέλια,τα αριθμούσαμε…

Απόσπασμα από την ανάρτηση Άρωμα ρετσίνας http://imaginistes.com/?s=ΑΡΩΜΑ+ΡΕΤΣΙΝΑΣ&searchsubmit=

Αρχείο Γιώργου Παυλάτου - Σχόλιο Βαγγέλης Γκουγκουλής