Απόδημοι Μπραχαμιώτες – τα πολλά που θέλουμε και τα λίγα που χρειαζόμαστε

 (imaginistes.com)

Το παρακάτω κείμενο μας ήρθε από την Αυστραλία. Το υπογράφει ο αγαπημένος μας φίλος Δημήτρης Οικονόμου όπου και η  αδελφή του Άννα, επίσης αγαπημένη μας φίλη, εδώ και πολλά χρόνια ζουν και εργάζονται στην μακρινή ήπειρο.

Ο Δημήτρης έχει δίαυλο επικοινωνίας με την ιστοσελίδα μας, αποκούμπι και επαφή με την γειτονιά που μεγάλωσε και τον διαμόρφωσε από τα νεανικά του χρόνια , παρηγοριά και ελπίδα. Ο Δημήτρης είναι ένας imagine τύπος με πηγαίο χιούμορ, ευφάνταστος, αγαπησιάρης και ιδιαίτερα συναισθηματικός άνθρωπος.

Μας έστειλε το τις αγωνίες και τις σκέψεις του για την χώρα μας και τα ζόρια που περνάει τα τελεταία χρόνια. Το δημοσιεύουμε με μεγάλη χαρά και του δηλώνουμε ότι δεν τον ξεχνάμε, τον θυμόμαστε τακτικότατα ιδιαίτερα στις κρασοκατανύξεις μας (έχει ακόμα καλά κουτούκια το Μπραχάμι), του ευχόμαστε ολοψυχα καλή δύναμη , να ξεπεράσει τις δυσκολίες της ζωής και τον περιμένουμε ανυπερθέτως.

Καβούρια και καλή ρετσίνα Δημητράκη θα σου έχουμε, φρόντισε μόνο να φρεσκάρεις τη συνταγή για να μας μαγειρέψεις πάλι, όπως παλιά.

του Δημήτρη Οικονόμου

¨Όλη αυτή η συμφορά στην σημερινή Ελλάδα, και το κουλουβάχατα των τελευταίων 15 χρόνων, δεν δημιουργήθηκε, από οικονομικά προβλήματα (αυτά είναι το αποτέλεσμα) αλλά από βαθιά κοινωνική και πολιτιστική κρίση, που οδήγησε σε ξεσάλωμα, αχαδελφισμό, « ότι φάμε, ότι πιούμε, και ότι αρπάξει ο κ.ος μας», από μια σημαντική μερίδα του πληθυσμού, με αποτέλεσμα να «πληρώνουν το μάρμαρο» σήμερα και όσοι δεν έφταιξαν σε τίποτα.

Η Ελληνική κοινωνία και ο τρόπος ζωής με παραδόσεις και αρχές αιώνων, έγινε κομμάτια, μέσα σε δύο μόλις δεκαετίες.

Από την στιγμή που ο Έλληνας ψήφιζε πρωθυπουργό (μάγκας ο άνθρωπος) επειδή έπαιρνε τα πακέτα τα 5χιλιαρα σε σακούλες και παρατούσε την γυναίκα του για μια νεότερη, πληθωρική και Ξανθιά, η μετάλλαξη είχε αρχίσει.

Δεν ισχυρίζομαι ότι ο Παπανδρέου δεν είχε το δικαίωμα να ζει με όποια θέλει. Απεναντίας.

 Δε μπορεί αυτό όμως και το γεγονός ότι κονομούσε χοντρά, εκμεταλλευόμενος την θέση εξουσίας που κατείχε, να είναι «προσόν» επανεκλογής πρωθυπουργού.

Από μια κοινωνία  που την ενδιέφερε το «τι θα πει ο κόσμος» και πίστευε στο «καθαρό κούτελο» και το «σπέρνεις ανέμους, θα θερίσεις θύελλες» ή « το σκατό στην θάλασσα, θα το βρεις στο αλάτι» το ρίξαμε στην τρέλα.

 Με 17,000 μπαράκια στην Αθήνα μόνο, με γελάκια, και σφηνάκια, φτάσαμε να θεωρούμε φυσιολογικό να πληρώνει ο Έλληνας 100,000 δολάρια για το φουστάνι μιας τραγουδίστριας στην Γιουροβίζιον.

Πρυτάνεις πανεπιστημίων να χτίζουν βίλλες με τα λεφτά που έκλεψαν από το ίδρυμα, κοινοτικοί γιατροί, να ζητούν 30 ευρώ «μίζα» για να κάνουν εμβόλιο σε άρρωστο παιδί, δικαστής να «πουλάει» την δικαιοσύνη, με αντίτιμο, Ξανθιές Ρωσίδες με ύψος πάνω από 1.80, Γραμματέας του υπουργείου πολιτισμού, να απαιτεί σεξουαλικές σχέσεις, για διορισμό, και όλους να «βολεύονται» όπως μπορούσαν, σε κάποια υπηρεσία του δημοσίου.

Πήραμε Φιλλιπινέζες, και Ρωσίδες για υπηρέτριες, Αλβανούς για τα χωράφια και Αιγύπτιους για τα ψαροκάικα (εμείς δεν προλαβαίναμε να τρώμε τις επιδοτήσεις με «μαϊμού» στοιχεία.)

Μεγάλος μέτοχος αυτής της κατάστασης η τηλεόραση, με τους αμόρφωτους («ο Πρωθυπουργός έδωσε το .εναρκτήριο λάκτισμα να πετάξει το πρώτο αεροπλάνο», έλεγε χαμογελαστή μια λουλού τηλεπαρουσιάστρια) που έρχεται με  πρώτο τον Φώσκολο, να παρουσιάσει σαν πραγματικότητα, μια Ελλάδα που όποιος έχει χρήμα κάνει ότι θέλει, όλοι είναι λαμόγια, εκβιαστές, κλέφτες, καταχραστές, με 2-3 νόθα παιδιά παρατημένα.

 Έρχονται και τα «δελτία ειδήσεων» που έγιναν κουτσομπολιό και συμφέροντα, τα ριάλιτι και ο τζόγος στην οθόνη, άνθισε η μπάμια.

Μέχρι προγράμματα μαγειρικής με μια κυρούλα-ταγάρι, να προτείνει «μπιφτέκια με κιμά από στρουθοκάμηλο» και την.Πετρούλα να παίρνει συνέντευξη από τον αντιπρόεδρο της ΓΣΕΕ!

Φτάσαμε στο σημείο να «γελάμε», όταν άλλοι ανέφεραν ότι η χώρα έχει 30% μαύρη οικονομία.

Λέγαμε «λούζερς» ή μα..κες, όσους δεν έπαιρναν μέρος σε αυτόν τον παραλογισμό.

Τέτοιο ήταν το ξεσάλωμα, που αγγελίες στις εφημερίδες έγραφαν «Ενοικιάζεται γκαρσονιέρα στο Κολωνάκι. Αποκλείονται αλλοδαποί και δεν δίνω απόδειξη»

Αντί να τον βουτήξει αυτόν λοιπόν ο εισαγγελέας ή ο αστυνομικός, αυτός έτρεχε να πουλήσει προστασία στα μπαράκια με τις Ρωσίδες.

Έτσι φτάσαμε εκεί που φτάσαμε. Αλλάξαμε σαν άνθρωποι. Ξεχάσαμε την αλληλεγγύη, την συναδελφοσύνη, την δικαιοσύνη, την ανθρωπιά.

Ξετσίπωτα, στην ψύχρα, έβγαινε Μητροπολίτης στην τηλεόραση και έλεγε « ναι έχω 2 εκατομμύρια στην τράπεζα για τα..γεράματα μου».

Βγαίναμε και σε δρόμους και πλατείες (εκατομμύρια άνθρωποι) φωνάζοντας « νάτος-νάτος, ο πρωθυπουργός»

Τώρα τι;

Να αλλάξουμε πρώτα αυτή τη νοοτροπία, να θυμηθούμε πως ήταν η κοινωνία μας παλαιότερα, να βασιστούμε μόνο στα δικά μας πόδια, να σηκώσουμε τα μανίκια, να ξαναγυρίσουμε στα ανθρώπινα,(τώρα πεθαμένα) χωριά, να ξανά αγαπήσουμε πρόσωπα, ιδέες ή πράγματα και να ξεκινήσουμε από την αρχή.

Έχουμε την γη να δώσει καρπό, τον ήλιο να μας ζεστάνει, τα γυμνά βράχια να κάνουμε ταμπούρι άπαρτο, και την θάλασσα για πέρασμα.

Αυτά φτάνουν για αρχή.

¨Όπως μας έφτασαν τόσες φορές, στο παρελθόν.

Για μας είναι γνώριμα, αγαπημένα και παλιά σαν την γεύση του νερού.