ΕΚΜΑΘΗΣΗ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΤΕΤΟΙΕΣ ΦΑΙΔΡΟΤΗΤΕΣ

(http://imaginistes.com/ Το Μπραχάμι Αλλιώς) Γράφει η μπαλαδόφατσα>

 

Είναι προφανές ότι ο άνθρωπος που έφτιαξε αυτήν την καταχώρηση γνωρίζει από ποδόσφαιρο όσο εμείς από αεροναυπηγική. Έχουμε δε βάσιμες υποψίες ότι πολύ πιθανόν να μη γνωρίζει τι έχει μέσα η μπάλα.

ΕΞΗΓΟΥΜΑΣΤΕ

Τα τελευταία χρόνια και πολύ πριν η οικονομική κρίση ξεσπάσει με τα τις γνωστές συνέπειες, καθε νεοέλλην γονιός , όφειλε το παιδί του μεταξύ των άλλων δραστηριοτήτων (Αγγλικά, Γαλλικά, πιάνο,χορό κλπ) και προκειμένου¨” να μην μπλέξει με ναρκωτικά ”  και να έχει ωραίο σώμα, να κάνει κάποια  σπορ, μπάσκετ, κολύμβηση, τέννις κλπ. Το ποδόσφαιρο , ως το πλέον δημοφιλές ομαδικό παιχνίδι ήταν και είναι φυσικό να προσελκύει πολλά ταλαντούχα και μη, παιδιά, τα οποία θα προσομοίαζαν κάπως με τους μάγους του ποδοσφαίρου. Πολλοί γονείς φαντάζονταν τον κανακάρη τους μεγάλο αστέρι του παγκόσμιου ποδοσφαιρικού στερεώματος. Φαντασίες βέβαια, αλλά δεν είναι τόσο κακό να ονειρεύεσαι. Άλλωστε εμείς οι imaginistes ενισχύουμε τέτοιες ουτοπίες διότι τις θεωρούμε απαραίτητο συστατικό της ευτυχίας του ανθρώπου.

Είχαμε και έξακολουθούμε να έχουμε την βεβαιότητα ότι τα σπορ είναι μια καλή δικαιολογία και ένα ακλόνητο άλλοθι για παρκάρισμα των παιδιών. Ρωτάς λόγου χάριν τους γονιούς , ”πως είναι ο Νικολάκης” και σου απαντούν ότι είναι πολύ καλά αλλά δεν έχει καθόλου χρόνο διότι κ ά ν ε ι ποδόσφαιρο, ποδηλασία, τέννις, συν το φροντιστήριο, τα Αγγλικά και φυσικά το Σχολείο. Συνεχίζεις να ρωτάς όλο απορία, καλά και πότε παίζει; τότε είναι η σειρά τους να σε κοιτάξουν σαν Εσκιμώο.

Είναι κοινός τόπος ότι οι γονείς αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν την φάρσα στην οποία συμμετέχουν, πέφτουν θύματα ενός ανόητου, πολυδάπανου, ξέφρενου τρόπου ζωής γι΄αυτούς και τα παιδιά τους, όπου όλοι ταλαιπωρούνται και ουδείς (κυρίως τα παιδιά) είναι πραγματικά ευτυχείς. Τρέχουν ασθμαίνοντες από γήπεδο σε κολυμβητήριο και από μπαλέτο στο ωδείο, σιχτιρίζουν την τύχη τους γιατί πρέπει να βιαστούν αν θέλουν να πιούν καφέ με τους φίλους τους στο διάστημα που το παιδί “διδάσκεται”, ενώ τα πιτσιρίκια με την επιστροφή στο σπιτάκι τους, κοιμούνται αποκαμωμένα στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, πολλές δε φορές και κατά την διάρκεια των συνεχών, ατελείωτων μεταφορών.

Ας έρθουμε στο θέμα ” ποδόσφαιρο” .

Οι φωστήρες που έγραψαν την ανακοίνωση περί εκμάθησης ποδοσφαίρου οφείλουν να αποσύρουν πάραυτα αυτήν την στρεβλή έννοια της λέξης.

Ας μάθουν λοιπόν ότι στα μικρά παιδιά οτι το ποδόσφαιρο, ”δεν μαθαίνεται, το ποδόσφαιρο, παίζεται.” Το ποδόσφαιρο είναι το κορυφαίο ιματζινίστικο παιχνίδι.

ΑΝ ΘΕΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ, ΧΑΡΙΣΕ ΤΟΥ ΜΙΑ ΜΠΑΛΑ.

Τα τελευταία χρόνια ζούμε την απαξίωση του παιχνιδιού ποδόσφαιρο και την μετατροπή του σε μια παγκόσμια ομοιογενή σύγχρονη σούπα, όπου τα ταλέντα και όχι μόνο είναι υποχρωμένα λόγω του σύγχρονου τρόπου που επιβάλεται από την παγκόσμια ποδοσφαιρική κοινότητα, να τρέχουν ασταμάτητα, να κυνηγάνε λυσασμένα τον αντίπαλο, να απαγορεύται να ντριπλάρουν πάνω από μία το πολύ φορά και να μπορούν να αντέξουν τρία ημίχρονα.

Οι απανταχού σχολές η Ακαδημίες ποδοσφαίρου, όπως αυτάρεσκα αποκαλούνται, ”διδάσκουν” τον ομοιόμορφο τρόπο παιξίματος. Τρεχάλα και η μπάλα με το εσωτερικό του ποδιού και με τη μία. Ντρίπλες , ψαλιδάκια, τακουνάκια και τα συναφή δεν έχουν θέση στο σημερινό ποδόσφαιρο. Βάζουν τα παιδάκια στον αυτόματο και τους αφαιρούν κάθε πρωτοβουλία και κάθε “περιττή” κίνηση. Πέφτει δε πολύ χοντρόχερο αν κάποιος ευφάνταστος πιτσιρίκος θέλοντας να διασύρει τον αντίπαλό του τον ντριπλάρει δυό φορές. Όλα στο βωμό της νίκης. Κι όμως το ποδόσφαιρο προσφέρει στους εραστές του μοναδικές συγκινήσεις αρκεί  μαζί με την ταχύτητα να βλέπεις και κάνα φάλτσο. Στην Βραζιλία φερ ειπείν που παρα τις μεγάλες αλλοιώσεις που έχει υποστεί το ποδόσφαιρο της, θεωρείται ξεφτίλα να δώσεις πάσα με το εσωτερικό του ποδιού. Ο αρτίστας θα βάλει στην μπάλα φαλτσάκι με το εξωτερικό του παπουτσιού..

Γι’ αυτό τον λόγο καταργήθηκαν τα 10άρια. Μας επέβαλαν το κόψιμο της θέσης 10. Δεν υπάρχουν οι Μαραντόνες , οι Πελέδες, και στη χώρα μας δεν βγαίνει ο νέος Μπέμπης, νέος Δομάζος, νέος Δειμέζης, νέος Δεληκάρης ο νέος Κούδας.. Ποιοί και που από τους παραπάνω “διδάχθηκαν” το σπορ; Από όσο γνωρίζουμε ήσαν όλοι αυτοδίδακτοι και σπούδασαν στα μεγάλα σαλόνια των αλάνων, των σοκακιών και των άχτιστων οικοπέδων. Κύριοι εκφραστές της αυτοσχεδιαστικής σχολής, Φτάσαμε να ζούμε μόνο με την ανάμνηση και τα βίντεο των τελευταίων μπαλαδόρων Καραπιάλη και Τσιάρτα. Και όλα αυτά επειδή το ποδόσφαιρο διδάσκεται από μια παγκόσμια σχολή που βάζει τα παιδιά στη μηχανή για να παράγει ομοιόμορφα παιχτάκια που παίζουν μεν γρήγορα και δυνατά, αλλά με αφόρητα προβλέψιμο και βαρετό τρόπο

ΤΕΛΙΚΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Αντιστεκόμαστε στο αντιερωτικό ποδόσφαιρο.

Αντιστεκόμαστε στα 5χ5 όπου μπορείς να παίξεις μόνο ωραίο ξυλίκι

Αξιοποιούμε δρομάκια, πλατείες, οικόπεδα,τα οποία μετατρέπουμε σε γήπεδα, φτιάχνουμε ομάδες και οργανώνουμε γειτονικά τουρνουά.

Σνομπάρουμε και καταγγέλουμε το κατηχητικό ποδόσφαιρο

Επαναφέρουμε οριστικά και επισήμως την θέση μπακότερμα και εξωφυλαρούχα.