Oδός Λαοδίκης – η πιάτσα της άλλης Γλυφάδας
Στο δρόμο με το αρχαιοελληνικό όνομα το ανάλαφρο attitude θέλει τον κόσμο που συρρέει να ξεκινάει με νεανικές προτάσεις για φαγητό, να συνεχίζει με cocktail γευσιγνωσίες, να χορεύει ξέφρενα και…
να καταλήγει πάλι για φαγητό. Αυτή η off-Γλυφάδα πιάτσα, χωρίς να έχει φορτωθεί ακόμα με πολλές επιχειρήσεις (τρία όλα κι όλα τα bars), κάνει τη Δευτέρα να μοιάζει με… Σάββατο από το μεσημέρι.
Κάθε φορά που πάμε να περιγράψουμε μια καινούργια πιάτσα ξεκινάμε κάπως έτσι: «Θυμάσαι εκείνον το δρόμο που είχε μόνο το…;» Ε, λοιπόν, θυμάσαι τη Λαοδίκης όπου σε έφερνε ο δρόμος μόνο αν ήθελες να φας σούσι στο «Yuzo» ή να γλυκαθείς μ’ αυτό το πληθωρικό προφιτερόλ σε μπολάκι μπισκότου της «Αύρας»; Ο (πρώην) ήσυχος, άνετος δρόμος με τα φαρδιά πεζοδρόμια πάνω από την πολυσύχναστη Πλατεία Εσπερίδων και τη διαχρονική λόγω «Burger Queen», «Molly Malone’s» και «Vincenzo» οδό Γιαννιτσοπούλου πρωτοστατεί πλέον στη νυχτερινή αναγέννηση της Γλυφάδας, με τρία διαφορετικής νοοτροπίας bars αλλά και χώρους εστίασης βολικούς για να ξεκινήσεις ή να καταλήξεις μετά το ποτό.
Η Λαοδίκης μπήκε δειλά στο χάρτη με τις πιάτσες όταν άνοιξε το «Mosaiko» (μαντεύετε ότι έχει διατηρήσει το παλιό μωσαϊκό στο πάτωμα), ένα bar που κατέχει το τριπλό μυστικό επιτυχίας: vintage διακόσμηση χωρίς να είναι παραφορτωμένο, cocktail εξωτισμό δι’ εμπνεύσεως Δημήτρη Κληρονόμου και μουσική εκλεκτική. Εδώ θα ακούσεις από Dear Quentin και παραγωγούς του Best και του Εν Λευκώ μέχρι Μιχάλη Δέλτα και Γιώργο Φακίνο όση ώρα ο φοβερός Δημήτρης θα σου ετοιμάζει κάποιο από τα ελαφρά και δροσιστικά cocktails με σάκε που έχει πετύχει να καθιερώσει ανάμεσα στις υπόλοιπες ευφάνταστες δημιουργίες του. Αν μάλιστα πιάσεις θέση προς την είσοδο, γυρνάς το κεφάλι προς τα πάνω και χαζεύεις τη βιντεο-προβολή, που όπως θυμάμαι σε κάποια από τις επισκέψεις μου ήταν μια σκηνή από διαστημικό σταθμό των ’60s ή από το «Κουρδιστό Πορτοκάλι» – κάτι τέτοιο τέλος πάντων, γιατί είχα πιει κι ένα Chilli Cucumber παραπάνω… Στο απέναντι πεζοδρόμιο η ένταση ανεβαίνει και το «Μικρό» αποδεικνύεται αρκετά… μικρό σε έκταση για να χωρέσει όλον αυτό τον κόσμο που συρρέει. Έτσι, παίζει σε δύο ταμπλό: μέσα, με σκηνικό την εντυπωσιακή, ύψους επτά μέτρων, φωτισμένη κατασκευή η οποία καταλαμβάνει τον έναν τοίχο και φιλοξενεί στα αμέτρητα ράφια μινιατούρες straight ποτών (είναι όντως σαν να έχεις μπει στο «Matrix»), το «Μικρό» είναι ένα mini club όπου ο κόσμος χορεύει επτά μέρες την εβδομάδα σε κάποια από τα parties γνωστών house ομάδων της πόλης. Έξω, πάλι, ακόμα περισσότερος κόσμος κάθεται στα τροχήλατα πάσα, αμέριμνος, χωρίς πόζα, σαν να το έχει πάρει απόφαση την τελευταία στιγμή να πεταχτεί για να παρτάρει.
«Mosaiko» εκλεκτικών ποτών και μουσικής
Λίγα μέτρα πιο κάτω έχει ανοίξει εδώ κι ένα μήνα το «Holy Spirit», χαλαρότερο απ’ τα προηγούμενα όπως αποδεικνύει το αυστηρό closing policy στις 3 το βράδυ, αλλά και η ’90s μουσική που δεν παρεμβαίνει στις συζητήσεις. Είναι όμως ανοιχτό από το μεσημέρι για να πιεις κρύο τσάι με φρούτα και φυσικούς χυμούς με λαχανικά, να περιεργαστείς τις μίνι οικιακές συσκευές που υπάρχουν στα ράφια πίσω από την μπάρα και να θαυμάσεις τον κατάλογο-γραφιστικό κόσμημα με τα cocktails – δυο έντονα χρωματισμένες φέτες μανταρινιού και λεμονιού με έπεισαν αμέσως να δοκιμάσω το Mandarine Sour τσιμπώντας ξηρούς καρπούς από ένα πλαστικό καλαθάκι απορριμμάτων. Με σύνθημα «Come, Call, Collect, Enjoy», το «Holy Spirit» παρέχει cocktail takeaway και delivery, μια πρωτότυπη ιδέα εκ Νέας Υόρκης, όπου ο εξ ημισείας ιδιοκτήτης Ξαβιέ Μισαηλίδης άντεξε μια ζεστή μέρα παίρνοντας από ένα bar στο δρόμο δυο παγωμένες μαργαρίτες: αν μένεις εκεί γύρω θα σου φέρνουν από Σεπτέμβριο στο σπίτι όποια cocktails ζητήσεις σε μεγάλα μπουκάλια, αλλά ήδη μπορείς να ειδοποιείς να σου ετοιμάσουν κάποιο αν διψάσεις καθοδόν. Θα ζήταγα ένα λίτρο Zombie για το σπίτι διότι μου άρεσε η κυριαρχία του passion fruit, αλλά με περίμεναν στάσεις στο «Jamon» για μια ποικιλία ισπανικών τυριών, στο «Salad Up» για μια δυναμωτική super food σαλάτα και στο «Just Burgers» για ένα Big Pappa burger με τηγανητό αβγό, χειροποίητα onion rings και γλυκοπατάτα. Η Λαοδίκης είναι μια αυτάρκης πιάτσα, όσο busy χρειάζεται για να κάνει ακόμα και τη Δευτέρα να μοιάζει με το νέο Σάββατο, αλλά και τόσο off για να αποτραβιέσαι από τη βαβούρα της υπόλοιπης Γλυφάδας.
Φώτο: Yannis P. Giannitsas
Info: http://www.athinorama.gr/clubbing/articles/?id=13563
Νίκος Βουλαλάς [email protected]