Τελευταίος χορός στον Τιτανικό του φανατισμού (άρθρο της Σοφίας Βούλτεψη)

Tο ψήφισμα για το Κράτος Δικαίου στην Ελλάδα αποτελεί την απόδειξη ότι το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο βρίσκεται πλέον σε πλήρη αναντιστοιχία με τους εντολείς του. Οι 330 ευρωβουλευτές που επιδόθηκαν στο ανθελληνικό παραλήρημα, είτε δεν έχουν καταλάβει τίποτε και συνεχίζουν να χορεύουν πάνω στον δικό τους Τιτανικό, είτε γνωρίζουν και πανικόβλητοι εκδικούνται χύνοντας χολή μαζί με τους τελευταίους τους σπασμούς.

Η αλήθεια είναι ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα παράδοξο φαινόμενο. Από το 2019 μέχρι σήμερα, στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες έχουν διεξαχθεί εκλογές και νικητές έχουν αναδειχθεί οι κεντροδεξιοί, ενώ σε πολλές περιπτώσεις η ακροδεξιά εμφάνισε θεαματική άνοδο. 

Έτσι, το ευρωκοινοβούλιο, αν και είναι το μοναδικό θεσμικό όργανο που εκλέγεται άμεσα από 450 εκ. πολίτες των κρατών-μελών της ΕΕ, δεν έχει ως προς τη σύνθεσή του καμιά σχέση με τα εθνικά κοινοβούλια. Στο δε Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, που δίνει τις κατευθυντήριες γραμμές στην Επιτροπή, η συντριπτική πλειοψηφία των ηγετών ανήκουν στην κεντροδεξιά και την δεξιά.

Στην πραγματικότητα, στην ΕΕ υπάρχουν μόνο τρεις σοσιαλιστικές-αριστερές κυβερνήσεις: Στην Ισπανία, όπου βέβαια στις εκλογές πρώτο ήλθε το Λαϊκό Κόμμα, στην Πορτογαλία, όπου επίκεινται εκλογές, και στην Μάλτα. Όπου κι’ αν κοιτάξεις γύρω σου – ακόμη και στη Νορβηγία και στη Σουηδία και στη Φινλανδία – οι κυβερνήσεις είναι κεντροδεξιές. Στη Σουηδία με την ανοχή της ακροδεξιάς του Άκεσον και στην Φινλανδία σε συνασπισμό με την ακροδεξιά, μετά τις εκλογές του Ιουνίου 2023. Την περασμένη Κυριακή πρόεδρος της Φινλανδίας εξελέγη ο συντηρητικός Αλεξάντερ Στουμπ.

Ακόμη και στη Δανία έχει σχηματιστεί μεγάλος συνασπισμός μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου 2022, ενώ στη Γερμανία στον συνασπισμό μετέχουν οι Φιλελεύθεροι και στην Ολλανδία δεν έχει ακόμη σχηματιστεί κυβέρνηση μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου 2023, καθώς πρώτο ήλθε το ακροδεξιό κόμμα του Βίλντερς.

Τελευταίοι σπασμοί των εμμονικών

Με λίγα λόγια, αυτοί που σήκωσαν το χέρι τους για το ψήφισμα που διαφημίζουν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, βρίσκονται σε πλήρη αποδρομή. Και είναι οι βασικοί υπεύθυνοι γιατί με την αλλοπρόσαλλη και εμμονική στάση τους έχουν προκαλέσει την άνοδο της ακροδεξιάς. Διότι η δράση προκαλεί αντίδραση. Και όσο πιο γελοία και φανατική είναι η δράση, τόσο πιο γελοία και φανατική είναι και η αντίδραση.

Οπότε, παριστάνοντας τους δήθεν υπερασπιστές του Κράτους Δικαίου φέρνουν στην εξουσία αυτούς που θέλουν να το καταλύσουν. Και αυτός θα είναι ο τελευταίος και πιο καταστροφικός σπασμός τους.

Στη Γερμανία το ακροδεξιό AfD έρχεται πρώτο στις δημοσκοπήσεις στην Ανατολική Γερμανία και δεύτερο σε όλη τη χώρα. Στις επικείμενες εκλογές στην Αυστρία, οι δημοσκοπήσεις φέρνουν πρώτο το ακροδεξιό Κόμμα της Ελευθερίας (FPÖ) του Χέρμπερτ Κικλ. Στη Γαλλία πρώτη στις δημοσκοπήσεις είναι η Λεπέν.

Αλλά οι 330 του ευρωκοινοβουλίου συνεχίζουν το βιολί τους στοχοποιώντας την Ελλάδα. Χειραγωγούμενοι, βέβαια, από τους ευρωβουλευτές της ελληνικής αντιπολίτευσης που δεν κάνουν άλλη δουλειά από το να συκοφαντούν την πατρίδα τους.

Καμιά άλλη ευρωπαϊκή αντιπολίτευση δεν συμπεριφέρεται έτσι. Είναι χαρακτηριστικό πως όταν πήγαν «να την πέσουν» στην Ισπανία για τις παρακολουθήσεις των Καταλανών ηγετών από την κυβέρνηση Σάντσεθ (τότε συγκυβερνήτης ήταν ο Ιγκλέσιας των Podemos), οι ευρωβουλευτές του αντιπολιτευόμενου Λαϊκού Κόμματος ύψωσαν τείχος προστασίας για την πατρίδα τους. Ο εκπρόσωπός τους ξεκαθάρισε πως «στην Ισπανία οι υπηρεσίες πληροφοριών και οι δυνάμεις ασφαλείας σέβονται απολύτως το Κράτος Δικαίου, χρησιμοποιούν αυτά τα εργαλεία αναλογικά και τελούν υπό στενή δικαστική επιτήρηση. Οι Καταλανοί ευρωβουλευτές προσπαθούν να παρουσιάσουν την Ισπανία ως δικτατορία που δεν σέβεται ούτε το Κράτος Δικαίου ούτε τα ανθρώπινα δικαιώματα, κάτι που είναι κραυγαλέο ψέμα».

Και ο Ισπανός συντονιστής του Λαϊκού Κόμματος, ευρωβουλευτής Χουάν Ιγκνάθιο Θοϊντο, έσπευσε επίσης να ξεκαθαρίσει:

«Στο Λαϊκό Κόμμα δεν έχουμε καμιά αμφιβολία για την εξαιρετική δουλειά των δυνάμεων ασφαλείας και των μυστικών υπηρεσιών της πατρίδας μας. Είμαστε πολύ περήφανοι γι’ αυτές και γνωρίζουμε ότι επιτελούν το καθήκον τους κατά τρόπο παραδειγματικό, με ευσυνειδησία και σεβασμό στο Κράτος Δικαίου και υπό την εποπτεία της Δικαιοσύνης».

Η έκθεση της Κομισιόν και η εκλογή Ρουσόπουλου

Υπάρχει και κάτι ακόμη:

Παρά τους πανηγυρισμούς και τις κραυγές του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, υπάρχει η έκθεση της Κομισιόν για το Κράτος Δικαίου σε όλες τις χώρες της ΕΕ, όπου για την Ελλάδα υπάρχει μόνο μία σύσταση (για την ασφάλεια των δημοσιογράφων που έχει ήδη αντιμετωπιστεί), ενώ για τις υπόλοιπες χώρες υπάρχουν πολύ περισσότερες συστάσεις.

Και κάτι ακόμη: 

Μόλις πρόσφατα, πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, εξελέγη ομόφωνα, από όλες τις κοινοβουλευτικές ομάδες, ο Θόδωρος Ρουσόπουλος. Μιλάμε για τον παλαιότερο και σημαντικότερο θεσμό που έχει ως αποστολή του την υπεράσπιση του Κράτους Δικαίου, την Δημοκρατία και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.

Θα εκλεγόταν ένας Έλληνας και μάλιστα παμψηφεί, αν η χώρα του είχε καταλύσει το Κράτος Δικαίου; 

Αρκούν αυτά για να επιβεβαιωθεί η γελοιότητα και το μίσος αυτών που είπαν ναι στο περίφημο ψήφισμα.

Φυσικά, είναι άξιοι της μοίρας τους. Γιατί μια ματιά να ρίξει κανείς στο περίφημο ψήφισμά τους, θα διαπιστώσει ότι μεταφέρει την προπαγάνδα και την ατζέντα της ελληνικής αντιπολίτευσης.

Διαφορετικά, γιατί να ασχοληθούν με την Ελλάδα και όχι με την Ισπανία, για παράδειγμα; 

Οι τερατολογίες του ψηφίσματος

Μερικά παραδείγματα (της γελοιότητας):

Αναφέρουν ότι δεν έχει σημειωθεί πρόοδος στην έρευνα για τη δολοφονία του δημοσιογράφου Γιώργου Καραϊβάζ. Γράφουν βέβαια ότι δύο ύποπτοι συνελήφθησαν τον Απρίλιο του 2023, αλλά σπεύδουν να προσθέσουν ότι «κατά τα λοιπά, η έρευνα της αστυνομίας δεν οδήγησε σε κανένα αξιοσημείωτο αποτέλεσμα». Δηλαδή έγιναν συλλήψεις, αλλά αυτό δεν είναι δα και κανένα σπουδαίο αποτέλεσμα! Κανονική παράνοια!

Εκφράζουν την ανησυχία τους επειδή τάχα «πολλοί δημοσιογράφοι αντιμετωπίζουν σωματικές απειλές, λεκτικές επιθέσεις, μεταξύ άλλων από υψηλόβαθμους πολιτικούς και υπουργούς, παραβίαση της ιδιωτικής τους ζωής με κατασκοπευτικό λογισμικό, καθώς και στρατηγικές αγωγές». Αλλά παραλείπουν να πουν ότι αυτός που περισσότερο έχει επιτεθεί στους δημοσιογράφους είναι ο πρώην υπουργός και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Πολάκης, ο οποίος θα ήθελε να τους χώσει τρία μέτρα κάτω από τη γη. Επιθέσεις με παρελθόν που συνεχίζονται – από την επίθεση κατά της Ευαγγελίας Τσικρικά μέχρι την πρόσφατη κατά του γελοιογράφου Μακρή.

Εκφράζουν την ανησυχία τους «για τις πολυάριθμες περιπτώσεις υπερβολικής χρήσης βίας από τις αστυνομικές υπηρεσίες κατά μειονοτικών ομάδων και ειρηνικών διαδηλωτών εν γένει» και δεν ασχολούνται με όλες τις υπόλοιπες χώρες όπου τα περιστατικά είναι πολύ περισσότερα και πολύ βιαιότερα.

Λένε ότι «απειλείται η πολυφωνία των μέσων ενημέρωσης, καθώς η ιδιοκτησία των μέσων ενημέρωσης στη χώρα κατανέμεται κυρίως σε μικρό αριθμό ολιγαρχών», χωρίς να έχουν ποτέ ασχοληθεί με το ποιοι κατέχουν τα μέσα ενημέρωσης στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Και ενώ οι άδειες έχουν δοθεί μετά τον γελοίο «διαγωνισμό» του Νίκου Παππά, κατόπιν γνωμάτευσης του περίφημου «Ινστιτούτου της Φλωρεντίας».

Έργα και ημέρες του ΣΥΡΙΖΑ

Μιλούν για τις Ανεξάρτητες Αρχές (με έμφαση στην ΑΔΑΕ) και την «αιφνίδια» αντικατάσταση του Δ.Σ. του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης, ενώ επί ΣΥΡΙΖΑ συνέβησαν τα ακόλουθα:

Στις 24 Οκτωβρίου 2015, με μια τροπολογία, καταργήθηκαν (με πρόωρη λήξη της θητείας τους) τα μέλη και των πέντε Ανεξάρτητων Αρχών (Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, ΑΣΕΠ, Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών και Συνήγορος του Πολίτη). 

Στις 5 Νοεμβρίου 2015, η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα με την υπ΄ αριθμ. 5/2015 γνωμοδότησή της έκρινε την συγκεκριμένη διάταξη αντισυνταγματική και αντίθετη στην νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και με το νόμο 4055/2012, βάσει του οποίου η θητεία των μελών των Ανεξάρτητων Αρχών παρατείνεται αυτοδικαίως μέχρι το διορισμό των νέων. 

Τον Μάρτιο του 2015, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, με υπουργό τον Νίκο Παππά, κατήργησε με τροπολογία το Εποπτικό Συμβούλιο της ΝΕΡΙΤ, αναθέτοντας το σύνολο των αρμοδιοτήτων στο Διοικητικό Συμβούλιο της εταιρίας, τα μέλη του οποίου, με την ίδια τροπολογία, διορίζονταν πλέον με απόφαση του (καναλάρχη) υπουργού Επικρατείας. 

Και μετά ακολούθησε η γελοιότητα του διαγωνισμού για τις άδειες, η απόφαση του ΣτΕ, τον Ιανουάριο του 2017, (με την οποία ο Παππάς υποχρεωνόταν να επιστρέψει τις αρμοδιότητες που είχε υφαρπάξει από το ΕΣΡ), οι επιθέσεις στο ανώτατο δικαστήριο, η κατάργηση του νόμου Παππά δια της κατάργησης του συγκεκριμένου άρθρου (2Α του νόμου 4339/2015), η γνωστή κλάψα περί διαπλοκής και συμφερόντων που πολεμάνε την… λαϊκή κυβέρνηση!

Το μακρύ χέρι του ΣΥΡΙΖΑ

Και πολλά άλλα:

Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε τοποθετήσει την κ. Θάνου, τέταρτη κατά σειρά αρχαιότητας αντιπρόεδρο, στη θέση του Προέδρου του Αρείου Πάγου στις… δύο μετά τα μεσάνυχτα της 29ης Ιουνίου 2015, αφήνοντας κενές τις θέσεις των άλλων ανωτάτων δικαστηρίων, ώστε να βρεθεί εκείνη στην θέση της υπηρεσιακής πρωθυπουργού – όπως και έγινε!

Ο ΣΥΡΙΖΑ, δια του κ. Πολάκη, δήλωνε από το Περιστέρι, στις 16 Ιουνίου 2016, πως «μεγάλη μερίδα των δικαστών είναι – για να το πω ευγενικά – εξαρτώμενοι ή – για να το πω κανονικά – στο παραδικαστικό κύκλωμα του παρελθόντος ή του παρόντος». 

Ο ΣΥΡΙΖΑ, δια της κ. Γεροβασίλη, αντέδρασε στην απόφαση του ΣτΕ για τις τηλεοπτικές άδειες και την κατάργηση του ΕΣΡ, μιλώντας για απόφαση που… στερεί νοσηλευτές από τα νοσοκομεία και πόρους για τους παιδικούς σταθμούς. Την ίδια ώρα που ο κ. Πολάκης μιλούσε για «δικαστικό πραξικόπημα»!

Ο ΣΥΡΙΖΑ, πάλι δια του κ. Πολάκη, αποκαλούσε, τον Ιούνιο του 2017, την Δικαιοσύνη «προστασία του κάθε νταβατζή».

Ο ΣΥΡΙΖΑ, δια του κ. Τσίπρα, κατά την επίσκεψή του στο υπουργείο υγείας στις 30 Ιουνίου 2017, μιλούσε για «θεσμικά εμπόδια», αναφερόμενος στην ανεξάρτητη Δικαιοσύνη. «Εμείς οι αστοιχείωτοι καταφέρνουμε και ξεπερνάμε πολλές φορές, ακόμα και θεσμικά εμπόδια, αυτών που έχουν ιδιαίτερη στοιχείωση. Και να μας στήνουν τέτοια εμπόδια, θα τα ξεπερνάμε», είχε πει τότε ο κ. Τσίπρας!

Ο ΣΥΡΙΖΑ, δια του κ. Παπαγγελόπουλου, δήλωνε στις 5 Ιουλίου 2017, ότι «η Δικαιοσύνη, εκτός από τυφλή, προσέθεσε στα αυτιά της και ωτοασπίδες. Όχι μόνο για να μην βλέπει, αλλά και για μην ακούει»!

Ο ΣΥΡΙΖΑ, δια του κ. Φίλη, αναφωνούσε, τον Μάρτιο του 2018, «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» επειδή το ΣτΕ είχε ακυρώσει απόφασή του με την οποία είχε επιφέρει ριζική αλλαγή στον χαρακτήρα και τον τρόπο διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών.

Επί ΣΥΡΙΖΑ, τον Οκτώβριο του 2016, είχε κηρυχθεί έκπτωτος ο κ. Ντογιάκος από τη θέση του προϊσταμένου της Εισαγγελίας Εφετών, διότι, λίγες εβδομάδες πριν από τις αρχαιρεσίες για την ανάδειξη των διοικήσεων των δικαστηρίων, μετέβαλε το ως τότε ισχύον πλαίσιο, αλλοιώνοντας το δικαστικό αυτοδιοίκητο.

Αλλά για το μακρύ χέρι του ΣΥΡΙΖΑ στη Δικαιοσύνη και για την σκευωρία της Νοβάρτις, τα ψαράκια του ευρωκοινοβουλίου δεν είχαν να πουν τίποτε. Ούτε είχαν κανένα πρόβλημα να χειραγωγηθούν από ένα κόμμα με καταδικασμένους από την Δικαιοσύνη δύο υπουργούς του.

Κατά τα λοιπά, ενοχλήθηκαν από τον «εκφοβισμό και την παρενόχληση λειτουργών που ελέγχουν την κυβέρνηση»…

Μόνο στην Ελλάδα είδαν παρακολουθήσεις

Και βέβαια, έδωσαν τα ρέστα τους για τις παρακολουθήσεις. Λες και κοτζάμ ευρωβουλευτές δεν ξέρουν τι συμβαίνει – ακόμη και στις ίδιες τους τις χώρες.

Η Μέρκελ ενημερώθηκε ότι παρακολουθείτο από την αμερικανική NSA και ψιλοτσακώθηκε με τον Ομπάμα. Ο Μακρόν πέταξε το κινητό του μετά τις αποκαλύψεις στη Γαλλία. Το 2020, αποκαλύφθηκε πως Σάντσεθ και Ιγκλέσιας παρακολουθούσαν τους Καταλανούς ηγέτες – αλλά όταν, τον Μάρτιο του 2023, η επιτροπή Pega (από το Πήγασος) επισκέφθηκε την Ισπανία, τα κυβερνητικά στελέχη τους γύρισαν την πλάτη και δεν συναντήθηκαν με κανέναν. Τους… κέρασαν ζαμπόν και έξω από την πόρτα!

Αλλά στο ψήφισμά τους ξέχασαν το ισπανικό πάθημά τους και καταγγέλλουν την Ελλάδα, εκφράζοντας τη… λύπη τους για το γεγονός ότι «η ελληνική κυβέρνηση και οι αστυνομικές αρχές αρνήθηκαν να συναντηθούν με εκπροσώπους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κατά την επίσημη αποστολή του τον Απρίλιο του 2022» – πράγμα που είναι κραυγαλέο ψέμα. 

Πολύ πριν ξεσπάσει το θέμα στην Ελλάδα, μεγάλη διεθνής δημοσιογραφική έρευνα είχε αναδείξει 50.000 δυνητικά θύματα παρακολούθησης – πρωθυπουργούς, βασιλείς, προέδρους, ηγέτες αντιπολίτευσης όπως ο Ραούλ Γκάντι στην Ινδία, βουλευτές και ευρωβουλευτές και πάνω από 180 δημοσιογράφους σε όλον τον κόσμο. Οι τηλεφωνικοί αριθμοί – στόχοι εντοπίστηκαν σε μια πλατφόρμα που ενεργοποιήθηκε το 2016. 

Στην επίμαχη λίστα κατάφεραν να φθάσουν η ερευνητική δημοσιογραφική ομάδα με έδρα το Παρίσι «Forbidden Stories» και η Διεθνής Αμνηστία. Αυτοί μοιράστηκαν την έρευνά τους με 16 δημοσιογραφικούς οργανισμούς. Ανάμεσά τους οι Washington Post, Associated Press, Reuters, CNN, Wall Street Journal, Le Monde και Financial Times. Άρχισαν όλοι μαζί να ερευνούν. Έτσι, οι δημοσιογράφοι κατάφεραν να εντοπίσουν πάνω από 1.000 πρόσωπα σε 50 χώρες που φέρεται να είχαν επιλεγεί από τους πελάτες της NSO για δυνητική παρακολούθηση. 

Η λίστα περιλαμβάνει 189 δημοσιογράφους, πάνω από 600 πολιτικούς και κυβερνητικούς αξιωματούχους, τουλάχιστον 65 στελέχη επιχειρήσεων, 85 ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Σε όλον τον κόσμο!

Για να μην πούμε πως το 2018 σημειώθηκε ρεκόρ όλων των εποχών στις παρακολουθήσεις (14.513) – ενώ από τους Σαμαροβενιζέλους τις παρέλαβαν στις 5.800. 

Για να μην πούμε επίσης πως όταν τα μέλη της επιτροπής Pega επισκέφθηκαν το Ισραήλ (18-20 Ιουλίου 2022), κατάπληκτοι πληροφορήθηκαν για την δράση αυτών των ιδιωτικών παράνομων λογισμικών στις δικές τους χώρες.

Κατά τα λοιπά, οι κύριοι και οι κυρίες που σήκωσαν το χεράκι τους και ψήφισαν (καθ’ υπαγόρευση) όλες αυτές τις ανοησίες και όλα αυτά τα ψέματα, ζητούν «από την υφιστάμενη ελληνική κυβέρνηση να καθιερώσει εποικοδομητικό διάλογο με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο».

Με τη διαφορά ότι εκεί στο γαλατικό χωριό τους δεν εννοούν να καταλάβουν πως οι ευρωεκλογές έρχονται και η τύχη τους είναι προδιαγεγραμμένη… (το άρθρο της Σοφίας Βούλτεψη δημοσιεύτηκε στο Liberal.gr)

*Η Σοφία Βούλτεψη είναι Βουλευτής Β3 Νοτίου Τομέα Αθηνών, υφυπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, δημοσιογράφος