Εργατικό ατύχημα στο “Αγλαϊα Κυριακού”- Έχασε το χέρι της στα πλυντήρια του νοσοκομείου (VIDEO)
Οι ζεστές αγκαλιές των παιδιών, την οπλίζουν με υπομονή και της δίνουν καθημερινά το κουράγιο που χρειάζεται.
Μέσα από τις ζωγραφιές τους για εκείνη, αντλεί δύναμη και προσπαθεί με την στήριξη του συζύγου της να αφήσει οριστικά πίσω τα όσα έζησε στα πλυντήρια του νοσοκομείου που εργαζόταν.
Τη μεγάλη ατυχία που είχε σαν αποτέλεσμα να ακρωτηριαστεί το αριστερό της χέρι μέσα σε μια στιγμή.
Λίγες μέρες μετά το εξιτήριο και την επιστροφή στο σπίτι, η άτυχη μητέρα μιλάει για πρώτη φορά στο LIVE NEWS του MEGA. Περιγράφει τον εφιάλτη που έζησε και τη νέα της καθημερινότητα.
Ζητάει μια μόνιμη θέση στο νοσοκομείο Παίδων Αγλαΐα Κυριακού που τραυματίστηκε, για να μπορέσει να μεγαλώσει τα παιδιά της, δίχως να αισθάνεται ανασφάλεια.
«Είναι δύσκολα τα πράγματα. Παλιά έκανα πολλά, τώρα πλέον όχι».
Στις 24 του περασμένου Αυγούστου, μισή ώρα πριν σχολάσει, η άτυχη γυναίκα σπρώχνει το προστατευτικό τζάμι για να γυρίσει μία μπλούζα που είχε μπει ανάποδα, αλλά το πλυντήριο δεν σταματάει αυτόματα, όπως συνέβαινε πάντα.
«Πάω να πατήσω και δεν σταμάτησε αυτόματα».
Στο σημείο σπεύδουν συνάδελφοι και τεχνικοί αλλά όλα εκτυλίσσονται με τον χειρότερο τρόπο. Το πλυντήριο έχει μπλοκάρει και δεν σταματάει ούτε με αυτά τα κουμπιά.
«Μαζί με την μπλούζα και το μανίκι, μου έπιασε το χέρι».
Οι υπεύθυνοι αναγκάστηκαν να κλείσουν το γενικό του ρεύματος, αλλά η ζημιά είχε ήδη γίνει.
«Θυμάμαι κάτι φωνές, όχι εικόνες».
Η γυναίκα μεταφέρεται σε νοσοκομείο και παραμένει για δύο εβδομάδες. Ο σύζυγός της βρίσκεται συνεχώς δίπλα της και τα παιδιά της στέλνουν ζωγραφιές που ξεχειλίζουν από αγάπη.
Η προσαρμογή μετά την επιστροφή της γυναίκας στο σπίτι, είναι δύσκολη για όλους.
«Έχουν σοκαριστεί προσπαθούμε να συνέλθουμε να εμψυχώσουμε τα παιδιά».
Διαρκώς στο σπίτι, ακολουθεί τη φαρμακευτική αγωγή των γιατρών και ελπίζει ότι η προσπάθεια επανασυγκόλλησης που θα ακολουθήσει όταν ολοκληρωθεί ο κύκλος της θεραπείας της, θα λύσει το πρόβλημα.
Η μητέρα των τριών παιδιών που έπιασε δουλειά πριν από έναν χρόνο για να συνεισφέρει στις ανάγκες του σπιτιού, περιμένει να δει την έμπρακτη στήριξη του νοσοκομείου, με μια μόνιμη θέση δουλειάς που θα απαλύνει τον πόνο και θα μειώσει τις αγωνίες της.