Δωρεάν θεατρική παράσταση στον Άγιο Δημήτριο

Την Κυριακή 17/10/2021 και ώρα 20:30 στο χώρο των εκδηλώσεων του Δημοτικού Σταδίου  Αγίου Δημητρίου Το ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ προσφέρει άλλη μια δωρεάν ποιοτική θεατρική παράσταση στα μέλη και τις οικογένειές τους.

Σε μετάφραση του Κ.Χ. Μύρη, σκηνοθεσία της Νάγιας Μητσάκου και μουσική του Νίκου Μόσχου από τη θεατρική ομάδα του Π.Α.ΜΕ.

«Τραγούδησε, Μούσα, καινούργιο τραγούδι,
ωδή νεκρική, ωδή των δακρύων
στης Τροίας απάνω τον τάφο…»

Ο Ευριπίδης γράφει και παρουσιάζει, στα Μεγάλα Διονύσια το 415 π.Χ τις Τρωάδες. Το έργο είναι ένα αμείλικτο κατηγορώ για τις φρικαλεότητες του πολέμου και ένα σπαρακτικό αίτημα για αλληλεγγύη και ανθρωπισμό. Είναι ένα έργο με φόντο τον πόλεμο, όχι μόνο εξαιτίας της θεματικής του αλλά και λόγω της ιστορικής πραγματικότητας της εποχής που γράφτηκε. Μία από τις σκληρότερες γενοκτονίες της αρχαιότητας, η καταστροφή της Μήλου, η σφαγή των Μήλιων από του Αθηναίους, είχε συντελεστεί, γεγονός αποτρόπαιο που απετέλεσε το στίγμα της Αθήνας…..

«Είναι μωρία δεινή,
Αρρώστια των ανθρώπων οι ανελέητες λεηλασίες των πολέμων.
Όποιος ναούς, τεμένη, Όποιος τους τάφους των νεκρών ρημάζει,
στο μέλλον σύντομα θα ρημάξει κι αυτός.»

Οι Τρωάδες αποτελούν μια κραυγή διαμαρτυρίας κατά της αυθαιρεσίας των νικητών απέναντι στους ηττημένους. Απέναντι σ’ αυτούς που οδηγούν τους λαούς, στην κάθε είδους  αιχμαλωσία και τη δουλεία. Αυτούς που ταπεινώνουν, βιάζουν, θανατώνουν και εξευτελίζουν, νέους, γέρους, παιδιά.

Ο πόνος και η δυστυχία στο πρόσωπο των αιχμάλωτων γυναικών της κάθε Τροίας, αποδεικνύουν το παράλογο του πολέμου.

2500 χρόνια «Τρωάδες», 2500 χρόνια αμέτρητες μαρτυρίες αντηχούν μέσα στους αιώνες και άλλες τόσες που δεν ειπώθηκαν ποτέ, δεν εισακούστηκαν, δεν καταγράφηκαν. Ένα έργο που φτάνει σε μας σαν κραυγή μέσα απ’ τους αιώνες. Το έργο συνεχίζει να καταγγέλλει όχι μόνο την κτηνωδία του πολέμου αλλά και την αλαζονεία των απανταχού νικητών και εξουσιαστών.

Το Σωματείο καλεί τα μέλη και τις οικογένειές τους αλλά και κάθε Μπραχαμιώτη να παρακολουθήσουν τη παράσταση αυτή που με σταθερότητα υπηρετεί  το θέατρο από εργάτες για εργάτες και που περίτρανα αποδεικνύει ότι η εργατική τάξη εκτός από το να παράγει τον πλούτο είναι ικανή να παράγει και πολιτισμό..

Ο πολιτισμός δε μπορεί να αποτελεί προνόμιο των λίγων και «αρίστων» αλλά κάθε λαϊκής οικογένειας που δίνει καθημερινά τη μάχη της επιβίωσης.