Άλιμος: Μοναδική καλλιτεχνική βραδιά με πρωταγωνιστή τον σπουδαίο ζωγράφο Μάκη Θεοφυλακτόπουλο (ΕΙΚΟΝΕΣ)




“Πολυσήμαντος, αυθεντικός καλλιτέχνης είναι ο Θεοφυλακτόπουλος, αφού και η ίδια του η ζωή είναι τέχνη. Και αυτό, γιατί ζωγραφίζει όπως ακριβώς ανασαίνει, αισθάνεται, κινείται, έχοντας πρώτιστα εξοστρακίσει κάθε «δήθεν» από την εικαστική του γραφή, όπως και από την ίδια του τη ζωή. Όντως, αυτός ο απόλυτα παθιασμένος δημιουργός που δεν χωρά σε κανένα καλούπι ή και σε μια αντίστοιχη στείρα μέτρηση ούτε και αντιμετωπίζεται με στερεότυπες, επιτηδευμένες, πασπαρτού εκφράσεις, μετουσιώνει, χάρη στο εγγενές του πάθος, την ύλη σε μια «άλλη», μεταφυσική υπόσταση. Μορφοπλάστης από τα γεννοφάσκια του, ο Θεοφυλακτόπουλος ανταποκρίνεται πλήρως στο θαυμαστικό χαρακτηρισμό που απηύθυνε ο Ροντέν στους Έλληνες δημιουργούς, προσδιορίζοντας ότι ο Έλληνας καλλιτέχνης είναι κατεξοχήν μορφοπλάστης μέσ’ από το χρώμα – φως και, αντίστροφα.” Απόσπασμα από μία κριτική της Ντόρας Ηλιοπούλου-Ρογκάν (Δρ. Ιστορικός της Τέχνης – Τεχνοκριτικός) για την αναδρομική έκθεση του μεγάλου καλλιτέχνη, Μάκη Θεοφυλακτόπουλου που είχε γίνει στο Μουσείο Μπενάκη, το 2010. (δείτε εδώ ολόκληρο το κείμενο)

Με τα λόγια αυτά ο δήμαρχος Αλίμου, Ανδρέας Κονδύλης, παρουσίασε τον μεγαλύτερο εν ζωή ζωγράφο, Μάκη Θεοφυλακτόπουλο, στην πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση που έγινε στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου, με αφορμή την ανακήρυξή του σε επίτιμο δημότη της πόλης. Η εκδήλωση συνέπεσε με τα γενέθλια του καλλιτέχνη (γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939) και τα τελευταία χρόνια ζει στον Άλιμο, στην οδό Θουκυδίδου. Ο δήμαρχος του απένειμε τιμητική πλακέτα και το κλειδί της πόλης.

Η μεγάλη έκπληξη της βραδιάς ήταν η τούρτα για τα γενέθλιά του με ένα σκίτσο – πρωτοσέλιδο της LiFO. Πηγή φωτό: Ηρακλής Λάμπρου – Foni Tou Alimou

Δείτε πως περιέγραψε την σημαντική καλλιτεχνική βραδιά ο συγγραφέας, κριτικός τέχνης και καθηγητής Μάνος Σ. Στεφανίδης, ο οποίος έκανε μία σύντομη αλλά ουσιαστική αναδρομή στην καλλιτεχνική πορεία του Μάκη Θεοφυλακτόπουλου:



Η ζωγραφική αντίδοτο στο βίαιο χαρακτήρα μου…(Ο ζωγράφος Μ. Θεοφυλακτόπουλος, επίτιμος δημότης Αλίμου…Όλο το καυτό ρεπορτάζ) Χειμαρρώδης χτες ο Μάκης Θεοφυλακτόπουλος (1939) μίλησε για όλα – και τον Κυριάκο Μητσοτάκη – στην τιμητική εκδήλωση που οργάνωσε ο Δήμος Αλίμου για να γιορτάσει τα γενέθλια των 82 του χρόνων. Επί μία ώρα ο σπουδαίος ζωγράφος βομβάρδισε – κυριολεκτικά – το κοινό του, τους τυχερούς που παραβρέθηκαν σ’ αυτή την μοναδική βραδιά. Αναμνήσεις, σχόλια, αναφορές στη ζωγραφική, τον δάσκαλο του Γιάννη Μόραλη κλπ. Να κάποια αποσπάσματα που πρόλαβα να σημειώσω:”…‌Του έμπαινα πολύ του Μόραλη σαν ένα τσογλάνι που ήμουν τότε. Γιατί τον πολεμούσα; Ξαναβλέπω τώρα γιατί τον πολεμούσα. Το βρήκα! Ήταν ο χαρακτήρας του που είχε ένα μεγάλο μειονέκτημα. Ήταν πιεστικός. Μας έλεγε συνέχεια ότι πρέπει να πειθαρχήσουμε κάτι που εγώ δεν ήθελα. Να κάνουμε σχέδιο. Το στρίμωγμα για την πειθαρχία ήταν η έκφραση, νόμιζα, της δικής του ταξικής υπεροχής. Να μετράμε σωστά το ύψος και το πλάτος των πραγμάτων όπως έλεγε κι ο Ντα Βίντσι. Εγώ είχα πάντα μία ακραία επιθετικότητα στη πίεση. Ακόμη και τώρα ισχύει. Αυτή η τρέλα με οδήγησε να πάω να σκοτώσω κάποιον στο Παρίσι! Ο Μόραλης δεν έκανε καθηγητή τον Μπουζιάνη αλλά τον Νικολάου επειδή ήταν φίλος του και η γυναίκα του έκανε ωραία ντολμαδάκια. Για να μην τον αδικήσω, πρέπει να πω ότι ο Μόραλης έδινε ένα μεγάλο αγώνα με τον εαυτό του. Εκεί που είχε καθιερωθεί με κάτι καταπληκτικά γυμνά, τα αφήνει όλα κι αρχίζει να ψάχνει κάτι άλλο, μάλλον αμήχανο. Για μένα ο μεγάλος ζωγράφος ήταν και είναι ο Μπουζιάνης. Τελεία και παύλα. Αλλά ο κι Μόραλης στο τέλος βγήκε μπροστά κι από Γκίκα κι από Τσαρούχη. Με έργα βασισμένα στη καθαρή επιφάνεια. Μία καινούργια εικόνα! Κατάφερε έτσι να κάνει μερικά αριστουργήματα με μεγάλο αγώνα και μεγάλο ρίσκο.‌ Τώρα πρέπει να σας πως τον τρόπο με τον οποίο αντέδρασα στην υπερβολική πίεση. Αντί για επιθετικότητα και τσαντίλα εγώ κατέφευγα στη ζωγραφική. Ήταν ένα υποκατάστατο και συγχρόνως ένα παιχνίδι. Παιχνίδι όμως που δεν ενδιαφέρεσαι να το κερδίσεις, δεν έχει νόημα. Έτσι κι εγώ επένδυσα στη ζωγραφική σαν αντίδοτο στην επιθετικότητα. Για να κερδίσω αλλού. Είχα εξάλλου και την άδεια της ιστορίας. Ένα λαμπρό παράδειγμα είναι ο Τζάκσον Πόλλοκ. Ο Χάρης Καμπουρίδης, που συναντιόμασταν τυχαία στο Πίκολο για καφέ, έγραφε για μένα τότε, την δεκαετία του ’80 σαν να είχε βάλει μια κάμερα και να με παρακολουθούσε. Σαν να ήταν μες το μυαλό μου.‌ Υπάρχουν κάτι κακόμοιρα κόμματα που με λυπούν και με τσαντίζουν με τις αντιδράσεις τους. Εγώ προέρχομαι από αριστερή οικογένεια. Όμως θέλω να μιλήσω. Δεν έχω ψηφίσει ποτέ, ούτε εγώ η οικογένεια μου, Ν.Δ. Επειδή οι πρώην Μπακούνιν που πήγανε στα βόρεια προάστια, μάς κορόιδεψαν. Νιώθω καλά που μέσα σ’ όλη αυτή την φασαρία, είναι πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης. Νιώθω ότι είμαι σε καλά χέρια. Μου κάνει καλό επίσης κι αυτή η κυρία που είναι Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Η γυναίκα μου, η παλιά μου φοιτήτρια στην Θεσσαλονίκη, η Ισμήνη, δούλευε τότε σαν σκυλί ενώ ερχόταν πολύ κομψά ντυμένη, κι αυτό μου τράβηξε την προσοχή. Την πήρα από άλλο εργαστήριο της Σχολής Καλών Τεχνών και την έφερα στο δικό μου. Την ερωτεύτηκα. Έκτοτε μού φέρθηκε σαν μάνα. Ιδιαίτερα μετά τους τραυματισμούς που είχα με τις μηχανές και τα γρήγορα αυτοκίνητα. Είμαι πολύ τελικά πολύ τυχερός…”Μεταξύ των άλλων παρευρέθηκαν ο παλιός του φίλος ζωγράφος Γιάννης Ψυχοπαίδης, οι καλλιτέχνες Τάσος και Χριστίνα Μαντζαβίνου, Χρήστος Αντωναρόπουλος, Ιόλη Ξιφαρά και Ανδριανός Σωτήρης, οι κριτικοί τέχνης Θεόφιλος Τραμπούλης και Γιώργος Μυλωνάς, ο Στέφανος Διαμαντής, η Αποστολία Σκλάβου από την τοπική αυτοδιοίκηση, ο φιλότεχνος Ευάγγελος Γεωργούλης, οι καλλονές Ειρήνη και Αριάδνη Στεφανίδη κλπ. Η εκδήλωση έκλεισε με την ονομασία του Θεοφυλακτόπουλου από τον δήμαρχο Ανδρέα Κονδύλη σε επίτιμο δημότη Αλίμου – όπου και κατοικεί μόνιμα – και το κόψιμο της γενέθλιας τούρτας!ΥΓ. 1 Μιλώντας, τέλος, για τον Μόραλη διαβάστε τι έγραφε στη Lifo παλιότερα ένας άλλος κριτικός με θέμα τις αναρτήσεις έργων από την Εθνική Πινακοθήκη: “… Αυτός ο αφόρητος μικροαστισμός, αυτό το ακαταμάχητο, καλό γούστο! Τον ξέσκισαν φέτος τον αριστοκράτη και απόμακρο Μόραλη. Του έκαναν ό τι έχουν κάνει κατά καιρούς στον Τέτση, στον Μυταρά, στον Φασιανό. Ο θεός να μας φυλάει από τον θαυμασμό ή την ευγνωμοσύνη του πλήθους. Όποτε σας κυκλώνει το κακό αδελφοί, μνημονεύετε Νίκο Καρούζο, μνημονεύετε Μάνο Χατζιδάκι…” Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω. Δυστυχώς. Για να μην θίξω το πως αντιμετωπίζει η νέα Εθνική Πινακοθήκη το έργο του Θεοφυλακτόπουλου.ΥΓ. 2 Εγώ, πάλι, βλέποντας τα τελευταία έργα του Μάκη, τα φιαγμένα με πλούσιο όσο και άγριο χρώμα, σκέφτομαι ότι ο κόσμος παύει να είναι σκοτεινός όταν τον εξιστορούμε. Τα χρώματα και οι λέξεις είναι εκείνο το πνευματικό φως που μπορούν να δουν μόνο οι άγιοι και οι καλλιτέχνες.

Μάκης Θεοφυλακτόπουλος: «Βλέπω νέα παιδιά, χαρά Θεού- η ελπίδα, το καλό κομμάτι της κοινωνίας» Πηγή: lifo.gr

Διαβάστε Επίσης

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.