Το χορό των καταλήψεων άνοιξαν οι μαθητές του 3ου Λυκείου Γλυφάδας
Από χθες το βράδυ η πύλη του σχολείου- στο οποίο υπήρξε μαθητής και ο δήμαρχος Γιώργος Παπανικολάου- σφραγίστηκε και τα μαθήματα αναβλήθηκαν.
Αιτία στάθηκαν οι αλλαγές που προωθεί η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως στο σύστημα εξετάσεων αλλά και στις Πανελλαδικές. Οι μαθητές με πανό που έγραφαν: “δεν είμαστε πιόνια του συστήματος” και “σταματήστε τα πειράματα στα σχολεία” εξέφρασαν την αντίθεσή τους στις σχεδιαζόμενες μεταρρυθμίσεις που θα ανακοινωθούν το νέο έτος.
Το πότε θα λήξει η κατάληψη στο 3ο Λύκειο δεν γίνει γνωστό, όμως αν δεν υπάρξει πρωτοβουλία- παρέμβαση από την πλευρά του αρμόδιου αντιδήμαρχου Παιδείας Περικλή Δορκοφίκη για να εξομαλυνθεί η κατάσσταση καθώς είναι ορατό το ενδεχόμενο, οι κινητοποιήσεις των μαθητών να πάρουν την μορφή ντόμινο και να επεκταθούν οι καταλήψεις και στα υπόλοιπα σχολεία της Γλυφάδας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στο πλευρό των μαθητών του 3ου Λυκείου Γλυφάδας είναι και αρκετοί γονείς που έχουν συγκεντρωθεί έξω από το σχολικό συγκρότημα.
Πηγή: glyfada24.gr
Να σημειωθεί ότι η κατάληψη ξεκίνησε αφού πραγματοποιήθηκε η πενταήμερη εκδρομή της τρίτης Λυκείου και ότι ΔΕΝ υπήρχαν γονείς – υποστηρικτές έξω από το σχολείο…….
Εντελώς ανούσια σημείωση καθώς αξίζει να αναφερθεί πως ένα μεγάλο μέρος από τους μαθητές που έλαβε μέρος ήταν από την δευτέρα αλλά και την πρώτη Λυκείου. 🙂
Δεν υπήρχαν γονείς υποστηρικτές, αλλά αξίζει να σημειωθεί ότι υπήρχαν (μερικοί) καθηγητές υποστηρικτές ,και οι ίδιοι<> οι οποίοι τους συμφέρει κατά βάθος να χάσουν <>διδακτικές ώρες , οι ίδιοι δεν έκαναν τίποτα για να σταματήσει η κατάληψη πάρα μόνο με τον καφέ στο χέρι και χαμογελαστοί πείραν τον δρόμο προς τα σπιτάκια τους . Η κατάληψη, δεν συμβαίνει για ασήμαντους λόγους …
Θα συνεχίσει μέχρι να βρεθεί μια λύση στα αιτήματα των μαθητών, γιατί όπως λένε και τα παιδιά, έχουν γίνει <>
Οι μαθητές θέλουν να κρατήσει η κατάληψη μέχρι την Παρασκευή, χλωμό βέβαια.
Το άρθρο δυστυχώς δεν απεικονίζει τους πραγματικούς λόγους και τα αποτελέσματα της κατάληψης. Η κατάληψη οργανώθηκε απο μαθητές πολλοί εξ αυτών της Α’ και Β’ Λυκείου που απλά δεν επιθυμούν να πάνε στο σχολείο και θέλουν να κρατήσει μέχρι την Παρασκευή οπότε και θα ξεκινήσουν οι διακοπές των Χριστουγέννων. Οι μεταρρυθμίσεις του Υπουργείου Παιδείας ήταν απλά η αφορμή. Δυστυχώς όμως “υποστηρίζεται” απο κάποιους εκπαιδευτικούς οι οποίοι δεν έχουν να χάσουν τίποτα αν δεν διεξάγονται τα μαθήματα σε αντίθεση με τους μαθητές. Αξίζει να σημειωθεί ότι απο την κατάληψη ζημιώνονται όχι μόνο οι μαθητές του Λυκείου αλλά και του Γυμνασίου το οποίο χρησιμοποιεί την ίδια είσοδο με το Λύκειο.
Το εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας έχει μια ιδιαιτερότητα. Μπορεί με μία μόνο λέξη να αποκαλύψει τον χαρακτήρα του… αθλιο!Το 2014, με πρωτοβουλία του βρετανικού εκδοτικού οίκου Pearson, ανατέθηκε στο περιοδικό Econimist η ολοκλήρωση μιας μελέτης με θέμα τα καλύτερα εκπαιδευτικά συστήματα στον κόσμο. Ανάμεσα σε 40 χώρες η Ελλάδα κατείχε την 37η θέση, τοποθετώντας την στο ίδιο επίπεδο μαζί με χώρες όπως η Ινδονησία, το Μεξικό και η Βραζιλία. Στην Ευρώπη δε η Ελλάδα έλαβε την τελευταία θέση όσο αναφορά τα θέματα παιδείας και ανάπτυξης του εκπαιδευτικού συστήματος. Και ξέρετε γιατί έχουμε μείνει πίσω ως κοινωνία; Επειδή δεν υπήρξε ποτέ αληθινή, πλούσια εκπαίδευση. Κάθε χρόνο το Υπουργείο παιδείας όλο και κάτι θα αλλάζει…πειραματόζωα πλέον είμαστε! Τι πηγαίνει όμως λάθος με την εκπαίδευση της Ελλάδας μας;
Αρχικά, σε αντίθεση με άλλες χώρες όπως λ.χ η Σουηδία, όπου ο στόχος του σχολείου « είναι να παρέχει σε όλους τους μαθητές/τριες γνώσεις και δεξιότητες, για να δημιουργηθούν ολοκληρωμένες προσωπικότητες, ευτυχισμένα, ικανά και υπεύθυνα άτομα για την κοινωνία» – τα Ελληνικά σχολεία έχουν ως στόχο την δημιουργία εργαζόμενων ως επί το πλείστον. Ο ύψιστος στόχος είναι η τελεσφόρηση στις πανελλήνιες ώστε κάθε μαθητής να σπουδάσει το αντικείμενο που «θέλει» και στη συνέχεια να βγει στην αγορά εργασίας. Όμως όντως επιτυγχάνουν το στόχο τους; Όντως οι μαθητές που καταφέρνουν να εισαχθούν στο πανεπιστήμιο της «αρεσκείας» τους θα γίνουν ολοκληρωμένοι και καταρτισμένοι επαγγελματίες; Πολύ απίθανο. Ρίχνοντας μια ματιά είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς πως ο τρόπος εξέτασης των περισσότερων μαθημάτων δεν είναι τίποτα άλλο από στείρα αποστήθιση μερικών σελίδων και στη συνέχεια η αποτύπωση τους στη κόλλα εξέτασης. Η παπαγαλία αυτή έχει ως αποτέλεσμα τα παιδιά να απεχθάνονται το σχολείο θεωρώντας το κάτι ανούσιο, να μην μαθαίνουν ουσιαστικά πράγματα και αντίθετα να χάνεται ολοκληρωτικά ο στόχος του σχολείου.
Όμως είναι προφανές πως δεν υπάρχει επιτυχία ούτε σε αυτόν τον τομέα. Παράλληλα και στα δημόσια και στα ιδιωτικά σχολεία η ευφυΐα, τα ταλέντα του κάθε παιδιού και η προσωπικότητα του παραγκωνίζονται στα πλαίσια της μοντέρνας εκπαίδευσης που αποτυγχάνει να αντιληφθεί πως όλα τα παιδιά είναι ξεχωριστά. Επομένως πως είναι δυνατόν, ένα παιδί που σε όλη του τη θητεία στα σχολεία έχει μάθει πως για να περάσει τα μαθήματα είτε απλά θα απομνημονεύσει μερικές σελίδες ή δεν θα διαβάσει καν και ο καθηγητής θα τον περάσει, να καταφέρει να ανταπεξέλθει ως φοιτητής και στη συνέχεια να αποκτήσει τις απαιτούμενες γνώσεις για να καταρτιστεί στο αντικείμενο του;
Ένα ακόμη παράλογο και αδιανόητο λάθος των σημερινών σχολείων μας είναι πως μαθήματα όπως η μουσική και η γυμναστική να θεωρούνται μηδαμινής σημασίας και από τα παιδιά και από τους καθηγητές. Πως γίνεται να λειτουργήσει ένα σύστημα που λανθάνει να κατανοήσει τη σημασία της μουσικής στη καλλιέργεια του χαρακτήρα, της γυμναστικής στην πειθαρχία του σώματος αλλά και της ζωγραφικής στην αποτύπωση των συναισθημάτων μας; Ακόμη και η λογοτεχνία στις περισσότερες περιπτώσεις καταντά να είναι μια απλή ανάγνωση ενός έργου με τα παιδιά απλά να αδημονούν για το κουδούνι δίχως να κατανοούν το τι μπορεί να τους προσφέρει αυτό το μάθημα, γιατί είμαστε παιδιά.
Ένα επιπλέον ζήτημα το οποίο αξίζει να τονισθεί είναι το εκπαιδευτικό προσωπικό των σχολείων. Δεν είναι λίγοι αυτοί οι οποίοι δεν θα έπρεπε να βρίσκονται μέσα σε σχολικές αίθουσες, είτε λόγω έλλειψης των απαιτούμενων γνώσεων, είτε λόγω ψυχολογικών προβλημάτων ή ακόμη το γεγονός πως δεν γνωρίζουν τον τρόπο να κάνουν παραγωγικό μάθημα· παραγωγικό μάθημα εννοώντας μια διαδικασία όπου κάθε παιδί θα συμμετάσχει, θα αναπτύσσει την κριτική σκέψη και τις γνώσεις τους. Ένα μάθημα όπως η ιστορία διδάσκεται με εντελώς λανθασμένο τρόπο στις περισσότερες αίθουσες και για αυτό το λόγο είναι πάρα πολλά τα παιδιά που δεν γνωρίζουν ούτε καν στοιχειώδη Ελληνική ιστορία. Θεωρώ αφελές το να προσπαθεί κάποιος να διδάξει ιστορία σε παιδιά γυμνασίου ή λυκείου διαβάζοντας κάποιες σελίδες και απαιτώντας από τα παιδιά να τις αποστηθίσουν ενώ υπάρχει η δυνατότητα κάθε καθηγητής να ωθεί τα παιδιά να μάθουν ιστορία μέσω ντοκιμαντέρ που θα προβάλλονται στο μάθημα ή με ομαδικές εργασίες που θα κάνουν τους μαθητές να αναζητούν οι ίδιοι τα γεγονότα, όχι με στόχο την υψηλή βαθμολογία, αλλά με στόχο την κατανόηση του πολιτισμού και της κληρονομιάς μας. Το μυστικό είναι να προκαλείς τον μαθητή να ψάξει τη γνώση μέσω ερεθισμάτων και όχι να τον αναγκάσεις να διαβάσει γιατί διαφορετικά δεν θα περάσει το μάθημα…κάτι που δεν ισχύει.
Το Ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα όμως θέτει με λάθος τρόπο ως στόχο του τη δημιουργία εργαζόμενων. Η αλήθεια είναι πως τα παιδιά σπάνια ξέρουν τι θέλουν να σπουδάσουν ή να κάνουν με τη ζωή του και καταλήγουν να ποδηγετούνται από τους γονείς τους οι οποίοι τους οδηγούν σε σχολές ή επαγγέλματα τα οποία τα κάνουν δυστυχισμένα, όχι γιατί δεν τα αγαπάνε αλλά γιατί συνήθως δε ξέρουν αρκετά καλά τα παιδιά τους. Είναι μυριάδες οι περιπτώσεις όπου οι γονείς πιέζουν τα παιδιά τους να περάσουν σε υψηλόβαθμες σχολές , όπως η νομική, η ιατρική κ.α παρά το γεγονός ότι τα ίδια τα παιδιά επιθυμούν να ασχοληθούν με ένα εντελώς διαφορετικό αντικείμενο. Επομένως το σχολείο θα πρέπει να αφιερώνει άφθονο χρόνο σε κάθε παιδί ξεχωριστά για να ανακαλύψει το ίδιο τι θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει και τι ταιριάζει περισσότερο στην ιδιοσυγκρασία και στα ταλέντα του. Επαγγελματικός προσανατολισμός λέγεται, λέξη άγνωστη για τους φορείς εκπαίδευσης! Στο εξωτερικό τα παιδιά δεν έχουν μαθήματα για το Σαββατοκύριακο, δεν έχουν φροντιστήρια μετά το σχολείο και αυτό επειδή υπάρχει οργάνωση, κάτι που ως Έλληνες δεν γνωρίζουμε. Αντίθετα στην κοινωνία μας, όχι μόνο αναγκαζόμαστε να παρακολουθούμε φροντιστηριακά μαθήματα – επειδή το σχολείο δεν μπορεί να ανταπεξέλθει επαρκώς στο ρόλο του- αλλά διαβάζουμε τα Σαββατοκύριακα από το πρωί μέχρι το βράδυ -θεωρούμε ευκαιρία διαβάσματος αυτές τις δύο μέρες- για να ικανοποιήσουμε τον στόχο του συστήματος που δεν είναι άλλος από τη βαθμοθηρία.
Πάμε τώρα να γελάσουμε με τα βιβλία του συστήματος! Όταν πήγαινα τρίτη γυμνασίου, πρώτη λυκείου, δε θυμάμαι ακριβώς, ήμασταν στο μάθημα της ιστορίας, και είχαμε φτάσει στο 19ο αιώνα, προς το τέλος, εκεί που έλεγε για τον Χαρίλαο Τρικούπη. Το κεφάλαιο κατέληγε σε μία παράγραφο που έλεγε πάνω κάτω τα εξής: “Και στη συνέχεια ακολούθησε ο πόλεμος του 1897, ένα δυσάρεστο επεισόδιο της ελληνικής ιστορίας, το οποίο καλύτερα να μη θυμόμαστε”… βιβλίο ιστορίας, τι λές; Εκείνη τη μέρα στο μάθημα συνέβη το εξής..έπαψα να πιστεύω όσα λένε τα βιβλία του σχολείου. Είπα: Αν είναι να περνάνε έτσι ολόκληρο πόλεμο, τι άλλο μας κρύβουν; Τι άλλο δε μας λένε; Και από αυτά που μας λένε, πόσα είναι αλήθεια; Κι αν κοτζάμ βιβλίο ιστορίας συμπεριφέρεται σαν υστερικιά θείτσα, ποιος άλλος μας λέει ψέματα; Από ό,τι αποδείχτηκε, όλοι. Όλοι λέμε ψέματα, μεταξύ άλλων και στους εαυτούς μας. Σήμερα πολλά από τα πράγματα που θεωρούμε ως δεδομένα είναι μύθοι. Δεν ισχύουν. Είναι ψέματα. Επίσης, πολλά σημαντικά πράγματα που ισχύουν δεν τα ξέρουμε καθόλου. Δεν τα συζητάμε. Τα αγνοούμε.
Είναι ζωτικής σημασίας το Ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα να αντιληφθεί επιτέλους πως βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα. Οι καθηγητές πλέον χρειάζεται να είναι μέντορες, φωτιστές, να δρουν ως καταλύτες στη καλλιέργεια των παιδιών· γιατί η προετοιμασία των μαθητών για τον 21ο αιώνα δεν είναι απλά η εξοικείωση με την τεχνολογία ή οι δεξιότητες που πρέπει να κατέχουν αλλά η παιδεία αυτού του αιώνα πρέπει να επικεντρώνεται στη δημιουργικότητα, στην πολιτισμική συνείδηση, στη λύση προβλημάτων, τη καινοτομία, συμμετοχή στα κοινά, την επικοινωνία και τη συνεργασία…
Μαθητής 3ου ΓΕΛ Γλυφάδας