Eλευθέριος Σκορδίλης: Ένα αληθινό πρότυπο στην κοινωνία μας




Μια πολύπλευρη προσωπικότητα του Αλίμου, καλλιτεχνική φύση, σκεπτόμενος άνθρωπος με οδηγό την αγάπη. Αληθινό πρότυπο στην κοινωνία μας που όλα ευτελίζονται.

Έφυγε σε ηλικία 97 ετών, πλήρης ημερών, την Παρασκευή 1/3/2019, έχοντας δίπλα του την κόρη του Φιλίτσα, τον γαμπρό του Τάκη, 2 εγγόνια και 4 δισέγγονα, o Eλευθέριος Σκορδίλης.

Στην κηδεία του έψαλλε τιμητικά ο Μητροπολίτης Ν. Σμύρνης και προσωπικός του φίλος Συμεών.

Το μνημόσυνό του, τελέστηκε σήμερα Σάββατο, 6/4/2019 στις 9 π.μ στον Ιερό Ναό Αγ. Παντελεήμονα.

Παππούς και εγγονή!!!

Η εγγονή του, Ελευθερία γράφει για τον αγαπημένο της παππού, που από το 1953 έμενε στον Άλιμο και συγκεκριμένα στο Άνω Καλαμάκι:

Γεννήθηκε στις 23/9/1922 μέσα στο ατμόπλοιο Μαρής Ι. Μιχαληνός ενώ η οικογένειά του ταξίδευε από τη Σμύρνη της Μ. Ασίας για τον Πειραιά. Πρόσφυγας από το πρώτο λεπτό της ζωής του, σε φοβερές συνθήκες, σε δύσκολες εποχές.

Χαρακτηριστικό είναι το Πιστοποιητικό Γέννησής του, το οποίο αναφέρει ως τόπο γεννήσεως τη γεωγραφική θαλάσσια θέση που βρισκόταν το πλοίο τη στιγμή της γέννας με πλάτος 38,18 Βόρεια και μήκος 25,18 Ανατολικά στο Αιγαίο Πέλαγος. Το όνομά του Ελευθέριος του δόθηκε από τον καπετάνιο, Ισίδωρο Καρίβαλη, προς τιμήν του μεγάλου Έλληνα πολιτικού της εποχής, Ελευθέριου Βενιζέλου!

Καταγόταν από οικογένεια μεγάλων τραγουδιστών, ψαλτών και ανθρώπων των γραμμάτων της Σμύρνης. Ο περίφημος συνθέτης Παναγιώτης Τούντας ήταν θείος του (πρώτος ξάδερφος του πατέρα του Γεωργίου), όπως θείος του ήταν και ο διάσημος Σμυρνιός τραγουδιστής Νικόλαος Κοκκινάκης (απ την πλευρά της μητέρας του Φιλιώς).

Το επώνυμο Σκορδίλης είναι βυζαντινής προέλευσης. Έτσι ο Λευτέρης Σκορδίλης είχε μέσα του έμφυτη την αγάπη για τη Βυζαντινή παράδοση. Σπούδασε Βυζαντινή Μουσική στο Εκκλησιαστικό Μουσικό Σχολείο Αθηνών (1955-1958), απ όπου αποφοίτησε με Άριστα και διετέλεσε για πάνω από 50 χρόνια Πρωτοψάλτης σε διάφορους Ιερούς Ναούς στον Ταύρο (Αγ. Γεώργιο, Αγ. Ιουλιανό, Αγ. Ιωάννη), στη Μητρόπολη Αθηνών καθώς και στον Αγ. Νικόλαο Καβουρίου, με τελευταίο σταθμό τον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονα Τραχώνων, όπου υπήρξε ο βασικός, δεξιός ιεροψάλτης του αναλογίου.

Πέρα όμως από τις σπουδές του στη Βυζαντινή μουσική, παρακολούθησε με επιτυχία μαθήματα θεωρητικής, τεχνικής και επαγγελματικής κατάρτισης στα οπτικά είδη και πήρε πτυχίο Οπτικού από την αρμόδια επιτροπή του Υπουργείου Κοιν. Πρόνοιας το 1959. Ως εκ τούτου, διατηρούσε επί πολλά χρόνια κατάστημα οπτικών ειδών στο κέντρο της Αθήνας στη στοά Σταδίου καθώς το βασικό του βιοποριστικό επάγγελμα ήταν Οπτικός.

Μάλιστα ως εξαίρετος επαγγελματίας και πολυπράγμων, υπήρξε ο πρώτος Πρόεδρος του Συλλόγου Οπτικών της Αθήνας για 10 χρόνια και είχε ως μαθητές του οπτικούς που αργότερα έκαναν τεράστια εμπορική επιτυχία με αντιπροσωπείες γυαλιών διεθνούς φήμης όπως π.χ τον κ. Τζατζεμάκη ιδιοκτήτη της Luxotica Hellas.

Όντας πνεύμα ανήσυχο με όρεξη να προσφέρει στον συνάνθρωπο, ασχολήθηκε με τα κοινά. Εκλέχτηκε επανειλημμένως Δημοτικός Σύμβουλος και Αντιδήμαρχος στο Δήμο Ταύρου όπου διέμενε αρχικά πριν μετακομίσει στον Άλιμο το 1953, όπου και εκλέχτηκε επίσης Δημοτικός Σύμβουλος προασπίζοντας την αριστερή ιδεολογία του.

Άνθρωπος που του άρεσε να καταπιάνεται με πολλά, να είναι ενεργό μέλος της κοινωνίας και πάντοτε να προσφέρει αφιλοκερδώς και ανεπιτήδευτα.

Υπήρξε για ένα διάστημα ετών, Πρόεδρος των Φιλάθλων του Αθλητ. Ομίλου Φωστήρ, στο ποδόσφαιρο που ιδρύθηκε το 1926 στην τότε περιοχή των Σφαγείων Ταύρου από κατοίκους στην πλειοψηφία τους Μικρασιάτες πρόσφυγες.

Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση (1941-1944) και εξαιτίας της κομμουνιστικής του ιδεολογίας, βρέθηκε εξορία για 3 χρόνια στο απομονωμένο ορεινό χωριό Ράχες στην Ικαρία, σε απάνθρωπες συνθήκες. Αυτό όμως δεν τον άλλαξε κι έμεινε Ιδεαλιστής Κομμουνιστής μέχρι το τέλος της ζωής του.


Ως άνθρωπος ήταν ευγενής και φιλάνθρωπος και η δράση του δεν περιορίστηκε μόνο στην Πολιτική και την Εκκλησία. Ήταν ενεργό μέλος της Ορθόδοξης Χριστιανικής Γωνιάς, ένα φιλανθρωπικό Ίδρυμα με έδρα την Κάνιγγος όπου βοηθούσε ψυχικά και πρακτικά, ομάδες ανήμπορων ηλικιωμένων, λεπρών και ορφανών και κάθε λογής κατατρεγμένους.

Επίσης ήταν μέλος της Ένωσης Σμυρναίων που είχε δημιουργηθεί το 1929 από τους πρώτους πρόσφυγες που έφτασαν στην Ελλάδα, για την αναβίωση της μνήμης, των παραδόσεων και τη διατήρηση των αξέχαστων πατρίδων, με στόχο την προβολή του πολιτισμού του ελληνισμού της Ανατολής, έχοντας κοινωνική, μορφωτική και φιλανθρωπική δράση.

Στον Άλιμο, υπήρξε ευυπόληπτος Δημότης. Πέρα από την εκλογή του ως Δημ. Σύμβουλος, σε νεαρότερη ηλικία, ανέλαβε τη Διοίκηση των Α & Β ΚΑΠΗ Αλίμου διατελώντας Πρόεδρος για 6 χρόνια, παράγοντας σημαντικό έργο προς την οργάνωση κι εξέλιξη του θεσμού.

Η αγάπη του για τη μουσική και τα γράμματα, ήταν μεγάλη. Έπαιζε μπουζούκι και τραγουδούσε ρεμπέτικα τραγούδια της εποχής. Έγραφε εκκλησιαστικούς ύμνους βυζαντινής μουσικής με νότες, που ψέλνονταν στις εκκλησίες. Υπήρξε παραγωγός σε ραδιοφωνικό εκκλησιαστικό σταθμό Αθηνών. Είχε φιλοξενηθεί πολλές φορές ο ίδιος σε ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές, όπου παρουσίαζε το φωνητικό, μουσικό και ποιητικό του ταλέντο. Μετά το θάνατό του, έχει αφήσει παρακαταθήκη αρχείο με αμέτρητες μουσικές και ποιητικές συνθέσεις και διάφορα χειρόγραφα με ιστορικές αναφορές. Το 2011 εκδόθηκε η ποιητική συλλογή του “Μόνο με αγάπη”. Ένας τίτλος που αντιπροσωπεύει όλη του τη ζωή και τη δράση του.

 

Είχε την ευλογία να αναγνωριστεί το ήθος και το έργο του, η σεμνότητα και η ευγένειά του και όσα ήταν εν ζωή, αφού βραβεύτηκε για την προσφορά του πολλάκις, με τιμητικές πλακέτες και επαίνους από τον Δήμο Αλίμου, την Ενορία Αγ. Παντελεήμονα, τα ΚΑΠΗ Αλίμου, την Ένωση Σμυρναίων κλπ.

 

Διαβάστε Επίσης

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.