Άλιμος: Ποιοι σαμποτάρουν την ανάπτυξη της αγοράς στο Άνω Καλαμάκι
Κάποιου του χάριζαν γάιδαρο και τον κοίταζε στα δόντια!
Το Άνω Καλαμάκι, στον δήμο Αλίμου, έτσι το λένε οι ντόπιοι για να το ξεχωρίζουν από το Κάτω Καλαμάκι, είναι μια μεγάλη σε έκταση περιοχή, με πρόσβαση στη λεωφόρο Βουλιαγμένης, δίπλα στο κέντρο της Αθήνας (μια ευθεία 5-6 χιλιόμετρα) και στην παραλία (2-3 χιλιόμετρα).
Παρά τη μεγάλη ανάπτυξη των τελευταίων χρόνων, έχει διατηρήσει τον τίτλο της γειτονιάς. Μεγάλα πεζοδρόμια, πάρκα, πλατείες και τεράστιοι χώροι πρασίνου (Γερουλάνου, Λόφος Πανί κλπ), καθιστούν την περιοχή ιδιαίτερα ελκυστική με ιδανικές συνθήκες διαβίωσης οικογενειών με παιδιά και όχι μόνο.
Τα τελευταία χρόνια όμως, παρατηρείται ένα ασυνήθιστο γεγονός.
Δεν υπάρχει αγορά και τα μαγαζιά και οι επιχειρήσεις που λειτουργούν, δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες των κατοίκων, ειδικά των νέων.
Δυστυχώς κάποιοι επιχειρηματίες, όταν ακούν τις λέξεις ανάπτυξη και εξέλιξη τους πιάνει σύγκρυο γιατί επηρεασμένοι από κάποιους αμόρφωτους που τους εξέλεξαν για δημοτικούς συμβούλους και δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα, πόσο μάλλον την επιχειρηματικότητα, αποφάσισαν να πουν ΟΧΙ!
Υπάρχουν κάποιοι που έχουν συνηθίσει (γιατί κάποιοι τους αβαντάρουν) να δεσμεύουν τα πεζοδρόμια μπροστά από τα μαγαζιά τους, για να βγάζουν την πραμάτεια τους και να παρκάρουν τα ΙΧ τους.
Οι υπόλοιποι, όλοι αυτοί που τους συντηρούν, είναι μα@@κες. Μήπως όμως κάποτε πρέπει να αποφασίζουν οι μα@@κες για το πως θέλουν την πόλη και τις γειτονιές τους (βάσει σχεδίων με σοβαρές μελέτες) και όχι αυτοί!
Η αγορά της Δωδεκανήσου, χάνει το στοίχημα να εξελιχθεί και τα επόμενα χρόνια θα την “καταπιούν” τα εμπορικά κέντρα που θα γίνουν στο Ελληνικό.
Από τη 10ετία του 80′ και μετά η αγορά στο Άνω Καλαμάκι, δεν εξελίχθηκε ποτέ. Παρέμεινε σε επίπεδο χωριού, ούτε καν επαρχιακής πόλης, παρά τη ραγδαία αύξηση του πληθυσμού.
Την θέση των μονοκατοικιών πήραν οι πολυκατοικίες, όμως τα μεγάλα πεζοδρόμια στους περισσότερους δρόμους, που περπατάς άνετα, παρέμειναν, όπως η άπλα, οι πλατείες, τα πάρκα και οι παιδικές χαρές που ανακαινίστηκαν.
Η περιοχή θυμίζει ακόμη χωριό που οι περισσότεροι κάτοικοι, καινούριοι αλλά και παλιοί, γνωρίζονται μεταξύ τους και λένε μια καλημέρα όταν συναντιούνται.
Μας αρέσει αυτό πολύ, αλλά αυτό που δεν μας αρέσει είναι η χωριάτικη συμπεριφορά, κάποιων επιχειρηματιών, που μια ζωή όταν έβλεπαν τον γείτονά τους να προχωράει ένα βήμα μπροστά, έβαζαν την κουκούλα και τον κάρφωναν για το παραμικρό.
Οι περισσότεροι επιχειρηματίες ειδικά στον χώρο της εστίασης (καφέ, εστιατόρια κλπ), άνθρωποι γεννημένοι εδώ της γειτονιάς, άλλοι καταστράφηκαν και άλλοι έφυγαν απηυδησμένοι και πήγαν σε άλλες γειτονιές, μακριά από τον τόπο τους.
Οι “καλοί” τους γείτονες με τη συμβολή των τοπικών δημοτικών αρχόντων που εκτελούσαν τις διαταγές των ψηφοφόρων των και των αστυνομικών του τοπικού αστυνομικού τμήματος, φρόντιζαν να τους αναγκάζουν σε άτακτη φυγή.
Και ξαφνικά, ενώ τη δεκαετία του 80΄ δεν ξέραμε ούτε που πέφτει η Αργυρούπολη, έγινε ανταγωνιστικός προορισμός που τις καθημερινές του χειμώνα, “χτυπάει” και τη Γλυφάδα.
Και η νεολαία μας τώρα, εν έτει 2018, (μιλάμε για πολύ περισσότερους από μια 20ετια πριν), αντί να κάθεται στη πόλη της που αγαπάει και το ξέρουμε καλά αυτό, επειδή εδώ μετά τις 7 το βράδυ το χειμώνα επικρατεί ερημιά, πηγαίνει και αφήνει το χαρτζιλίκι της αλλού.
Ξέρετε ποιο ήταν το μεγάλο ψέμα των τοπικών πολιτικάντιδων της συμφοράς; Ότι ο δήμαρχος θέλει να κάνει πεζόδρομο τη Δωδεκανήσου. Ψέμα για ψέμα εντελώς αφού όποιος ξέρει να διαβάζει (τα προγράμματα του υπουργείου είναι προσβάσιμα σε όλους), ο δήμαρχος δεν εμπλέκεται καν στο πρόγραμμα για το οποίο θα δείτε παρακάτω) αφού όλα γίνονται απευθείας με τους καταστηματάρχες και το Υπουργείο και δεν προβλέπεται ούτε μια στο ένα εκατομμύριο η δημιουργία πεζόδρομου.
Απλά, ο Ανδρέας Κονδύλης, είδε μια μεγάλη ευκαιρία στο πρόγραμμα του ΕΣΠΑ που τρέχει και στο οποίο έχουν δηλώσει συμμετοχή, όλοι οι τουριστικοί δήμοι της Ελλάδας και μάζεψε τους καταστηματάρχες της Δωδεκανήσου.
Επειδή χρειάζονται τουλάχιστον 50 επιχειρήσεις για δοθούν οι χρηματοδοτήσεις και να φτιάξουν έτσι τις βιτρίνες τους (λεφτά), ώστε να θυμίζουν μια ενιαία αγορά, με τέντες, φυτά κλπ, που θα είναι ελκυστικές στους καταναλωτές, τους μίλησε για το συγκεκριμένο πρόγραμμα.
Πριν πάμε μια βόλτα στο Άνω Καλαμάκι της δεκαετίας του ’80, δείτε ακριβώς είναι το συγκεκριμένο πρόγραμμα και τι είπε ο δήμαρχος όταν μίλησε στους καταστηματάρχες:
Φανταστείτε τη Δωδεκανήσου από την Χαριλάου Τρικούπη μέχρι την Ησιόδου ένα ανοιχτό εμπορικό κέντρο, με καταστήματα που οι βιτρίνες τους θα έχουν ενιαία αισθητική και πεζοδρόμια χωρίς παρκαρισμένα αυτοκίνητα που θα χαίρεσαι να περπατάς.
Το όνειρο αυτό μπορεί να γίνει πραγματικότητα, αν συμφωνήσουν οι καταστηματάρχες της Δωδεκανήσου και σε συνεργασία με τον δήμο καταθέσουν πρόταση για τη δράση του Υπουργείου Οικονομίας & Ανάπτυξης «Ανοικτά Κέντρα Εμπορίου», που χρηματοδοτεί τους επιχειρηματίες για να προχωρήσουν σε μια σειρά παρεμβάσεων.
Ο δήμαρχος Αλίμου, Ανδρέας Κονδύλης, συναντήθηκε πρόσφατα στο «The Loft” με αρκετούς καταστηματάρχες της Δωδεκανήσου και έκανε μαζί τους μια πρώτη κουβέντα, ξεκαθαρίζοντας ότι δεν θα γίνει τίποτα αν δεν συμφωνούν οι ίδιοι.
Κάποιοι καταστηματάρχες ήταν αρχικά επιφυλακτικοί επειδή τους είχαν παραπληροφορήσει ότι η Δωδεκανήσου θα γίνει πεζόδρομος.
Ο δήμαρχος τόνισε ότι το mall στον Άγιο Δημήτριο και τα νέο malls που προβλέπεται να δημιουργηθεί στη λεωφόρο Βουλιαγμένης, (μέσα στο πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού), θα καταστρέψουν τις τοπικές αγορές, αν δεν γίνουν κάποιες «αμυντικές” κινήσεις από τους επιχειρηματίες, για να τραβήξουν κόσμο στα μαγαζιά τους.
Δείτε τι είπε στο NOTIA.GR, ο Ανδρέας Κονδύλης:
«Ολοκληρώσαμε μια δίωρη συζήτηση με τους καταστηματάρχες και τους επιχειρηματίες της Δωδεκανήσου, ήταν μια πολύ δυνατή κουβέντα με πολλή ουσία, η πρόταση που κάνει η δημοτική αρχή είναι να συνεργαστoύν δήμος και καταστήματα, για να μετατρέψουμε ένα κομμάτι της Δωδεκανήσου σε ένα μεγάλο υπαίθριο εμπορικό κέντρο, ανοιχτό εμπορικό κέντρο ένα open mall έναν πολύ δυνατό εμπορικό δρόμο για να προσελκύσουμε τουρισμό κι αγοραστική δύναμη από την ευρύτερη περιοχή.
Παρά την παραπληροφόρηση που είχε γίνει από κάποια στοιχεία της αντιπολίτευσης και τη διασπορά εντελώς ψευδών κι ανακριβών ειδήσεων, οι καταστηματάρχες προσήλθαν και συμμετείχαν με πολύ καλή διάθεση στην κουβέντα και νομίζω ότι έτσι όπως θα συνεχιστεί η κουβέντα τις επόμενες ημέρες και με τη μορφή που θα πάρει μάλλον φαίνεται ότι θα καταλήξουμε σε μία κοινή πρόταση που θα την υποβάλουμε στο ΕΣΠΑ.
Είμαι αισιόδοξος ότι μπορούμε να δουλέψουμε και να ενώσουμε δυνάμεις δήμος και επιχειρηματίες για να αναβαθμίσουμε τη Δωδεκανήσου, να την κάνουμε έναν πολύ δυνατό εμπορικό δρόμο με ανοιχτές επιχειρήσεις, με ανοιχτά μαγαζιά, με θέσεις εργασίας και με κερδοφόρες υγιείς μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που τόσο έχει ανάγκη συνολικά η εθνική οικονομία αλλά οπωσδήποτε και η πόλη μας”.
Νέα Δράση: Ανοικτά Κέντρα Εμπορίου |
|
Συνεργαζόμαστε – Αναβαθμιζόμαστε – Αποκτούμε Ταυτότητα
Η Ειδική Γραμματεία ΕΤΠΑ & ΤΣ του Υπουργείου Οικονομίας & Ανάπτυξης ανακοινώνει την προκήρυξη της Δράσης του ΕΠΑνΕΚ 2014-2020 «Ανοικτά Κέντρα Εμπορίου». Η Δράση στοχεύει στην ενίσχυση και τόνωση της οικονομικής δραστηριότητας που αναπτύσσεται σε εμπορικές περιοχές και ειδικότερα σε περιοχές που διαθέτουν σημαντικούς πολιτιστικούς πόρους και τουριστική δυναμική. Βασική προϋπόθεση συμμετοχής στη Δράση είναι η συνεργασία μεταξύ φορέων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των οικείων Εμπορικών Συλλόγων / Επιμελητηρίων. Ειδικότερα δύνανται να υποβάλλουν προτάσεις τα παρακάτω Σχήματα: Σχήμα 1: Δήμος (Δικαιούχος) & οικείος Εμπορικός Σύλλογος (Συνδικαιούχος) ή υπό προϋποθέσεις, Σχήμα 2: Δήμος (Δικαιούχος) & οικείο Επιμελητήριο (Συνδικαιούχος) Κάθε Σχήμα θα υλοποιήσει ένα σύνολο συνεκτικών και αλληλένδετων παρεμβάσεων με στόχο:
Ο συνολικός προϋπολογισμός της Δράσης είναι 50.000.000 ευρώ και η ένταση της ενίσχυσης ανέρχεται στο 100%. Ο μέγιστος προϋπολογισμός των υποβαλλόμενων προτάσεων δεν πρέπει να ξεπερνάει τα 1.900.000 ευρώ και αναλύεται ως:
Η Δράση συγχρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ) και από εθνικούς πόρους. Οι προτάσεις υποβάλλονται ηλεκτρονικά και αποκλειστικά μέσω ΟΠΣ-ΕΣΠΑ. Έναρξη Υποβολών: 29 Ιουνίου 2018 Λήξη Υποβολών: 24 Σεπτεμβρίου 2018 Η πρόσκληση της Δράσης με τα συνημμένα αρχεία καθώς και πρόσθετο επικοινωνιακό υλικό είναι διαθέσιμα εδώ Η επικοινωνία για ερωτήματα, διευκρινίσεις ή πρόσθετες πληροφορίες, γίνεται αποκλειστικά με αποστολή ηλεκτρονικού μηνύματος στη διεύθυνση: [email protected]
Η ειδική γραμματέας ΕΣΠΑ του υπουργείου Οικονομίας Ευγενία Φωτονιάτα στην ομιλία της στο 4o Συνέδριο της Ελληνικής Συνομοσπονδίας Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας – «Μικρομεσαία Επιχειρηματικότητα- Ο Μεγάλος Πρωταγωνιστής της Ανάπτυξης», γνωστοποίησε τους βασικούς άξονες της δράσης και σημείωσε: «εκτός από την αναβάθμιση των πόλεων – και των άμεσων θετικών επιπτώσεων που θα έχει αυτό για την τοπική κοινωνία και οικονομία – βάζει τις βάσεις για μια άλλη κουλτούρα συνεργασίας και σχεδιασμού μεταξύ του δήμου, της κοινωνίας και της επιχειρηματικότητας». Η κυρία Φωτονιάτα υπενθύμισε ότι η πρώτη απόπειρα για δημιουργία ανοικτών κέντρων εμπορίου, ξεκίνησε στο προηγούμενο ΕΣΠΑ μέσω των τοπικών εμπορικών συλλόγων, αλλά η τελική καταγραφή έδειξε ότι απλώς δημιουργήθηκε μία δυναμική. Έτσι έγιναν αρκετές βελτιώσεις και με τη νέα πρόσκληση αντιμετωπίζονται τα προβλήματα που υπήρξαν σε τεχνικό επίπεδο και αλλάζει πλήρως η κλίμακα παρεμβάσεων, σημείωσε. Στο πρόγραμμα περιλαμβάνονται ολοκληρωμένες παρεμβάσεις στον δημόσιο χώρο, με αύξηση του προϋπολογισμού και μετατόπιση του κέντρου του σχεδιασμού από τη μεμονωμένη επιχείρηση στον δημόσιο χώρο. Το «Οpen Mall» δεν θα είναι μια σύνδεση κάποιων επιχειρήσεων που έτυχε να συνυπάρχουν χωρικά, αλλά θα λειτουργεί ως «τοπόσημο» για την πόλη. «Συνεργαζόμαστε – αναβαθμιζόμαστε – αποκτούμε ταυτότητα» είναι το μήνυμα της δράσης και όπως εξήγησε η κυρία Φωτονιάτα αυτό μεταφράζεται ως εξής: Ο προϋπολογισμός ξεκινάει από τα 50 εκατ. ευρώ και αφορά σε παρεμβάσεις σε όλη τη χώρα. Θα κληθούν οι δήμοι σε συνεργασία με τους εμπορικούς συλλόγους σε κοινά σχήματα να καταθέσουν κοινή πρόταση που θα αφορά στη δημιουργία ανοικτού κέντρου εμπορίου στο δήμο. Σε περίπτωση που ο εμπορικός σύλλογος δεν συμφωνεί, τότε ο δήμος θα μπορεί να καταθέσει σχετική πρόταση από κοινού με το επιμελητήριο της περιοχής. Η κλίμακα θα αφορά σε μεγάλης έκτασης παρεμβάσεις γι’ αυτό και έχουν προβλεφθεί και μεγαλύτεροι προϋπολογισμοί, σημείωσε η κυρία Φωτονιάτα, η οποία εξήγησε ότι να μεν η πρόταση θα είναι μία από το δήμο και τον εμπορικό σύλλογο ή το επιμελητήριο, αλλά ο καθένας από τους δύο συμμετέχοντες στο σχήμα θα διαχειριστεί ένα διακριτό προϋπολογισμό και θα έχει την ευθύνη της υλοποίησης των παρεμβάσεων που θα προτείνει. Ο δήμος θα μπορεί να λάβει κονδύλι 1,5 εκατ. ευρώ και ο εμπορικός σύλλογος ή το επιμελητήριο για το δικό του κομμάτι παρεμβάσεων θα διαχειριστεί ένα ποσό 2.000 ευρώ για κάθε επιχείρηση που θα συμμετάσχει. Σημειώνεται ότι προϋποθέσεις συμμετοχής έχουν τουλάχιστον 50 επιχειρήσεις ακόμη κι αν δεν είναι μέλη του συλλόγου, όπως επιχειρήσεις εστίασης, ξενοδοχεία, κινηματογράφοι, ιατρεία, κέντρα αισθητικής κ.λπ. ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ: Τι είναι τα Ανοικτά Κέντρα Εμπορίου και πώς μπορούν να μας ωφελήσουν μέσα στην κρίση |
Κάποιου του χάριζαν γάιδαρο και τον κοίταζε στα δόντια!
Δεκαετία του ΄80. Η Γλυφάδα κυριαρχεί στην διασκέδαση, λόγω των αμερικανών και της βάσης τους στο Ελληνικό, με αποτέλεσμα να μονοπωλεί το ενδιαφέρον στη διασκέδαση κλπ.
Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε μαγαζιά της εποχής που γέμιζαν με κόσμο από το Φάληρο, το Μπραχάμι, την Ηλιούπολη αλλά και άλλες περιοχές της Αθήνας.
Στο Κάτω Καλαμάκι, στην παραλία, υπήρχαν κάποια κέντρα διασκέδασης ταβέρνες σινεμά κλπ, οι άνθρωποι ήταν μάλλον σε καλύτερη οικονομική κατάσταση.
Πολλοί είχαν έρθει από, την Πελοπόννησο αλλά είχαν μαζί τους χρήματα από τα χωράφια που είχαν πουλήσει και είχαν τότε αξία.
Στο Άνω Καλαμάκι, είχαν έρθει πολλοί επαρχιώτες και πάμπτωχοι νησιώτες (Σαντορινιοί και Αναφιώτες που δεν είχαν τότε στον ήλιο τους μοίρα), έγιναν οικοδόμοι, χτίζοντας όλη την Αττική, μου, στέριωσαν εδώ και βόλεψαν την οικογένειά τους.
Όσοι έμεναν μακριά από την λεωφόρο Βουλιαγμένης και δεν είχαν αυτοκίνητα, ταλαιπωρούνταν αλλά αυτοί που έμεναν κοντά κοντά πήγαιναν με τα λεωφορεία γρήγορα και έκαναν τις δουλειές τους.
‘Ολα κυλούσαν λες και ήταν κάποια επαρχιακή πόλη, ένα μεγάλο χωριό. με μερικά ζαχαροπλαστεία που μπορούσες να κάτσεις να φας το γλυκάκι σου και να πιεις ένα καφέ (Κεσές, Μανίκας, Γιασεμί), κανά δυο ταβέρνες, Κοντοπήγαδο, Μήτσος, άντε και ένα σουβλατζίδικο, τον θρυλικό Χριστάκη, αλλά μέχρι εκεί. Ά και με ένα θερινό κινηματογράφο, τη Νόρμα.
Στη δεκαετία του 80 η νεολαία άρχιζε να φεύγει και να ξημεροβραδιάζεται στη Γλυφάδα.
Την Αργυρούπολη, δεν την ξέραμε, ήταν πιο χωριό και από το το Άνω Καλαμάκι.
Τα χρόνια περνούσαν, η Γλυφάδα άρχιζε σιγά σιγά να χάνει κόσμο και η Αμερικάνικη Βάση να αδειάζει, η Ηλιούπολη γέμισε με μαγαζιά και άρχισε να τραβάει όλη τη νεολαία, αλλά το Άνω Καλαμάκι εξακολουθούσε να παραμένει χωριό και η νεολαία να ξοδεύει το χαρτζιλίκι, αλλού.
Τα χρόνια περνούσαν, αλλά κάποιοι ρομαντικοί της εποχής που ενώ ήξεραν ότι το παιχνίδι παιζόταν αλλού, αλλά αγαπούσαν το χωριό που μεγάλωσαν, άρχισαν να φτιάχνουν μαγαζιά (Cosmo, rebel, το “κιόσκι” στην Κλούβα, bluz cafe κλπ).
Kάτι άρχισε να γίνεται αλλά σε λίγο καιρό χάθηκαν όλοι! Αντί να χαρούν αυτοί που δίπλα τους άνοιγε κάποιο μαγαζί, ζήλευαν ότι θα τους φάει τη δουλειά και άρχιζαν να τους πολεμάνε.
“Η αστυνομία δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί της”
Αν δεν τα είχες καλά με τους παράγοντες του δήμου και αστυνομικούς, άστα να πάνε…
Αποτέλεσμα: Σιγά σιγά εξαφανίστηκαν όλοι. Στην Αργυρούπολη όμως άρχισαν να ξεφυτρώνουν από το πουθενά καφετέριες, φαγάδικα, μπαράκια κλπ.
Αντί να βγάζουν ο ένας τα μάτια του άλλου, δημιούργησαν μια αξιόλογη αγορά διασκέδασης, μπήκαν και άλλοι στο παιχνίδι και εκτοξεύτηκαν από το πουθενά!
Βοήθησε βέβαια πολύ και η δημοτική αρχή που άρχισε να εισπράττει χρήματα από δημοτικά τέλη, και μπήκαν όλοι στο παιχνίδι. Ήρθε και το μετρό και η κατάσταση απογειώθηκε.
Στο Άνω Καλαμάκι, άνοιξαν σουβλατζίδικα, καφετέριες, πολλές αλυσίδες καφέ, αλλά το χωριό παρέμεινε χωριό.
Οι κάτοικοι υπερδιπλασιάστηκαν αλλά η αγορά της Δωδεκανήσου, έμεινε πίσω.
Οι περισσότεροι αντί να ψωνίζουν στη γειτονιά τους έφευγαν για αλλού. Και το κλάμα πήγαινε σύννεφο. Η πλειοψηφία των καταστηματαρχών, ξόρκιζε την αναδουλειά και τα έριχνε όλα στην οικονομική κρίση και στους “κομπλεξικούς” κατοίκους που προτιμούν να τα δίνουν αλλού παρά να τα αφήνουν στη γειτονιά τους.
Εκείνοι τα έκαναν όλα τέλεια! Όχι βέβαια όλοι, υπήρχαν και υπάρχουν και εξαιρέσεις.
Αρκετοί ανανέωσαν τη βιτρίνα τους και τα εμπορεύματά τους, αξιοποίησαν τα social media και έγιναν ανταγωνιστικοί με τους άλλους καταστηματάρχες σε mall και αλλού.
Και κατάφεραν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των πελατών τους που αντί να πηγαίνουν αλλού, ψώνιζαν στη γειτονιά τους, παλεύοντας μέρα νύχτα για να μείνουν όρθιοι όταν μας πολιορκήσουν τα mall.
Κάποιου του χάριζαν γάιδαρο και τον κοίταζε στα δόντια…