Ντισκοτέκ, «αραπάδες», κόντρες: Οι νύχτες στην παραλιακή στα 70ς & 80ς
Ήταν μια εποχή μαγική για όσους την έζησαν. Ντισκοτέκ, παμπ, στέκια, ντίσκο και σόουλ χορευτική μουσική και ροκ από την άλλη, ο αμερικάνικος στόλος, μαύροι και λευκοί στις πίστες, μαριχουάνα, μπουζούκια, κλαμπ, τάσεις που ακολουθούσε ο κόσμος, από τα «παπάκια» στις εντούρο, κόντρες με σπασμένες μηχανές, άγραφοι νόμοι, τσαμπουκάδες, ροντέο, ωραίος κόσμος με στυλ και διάθεση να χορέψει και να ξενυχτήσει, μεγαλύτερη οικονομική άνεση και τρέλα.
Η δεκαετία του ’70 και του ’80 στην παραλιακή περισσεύει σε αναμνήσεις. Ο James Brown, ο Jimi Hendrix, ο Σταμάτης Κόκοτας, ινδάλματα της παραλιακής και των νότιων προαστείων που είχαν και τους δικούς τους «ήρωες», όπως ο Λευτέρης Ψιλόπουλος και ο Κωστής Χρήστου.
Μια εποχή ολόκληρη χωρίς εκπτώσεις και δικό της χρώμα, ανεπανάληπτο για όσους μόλις νύχτωνε ήθελαν να βουτήξουν μέσα στις ομορφιές της και τους κινδύνους της. Η ιστορία ξεκινά με βερμούτ κόκκινο και μαρτίνι άσπρο. Δεν υπήρχε άλλο ποτό. Η συνέχεια γράφτηκε με βότκα πορτοκάλι και ρούμι κόκα κόλα ώσπου η μπύρα έρεε άφθονη στις παμπ και από εκεί και πέρα οι επιλογές ήταν πολλές.
Οι νόμοι της νύχτας δεν ήταν γραμμένοι πουθενά, αλλά τηρούνταν ευλαβικά. Όποιος τους αγνοούσε έτρωγε το κεφάλι του. Οι άνθρωποι που δούλευαν στα μαγαζιά που έγραψαν ιστορία θυσίασαν πολλά πράγματα, αλλά ήταν επαγγελματίες και γνώριζαν πολύ καλά τη δουλειά. Δεν ήταν «αλεξιπτωτιστές», αλλά είχαν το σκουλήκι μέσα τους για να παρουσιάζουν κάτι καλό και να είναι μέσα στην εξέλιξη της διασκέδασης. Δεν χαρίζονταν, οι περισσότεροι, σε κανέναν.
Ένα μεσημέρι λοιπόν κατάφερα μετά από μεγάλη προσπάθεια να συναντήσω την «εθνική παραλίας» -ανθρώπους που έγραψαν ιστορία ως επιχειρηματίες, ιδιοκτήτες ντίσκο, ιπποδρομιάκηδες, μηχανόβιοι που έπαιρναν μέρος σε κόντρες, μπράβοι, τζογαδόροι- και να μιλήσουμε για τη χρυσή αυτή εποχή των δεκαετιών ’70 και ’80. Το πιο δύσκολο όχι να θυμηθούν, αλλά να λύσουν τη σιωπή τους σε πολλά γιατί έτσι λέει ο άγραφος νόμος… τα off the record τηρήθηκαν ευλαβικά από την πλευρά μου. Κανείς τους δεν είχε χάσει το χιούμορ. Πάμε λοιπόν να βάλουμε σε τάξη τη χαώδη αυτή συζήτηση που κάναμε…
Δείτε εδώ τη συνέχεια του ρεπορτάζ