Το ΕΑΚΝ Αγίου Κοσμά να παραμείνει… ΕΑΚΝ Αγίου Κοσμά

(Του Ν. Α. Κωνσταντόπουλου )

«Βρε σεις, πώς τολμάτε έστω και να σκεφθείτε, ότι θα καταστρέψετε ένα έργο μου; Αϊ στο διάολο από δω».
Θεωρώ βέβαιο ότι, αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, αυτό θα έλεγε, με την βαριά σερραϊκή προφορά του, σε όσους έχουν αποφασίσει να καταστρέψουν το Εθνικό Αθλητικό Κέντρο Νεότητας Αγίου Κοσμά (ΕΑΚΝΑΚ), το οποίο ο τότε πρωθυπουργός οραματίσθηκε το 1959, και  εγκαινίασε τον Ιούλιο του 1961. Ισως, μάλιστα, να μη τους διαολόστελνε απλώς, αλλά να τους έλεγε «άι σιχτίρ». Δεν είναι το ίδιο, πιστέψτε με. Ψάξτε να βρείτε, τι σημαίνει…
Οι επίγονοί του αποφάσισαν να παραχωρήσουν την τεράστια έκταση στον επενδυτή, που θα πάρει το παλαιό αεροδρόμιο του Ελληνικού. Αν δε, ισχύουν οι πληροφορίες που έχουμε, στο τέλος του 2015 «Αγιος Κοσμάς» δεν θα υπάρχει. Τουλάχιστον με την παρούσα μορφή του. Και ουδείς γνωρίζει τι θα γίνει μετά. Πού θα στεγασθούν όλα τ’ αθλήματα τα οποία καλλιεργούνται εκεί;
Οι εθνικές ομάδες στίβου, άρσης βαρών, γυμναστικής (ενόργανης και ρυθμικής) και ποδοσφαίρου, έχουν ως βάση τον Αγιο Κοσμά. Επί πλέον, εκεί προπονούνται συχνά για δύναμη και φυσική κατάσταση, ποδηλάτες, τζουντόκα, ιστιοπλόοι και άλλοι. Στο ΕΑΚΝΑΚ υπάρχουν, επίσης, γήπεδα τένις, αίθουσες πάλης και τζούντο, γήπεδο χόκεϊ σε χόρτο, κλειστή αίθουσα και ανοιχτά γήπεδα μπάσκετ, αίθουσα πιγκ πογκ, γήπεδα ποδοσφαίρου 5χ5 ή 7χ7 και 11χ11, αλλά και αίθουσα εκδηλώσεων και συνεδρίων, 160 θέσεων, μικρό υπαίθριο θέατρο, παιδική χαρά καθώς και ξενώνες, δηλαδή συγκρότημα κατοικιών δίπλα στην θάλασσα, αποτελούμενο -σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνει το ΕΑΚΝΑΚ- από 98 δίκλινα δωμάτια και 13 σουίτες.

Και, φυσικά, δεν πρέπει να ξεχνούμε το σύμπλεγμα των τριών κολυμβητηρίων Ολυμπιακών διαστάσεων (50χ25 μ.) και το καταδυτήριο, στα οποία κάποτε προπονούνταν οι εθνικές ομάδες του υγρού στίβου, αλλά τα τελευταία χρόνια, λόγω των οικονομικών, και άλλων προβλημάτων, τα κολυμβητήρια περισσότερο χρονικό διάστημα στο έτος είναι κλειστά παρά εν λειτουργία…
Όταν το 2002-3 το ΕΑΚΝΑΚ, από χώρος μαζικού αθλητισμού αναβαθμίσθηκε σε Ολυμπιακό κέντρο, εκτός των άλλων έργων, κατασκευάσθηκε, σ’ έκταση που ανήκε σε αυτό, το Ολυμπιακό Κέντρο Ιστιοπλοΐας, το οποίο μετά την τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, περιήλθε στα Ολυμπιακά Ακίνητα ΑΕ, στερώντας από το αθλητικό κέντρο ένα μεγάλο κομμάτι του. Τώρα θέλουν να το πάρουν όλο.

Η χώρα του πρωθύστερου
Ζούμε στη χώρα του πρωθύστερου. Πολλά τα παραδείγματα. Πρώτα γκρεμίζουμε και μετά χτίζουμε για να στεγάσουμε ό,τι βρισκόταν στο κτίριο που γκρεμίσαμε. Ισως σας φαίνεται υπερβολικό αυτό, αλλά στην Ελλάδα, ό,τι είναι παράλογο για άλλες χώρες, είναι φυσιολογικό. Αν όχι και λογικό.

Οπως είχαμε γράψει κατ’ επανάληψη στην «Καθημερινή», ο «Αγιος Κοσμάς» αποτελεί από το 2003 την καρδιά του ελληνικού πρωταθλητισμού, ενώ, ταυτόχρονα, είναι, από της λειτουργίας του, και η καρδιά τουλαϊκού αθλητισμού της Αττικής.
Σύμφωνα με όσους γνωρίζουν, είναι το μεγαλύτερο αθλητικό κέντρο των Βαλκανίων και από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης. Με το δασύλλιό του δε, είναι και πηγή οξυγόνου. Θεωρώ πως είναι ανεκτίμητο.
Ε, λοιπόν, για τούτο το αθλητικό κέντρο ακούμε εδώ και χρόνια ότι, όπως προαναφέραμε, θα δοθεί στον ιδιώτη επενδυτή που θα πάρει το Ελληνικό (ευτυχώς, όχι όλον τον… δήμο, αλλά τους χώρους του πρώην αεροδρομίου), δεν ακούμε, όμως, λέξη για το πού θα στεγασθούν τα αθλήματα και οι αθλητές, που τώρα βρίσκουν φιλόξενη στέγη στο ΕΑΚΝΑΚ. Μόνο ο πρώην υφυπουργός Αθλητισμού, Γιάννης Ιωαννίδης δημοσίως είχε δεσμευθεί ότι το ΕΑΚΝΑΚ δεν θα φύγει από εκεί, αν προηγουμένως ο επενδυτής δεν κατασκευάσει ανάλογο χώρο στο εσωτερικό της περιοχής. Δηλαδή, μέσα στο πρώην αεροδρόμιο. Αλλά ο κ. Ιωαννίδης δεν είναι, πλέον, υφυπουργός, δεν θα είναι καν βουλευτής.
Η ιδέα, την οποία «έρριξε» ο πρώην ΓΓΑ, Πάνος Μπιτσαξής, για το Μαρκόπουλο, είναι ανέφικτη. Οχι γιατί δεν μπορεί εκεί να κατασκευασθεί αθλητικό κέντρο, αλλά διότι το Μαρκόπουλο, ως τοποθεσία, ουδεμία σχέση έχει με τον Αγιο Κοσμά. Ας μην ξεχνάμε ότι στο ΕΑΚΝΑΚ προπονούνται, εκτός των πρωταθλητών -για τους οποίους ενδεχομένως κάποιος θα έλεγε πως θα μπορούν να διαμένουν στους ξενώνες, που τυχόν θα ανεγείροντο στο Μαρκόπουλο- και πολλές εκατοντάδες αθλητές συλλόγων της γύρω περιοχής. Αυτοί πώς θα πηγαίνουν στα Μεσόγεια;
Πρέπει να επισημάνουμε ότι το πρωθύστερο εφαρμόσθηκε και στην περίπτωση του σταδίου «Καραϊσκάκη». Οταν κατεδαφίστηκε για να γίνει αμιγώς ποδοσφαιρικό γήπεδο, ουδείς φρόντισε να εξασφαλίσει πως θα κατασκευασθεί στίβος στην ίδια περιοχή. Ούτε καν ο καθ’ ύλην αρμόδιος, ο ΣΕΓΑΣ, ο οποίος εγκλημάτισε. Από τότε ο στίβος της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά φθίνει. Και ποσοτικά και ποιοτικά. Ποιος, λοιπόν, φαντάζεται ότι τα παιδιά (και όχι μόνο του στίβου, αλλά και πολλών άλλων αθλημάτων), που τώρα γυμνάζονται στον Αγιο Κοσμά, θα πηγαίνουν στο Μαρκόπουλο;

Το λογικό είναι το ΕΑΚΝΑΚ να παραμείνει… ΕΑΚΝΑΚ. Να παραμείνει, δηλαδή, στον Αγιο Κοσμά. Αν αυτό κριθεί ασύμφορο οικονομικά, διότι ο ιδιώτης επενδυτής θα θελήσει να αξιοποιήσει το «φιλέτο» της περιοχής, την παραλία, η λύση είναι μία. Πριν το κέντρο παύσει να λειτουργεί, να κατασκευασθεί άλλο (αν κάποιες από τις υπάρχουσες εγκαταστάσεις μπορούν να μεταφερθούν, να μεταφερθούν) ή ακριβώς απέναντι, μέσα στο πρώην αεροδρόμιο, ή, ακόμη καλύτερα, κάπου στην παραλία, ανάμεσα στο «Ειρήνης και Φιλίας» και τον πρώην ιππόδρομο. Και επαναλαμβάνουμε: ΠΡΙΝ από την κατάργηση, αν γίνει, του ΕΑΚΝΑΚ. Οτιδήποτε άλλο είναι παράλογο. Και λάθος.

Θεωρώ σημαντικό για τον ελληνικό αθλητισμό, να παραμείνει το ΕΑΚΝ Αγίου Κοσμά. Γι’ αυτό πρέπει να ξεσηκωθούν οι άνθρωποι του αθλητισμού. Ελάχιστες αντιδράσεις ακούμε από τις ομοσπονδίες. Αλλά και ελάχιστοι αθλητές, προπονητές και παράγοντες αντιδρούν. Τα περισσότερα κόμματα αδιαφορούν γενικά για τον αθλητισμό (ακούσατε κουβέντα γι’ αυτόν και τον πολιτισμό στις προεκλογικές συζητήσεις;), συνεπώς και για το ΕΑΚΝΑΚ.
Ενδεχεται οι διοικήσεις των Ομοσπονδιών και άλλοι, να μη πιστεύουν πως μπορούν να πετύχουν κάτι. Ισως. Αλλά αξίζει να προσπαθήσουμε όλοι μαζί. Πολλοί μαζί μπορούμε πολλά. Οσο κι αν φαίνεται ουτοπικό. Και, στο κάτω – κάτω, δεν μπορούν όλα ν’ αποτιμώνται με βάση το στενό οικονομικό κέρδος.
Εν κατακλείδι, όχι μόνο δεν πρέπει να καταστραφεί ο Αγιος Κοσμάς, αλλά πρέπει να δημιουργηθεί άλλος ένας, στην Θεσαλονίκη.

Παραλογισμοί στο ΕΑΚΝ Αγίου Κοσμά

Χιλιάδες άνθρωποι επισκέπτονται κάθε εβδομάδα το ΕΑΚΝΑΚ για ν’ αθληθούν ή να παίξουν. Υπάρχουν ημέρες που, τουλάχιστον, 500 παιδιά κάνουν «εκδρομή» στον Αγιο Κοσμά.

Και όταν μεν, διεξάγονται αγώνες (επίσημοι ή λαϊκοί, όπως οι Δρόμοι Υγείας), για την παρουσία γιατρού φροντίζουν οι διοργανωτές. Τις άλλες ημέρες, όμως, τι γίνεται;
Κάποτε το Κέντρο διέθετε μόνο νοσοκόμα. Αργότερα είχε και γιατρό. Τώρα ούτε γιατρός ούτε νοσοκόμα υπάρχει. Φυσικά, η νοσοκόμα δεν επαρκεί.
Προ αρκετών ετών, αθλούμενος υπέστη καρδιακή προσβολή και τον έσωσε γυμναστής με τις ιατρικές γνώσεις που είχε αποκτήσει στην τότε πανεπιστημιακή σχολή Φυσικής – Σωματικής Αγωγής (ΕΑΣΑ, νυν ΤΕΦΑΑ). Η ύπαρξη γιατρού και του κατάλληλου εξοπλισμού δεν αποτελεί πολυτέλεια, αλλά αναγκαιότητα.

Σκοπός του ΕΑΚΝΑΚ
Η αποστολή και ο σκοπός του ΕΑΚΝΑΚ, σύμφωνα με όσα αναφέρονται στην ιστοσελίδα του, είναι η ανάπτυξη του λαϊκού – μαζικού αθλητισμού (εργασιακός, πανεπιστημιακός, στρατιωτικός, σχολικός κ.λπ.), η εξασφάλιση δυνατότητας σε όλους τους πολίτες να συμμετέχουν σε αθλητικές δραστηριότητες, η αναβάθμιση του πολιτιστικού και αθλητικού επιπέδου του κοινωνικού συνόλου και, γενικά, η εξυπηρέτηση του αθλητισμού.
Για περισσότερα από 50 χρόνια ο «Αγιος Κοσμάς» πρόσφερε και προσφέρει σ’ εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, την ευκαιρία να κάνουν τα πρώτα τους βήματα στον αθλητισμό. Και, όπως σωστά τονίζεται στην ιστοσελίδα του, «αποτέλεσε έναν πνεύμονα αθλητισμού αλλά και μια διέξοδο των πολιτών από την καθημερινότητα και τα προβλήματά τους».

ΥΓ: Στο ΕΑΚΝΑΚ, ο αείμνηστος, Ανδρέας Σιζόπουλος έθεσε, προς το τέλος της δεκαετίας του ’80 τις βάσεις της καθιέρωσης στην Ελλάδα της άρσης βαρών γυναικών, η οποία αργότερα πρόσφερε πάμπολλα παγκόσμια και ευρωπαϊκά μετάλλια, ακόμη και Ολυμπιακό. Ο ίδιος, στις 7 Φεβρουαρίου 1982 τέλεσε, σε συνεργασία με την διοίκηση του Κέντρου, τον πρώτο, εν Ελλάδι, αγώνα πάουερ λίφτινγκ (δυναμική άρση βαρών, ήτοι, άρση σε πάγκο, βαθύ κάθισμα και «άρση θανάτου» ή «ξεκόλλημα»).

*Διαβάστε από κάτω τα σχόλια και τον διάλογο, που έχει αναπτυχθεί, για το σοβαρό αυτό θέμα.
*Δώστε βάση, ειδικά, στο έξοχο σχόλιο της αναγνώστριας τού μπλογκ, Αννας Μάινα.