Οι μπουλντόζες γκρέμισαν το νεοκλασικό αρχοντικό του “Αγίου Φραγκίσκου” της Νέας Σμύρνης (ΕΙΚΟΝΕΣ)
της Ελένης Γρηγοριάδου
Η Νέα Σμύρνη τα τελευταία 5 χρόνια βιώνει τη μεγαλύτερη και τελική της καταστροφή και κανείς δεν το σταματάει. Όλες οι πανέμορφες μονοκατοικίες της αντικαθίστανται από πολυκατοικίες copy paste από δυο εργολάβους μόνο. Απ’ όλο αυτό το μπαράζ των κατεδαφίσεων, η απώλεια της Ιστορικής κατοικίας του Λουΐζου με «πλήγωσε» περισσότερο.
Η Οικία Λουΐζου, Ικονίου & Καλλιπόλεως, δέσποζε μπροστά από την ομώνυμη πλατεία, εντός της οποίας στέκει, εδώ και 50 χρόνια η προτομή ενός ιερέα ο οποίος σε ολόκληρο το βίο του λειτουργούσε και συμπαραστεκόταν σε πλήθος ανθρώπων, όχι μόνον αυτών που είχαν ανάγκη αλλά και αυτών που τον είχαν γνωρίσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και τον επισκέπτονταν για πνευματική ωφέλεια.
Ο Παππάς Λουΐζος, ο οποίος απεβίωσε το 1960, υπήρξε ο «Άγιος Φραγκίσκος» της Νέας Σμύρνης.
Στο σπίτι του, που βρίσκονταν σ’ αυτή τη μικρή πλατεία (Ικονίου και Καλλιπόλεως) συνέρρεε κόσμος από κάθε γωνιά της Αθήνας για να βρει παρηγοριά στα λόγια αυτού του σπουδαίου πνευματικού.
Φωτογραφίζοντας γοητευμένη αυτό το κομψό αρχοντικό, το βλέμμα μου μαγνήτισε η μαρμάρινη επιγραφή που κοσμούσε την ξύλινη, επιβλητική θύρα της εισόδου. Σ’ αυτή τη θύρα στάθηκα και κράτησα ενός λεπτού σιγή. Εξέπεμπε μια ιερότητα, μια δυνατή ενέργεια, ένα Φως!!!
« ΙΔΟΥ ΕΣΤΗΚΑ ΕΠΙ ΤΗΝ ΘΥΡΑ ΚΑΙ ΚΡΟΥΩ»
«Θύραν» ὀνομάζει ὁ Κύριος τήν ἀνθρώπινη καρδιά. Θέλει νά τήν ἀνοίξει καί νά μπεῖ μέσα στό φτωχό πλάσμα του, γιά νά τό πλουτίσει. Δέν θέλει ὅμως νά παραβιάσει τήν θύρα, ὅπως ἑρμηνεύουν οἱ πατέρες, ἀλλά περιμένει νά τοῦ ἀνοίξει μόνος του ὁ ἄνθρωπος καί νά τόν δεχθεῖ. Ἡ καρδιά εἶναι κλειστή στήν συγκεκριμένη περίπτωση τῶν χριστιανῶν τῆς Λαοδικείας, ὄχι διότι ἀγνοοῦν τόν Κύριο, ἀλλά διότι ὁ ζῆλος τους γι‘ αὐτόν ἔχει κρυώσει ἀπό τήν ἀλαζονεία καί τόν συσχηματισμό μέ τόν κόσμο. Ὁ Κύριος ὅμως χτυπᾶ ἐπίμονα.
«Κρούει» καί περιμένει σάν ζητιάνος. «Ὁ περί τούς ἀνθρώπους ἔρως τόν Θεόν ἐκένωσεν». Ἐνῶ ὁ ἴδιος εἶναι «ἡ θύρα» καί μᾶς προέτρεψε «κρούετε, καί ἀνοιγήσεται ὑμῖν» συγκαταβαίνει νά στέκεται αὐτός στήν θύρα τοῦ κάθε ἀνθρώπου καί νά χτυπᾶ. Ἡ θύρα θά ἀνοίξει μόνον ἄν ὁ ἄνθρωπος «ἀκούσει» τό χτύπημα καί ὑπακούσει. Εἶναι δική του ἡ ἐπιλογή νά δεχθεῖ τόν Ἐπισκέπτη ἤ ὄχι· ἐπιλογή καθοριστική γιά τό αἰώνιο μέλλον του. Ἀλλά δέν ἀκοῦν ὅλοι τήν φωνή τοῦ Κυρίου, διότι, ὅπως ὁ ἴδιος ἀποκάλυψε στόν Πιλᾶτο, μόνο «πᾶς ὁ ὤν ἐκ τῆς ἀληθείας ἀκούει μου τῆς φωνῆς»
Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Στεργίου Σάκκου, Ἡ Ἀποκάλυψις τοῦ Ἰωάννου, τόμ. Α΄, σελ. 743-748
