Τα στερεμένα σιντριβάνια του Άλσους Νέας Σμύρνης

της Ελένης Γρηγοριάδου

To Άλσος Νέας Σμύρνης βρίσκεται από το περασμένο καλοκαίρι σε διαδικασία ανάπλασης- αναγέννησης. Είναι πραγματικά ευχάριστο το γεγονός, ότι ακούμε καθημερινά για έργα… έργα… έργα που θα αλλάξουν την όψη του Άλσους, έργα που “τρέχουν” με χίλια. Μόνο που  τα έργα αυτά είναι ολίγον αόρατα προς το παρόν.

Αν εξαιρέσει κανείς την αποκατάσταση στους εξωτερικούς διαδρόμους, άλλες εργασίες ευπρεπισμού, συνεργεία, δεν βλέπουμε πουθενά. Και δεν το λέω μόνο εγώ, το λένε όλοι οι τακτικοί θαμώνες του Άλσους.

Υποτίθεται ότι από το περασμένο καλοκαίρι άρχισαν οι εργασίες απεγκατάστασης του συστήματος ύδρευσης που δεν λειτουργούσε. Επισήμως από τον Νοέμβριο του ’24  άρχισε η τοποθέτηση των νέων σωλήνων, στο πλαίσιο ανάπτυξης υπόγειου συστήματος ποτίσματος. Αυτό όμως που βλέπουμε εμείς είναι ότι τα δέντρα ολοένα και μαραζώνουν, λακκούβες, σωροί από χώματα, ξερόκλαδα και λάστιχα αυτόματου ποτίσματος βρίσκονται ατάκτως ερριμμένα παντού.

Το αποκορύφωμα είναι τα στερεμένα σιντριβάνια των οποίων η όψη είναι αποκαρδιωτική. Ειδικά αυτό που βρίσκεται στην βόρεια πλευρά, της οδού Εφέσου έχει μετατραπεί σε μολυσμένο βούρκο.

Θυμάμαι παλιά, περπατούσαμε καλοκαίρι στο Άλσος και φυσούσε ένα μοσχοβολιστό, ψυχρό αεράκι, ακούγαμε το γάργαρο νερό να τρέχει στα ρυάκια και ευφραίνονταν η ψυχή. Αυτή η εποχή έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Στέρεψε το νερό από τις δεξαμενές και τα ρυάκια της υδάτινης διαδρομής και από τότε κατέρρευσε όλο το οικοσύστημα του Άλσους.

Κατανοούμε ότι το Άλσος αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε διαδικασία ανάπλασης και αυτό θα πάρει καιρό, ίσως και χρόνια.  Όμως, εικόνες σαν κι’ αυτές με σιντριβάνια βούρκους-εστίες μόλυνσης,   που αποτελούν εικόνες ντροπής για το περιβάλλον,  δεν μπορούμε να τις δεχτούμε…