Νέα Σμύρνη: Η κηπούπολη που χάνεται…
της Ελένης Γρηγοριάδου
Οι παλιές μονοκατοικίες της Νέας Σμύρνης δίνουν τη θέση τους σε πολυώροφες, γκρίζες οικοδομές-καρμπόν. Η πόλη χάνει τον χαρακτήρα της και μετατρέπεται σταδιακά σε αβίωτο εργοτάξιο, σε τσιμεντένια φαβέλα.
Στους περιπάτους του εγκλεισμού μας λόγω covid-19, ανακάλυψα ξανά την πόλη, συνάντησα και φωτογράφισα στην γειτονιά μου παλιές μονοκατοικίες πριν αυτές χαθούν οριστικά. Παραθέτω λοιπόν σ’ αυτό το ρεπορτάζ ένα μικρό δείγμα αυτής της συλλογής για να θυμούνται πως ήταν κάποτε μια κηπούπολη!!!
Τα παλιά σπίτια με γοητεύουν ιδιαίτερα κι’ όσες φορές πηγαίνω για περπάτημα και τα εντοπίζω, στέκομαι με συγκίνηση μπροστά τους, να τα παρατηρήσω ή να ξανα-θαυμάσω την ομορφιά τους! Άλλα συντηρημένα, άλλα διατηρητέα, κι άλλα επι της ουσίας καταδικασμένα.
Αυτά τα σπίτια με τους κήπους και τις αυλές έχουν μία ιδιαίτερη αρχιτεκτονική και διακόσμηση που στο πέρασμα των ετών θεωρείται παραδοσιακή και αποπνέει κάτι το ζεστό και γοητευτικό. Όσοι τα έχουν προλάβει, είναι βέβαιο ότι θα τα ξαναφέρουν στη μνήμη τους με νοσταλγία.. Πόσο όμορφο θα ήταν να συντηρούνται τα εναπομείναντα αριστουργήματα για να τα χαιρόμαστε όλοι για όσο περισσότερο χρόνο γίνεται! Αλλά…
Η εκτίναξη της αξίας της γης στη Νέα Σμύρνη και σε όλα τα νότια προάστια και το παραλιακό μέτωπο, έχει σαν αποτέλεσμα η πόλη μας να γίνεται μια φούσκα στην οποία πουλιέται η εικόνα της ευμάρειας και των ”παλιών καλών εποχών”, μέσα σε μια θάλασσα κακών συνθηκών διαβίωσης. Ο Δήμος λειτουργεί με όρους επιχείρησης μακριά από τα πραγματικά προβλήματα και τις ανάγκες των δημοτών.
Στη Νέα Σμύρνη τα τελευταία χρόνια με ευθύνη των δημάρχων (νυν και πρώην) δεν ανεστάλη η έκδοση οικοδομικών αδειών και δεν μειώθηκε ποτέ ο συντελεστής δόμησης (ένας από τους μεγαλύτερους στο λεκανοπέδιο). Η παρατεταμένη οικονομική δραστηριότητα πέρα από τα προφανή περιβαλλοντικά προβλήματα, έχει δημιουργήσει και νέα. Οι υποδομές (σχολεία, νηπιαγωγεία κτλ), λόγω των κυβερνητικών και δημοτικών υποδομών, δεν επαρκούν σε σχέση με την αύξηση του πληθυσμού της περιοχής.
Το κόστος της κατοικίας και των ενοικίων είναι τρομακτικό (τα 3/5 και πάνω του βασικού μισθού), καθώς η Νέα Σμύρνη μαζί με όλη την ”Αθηναϊκή Ριβιέρα” προωθείται ως περιοχή υψηλής επενδυτικής αξιοποίησης. Οι φτωχοί της πόλης γίνονται φτωχότεροι και η Νέα Σμύρνη σχεδιάζεται και πουλιέται σαν μια ”καλή γειτονιά” σε λίγους και εκλεκτούς, χάνοντας τον χαρακτήρα της και τη ζωντάνια της. Δυστυχώς, οι αποτυχημένες πολιτικές τους έχουν αφήσει στην γειτονιά μας μια τεράστια τρύπα στο νερό….
Κρίμα γιατί η Ν. Σμύρνη κάποτε ήταν γεμάτη αλάνες και μύριζε χαμομήλι, μαργαρίτες και παπαρούνες. Τώρα με αυτή την ανοικοδόμηση τα ενοίκια έφτασαν στον Θεό και όσο για την Ομήρου , έχει γίνει ένα έκτρωμα! Θυμάμαι και αναπολώ!!!
Κρίμα θυμάμαι την ΝΈΑ ΣΜΎΡΝΗ με μονοκατοικίες με τους κήπους και τα λουλούδια να μοσχοβολα’νε τώρα τη θέση τους πήραν τεράστια τσιμεντένια κουτιά στιβιασμενα με ανθρώπους απόμακρους μεταξύ τους. Αν αυτό λέγεται εξέλιξη τότε λυπάμαι, ευχαριστώ και χαίρομαι που υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που αναπολούν τα περασμένα!!!
Προάστιο με ολο και λιγοτερο πρασινο. Μεγαλο προβλημα παρκαρισματος, εξωφρενικες τιμες αγορας και ενοικιασης, υποβαθμιση ζωής για οσους μπορουν να συγκρινουν. Και copy/paste πολυκατοικιες, γκρι με γυαλινα μπαλκονια, να φαινεται το … βρακι του κατοικου απο το δρομο!
Συμφωνώ απολύτως αλλά η ευθύνη βαραίνει περισσότερο τις κυβερνήσεις που επέβαλαν εξοντωτικούς φόρους στην ιδιοκτησία. Πώς μπορεί ο ιδιοκτήτης μιας μονοκατοικίας να πληρώσει 5-6 χιλιάδες ευρώ μόνο για τον ΕΝΦΙΑ; Προσωπικά αναγκάστηκα να προχωρήσω σε αντιπαροχή αν και δεν ήθελα αλλιώς έπρεπε να χρεοκοπήσω.
Το μόνο που την κάνει να διαφέρει από την Κυψέλη είναι τα μεγάλα πεζοδρόμια που έχει στο μεγαλύτερο μέρος.
Δυστυχώς κανεις Δήμαρχος δεν ενδιαφέρθηκε πραγματικά για το μέλλον του Δήμου. Επέτρεψαν να χτιστουν έκτρωματα 7οροφα και 8οροφα .
Εχουν μείνει ελάχιστες μονοκατοικιες-2οροφα που και αυτά ποσο θα αντισταθούν ακομη;
Κυρία Γρηγοριάδου,
Συμφωνώ απολύτως σε όσα λέτε γιατί και εγώ έζησα τα πρώτα 30 χρόνια της ζωής μου στην Νέα Σμύρνη και είδα με τα μάτια μου την σταδιακή υποβάθμιση της. Αλλά για τα σημερινά χάλια ευθύνονται και οι κυβερνήσεις που επέβαλαν εξοντωτικούς φόρους στην ιδιοκτησία. Μια ιδιόκτητη μονοκατοικία πληρώνει μόνο για ΕΝΦΙΑ 5 με 6 χιλιάδες ευρώ τον χρόνο αν βρίσκεται στην πρώτη ζώνη!!! Αν λοιπόν ο ιδιοκτήτης δεν έχει μεγάλα εισοδήματα από άλλες πηγές πως περιμένετε να αντέξει να δίνει τόσα χρήματα κάθε μήνα, εκτός φυσικά και από τους άλλους φόρους αν μιλάμε πάντα για μισθωτούς ή συνταξιούχους που δεν μπορούν να κρύψουν τίποτα από την εφορία; Αναγκαστικά αργά ή γρήγορα θα αναγκαστεί να προχωρήσει σε αντιπαροχή γιατί ακόμα και αν δεν θέλει. Είμαι στην διάθεση σας αν αμφιβάλλετε να σας δώσω ότι στοιχεία θέλετε γιατί λόγω της δουλειάς μου τα γνωρίζω από πρώτο χέρι (και όχι δεν είμαι εργολάβος οικοδομών ούτε ραντιέρης).
Υ.Γ. Το προηγούμενο μου σχόλιο δεν εγκρίθηκε αν και δεν είχε τίποτα το προσβλητικό ή υβριστικό,. ελπίζω να έγινε εκ παραδρομής
Το αξιοπερίεργο είναι ότι αν πας λίγο πιο πέρα, Άγιο Δημήτριο ή Αμφιθέα όλα είναι νορμάλ, δηλαδή νοικοκύρηδες που δεν αποχωρίζονται τα διώροφα ή τις μονοκατοικίες τους, νέες πολυκατοικίες με 4 ή 5 ορόφους το πολύ. Αυτό το ρήμαγμα μόνο στη Νέα Σμύρνη παρατηρείται, άντε και στο Φλοίσβο. Πουθενά αλλού.
Μπράβο γι αυτό το οδοιπορικό που αναδεικνύεται ανάγλυφα η εξαθλίωση του οικιστικού περιβάλλοντος της Ν Σμυρνης και η επίπτωση του στους Δημότες.
Απο προσωπική παρατήρηση του εξελισσόμενου αυτου προβλήματος θαλεγα ότι πολλες από τις 7/οροφες πολυκατοικίες, μετατρέπονται νόμιμα σε 8/οροφες μεζονέτες, με τη προσθήκη μικρότερου διαμερίσματος στον 8ο όροφο πχ: Στις Σαράντα Εκκλησιές Νο 49 του δημοσιεύματος σας, ο 8ος όροφος φαίνεται από το πλάι που τον εχουν καμουφλάρει με ξύλινη κατασκευή. Τώρα πλεον κατασκευάζονται κανονικά και 8/οροφες πολυκατοικίες πχ : Πλατεία Σκατζουράκη.
Προφανώς το εξελισσόμενο αυτό έγκλημα στο οικιστικό περιβάλλον είναι ουσιαστικά ενάντια στον Δημότη διότι με την εξαθλίωση του και το επιδεινούμενο κυκλοφοριακό πρόβλημα , επηρεάζονται αρνητικά η ψυχολογική και βιολογική του υγεία καθώς και η οικονομία του. Σε πραγματικές συνθήκες αγοράς, στη περιοχή της Ν Σμυρνης που το οικιστικό περιβάλλον της υπόκειται σ αυτή τη βάναυση κακοποίηση, η αξια του ακινήτου εχει πλεον υποδεέστερη αξία από ανάλογο Δημο της Αττικής με καλυτέρους ορους περιβάλλοντος. Ετσι σύντομα η Ν Σμυρνη χάρη στις διαχρονικές επιλογές των Δημοτικών αρχών θα ακολουθήσει την τυχη των άλλοτε κραταιών -παραδοσιακών και τωρα υποβαθμισμένων συνοικιών της Αθήνας : Πατήσια ,Κυψέλης ,Γκυζη, κλπ
Αναρωτιέμαι για την τακτική που ακολουθούν οι υποψήφιοι δημοτικοί άρχοντες -μνηστήρες του Δήμου που βλέπουν τον Δημο να καταστρέφεται. Θα ενεργοποιούν με την έλευση του” ίστρου της εξουσίας” για τον Δήμο.
Η μόνη ελπίδα η ενεργοποίηση των Δημοτών, με την ίδρυση πχ συλλόγου Φίλων Ν Σμυρνης, που με τις δράσεις τους, θα αναδείξουν το πρόβλημα και θα αξιώσουν λυση. Η βοήθεια των δημοσιογράφων που αγαπούν τον τοπο είναι απαραίτητη
Αχ, πόσο ωραία τα λέτε όσοι σχολιάσατε παραπάνω και πόσο όμορφες οι φωτογραφίες από τις μονοκατοικίες που χάθηκαν… κουνάω το κεφάλι μου με πίκρα όχι μόνο τώρα αλλά και κάθε φορά που περνώ κι εγώ από στεγνές κι απρόσωπες ” μοντέρνες ” τερατώδεις υπό ανέγερση ως τον ουρανό κατασκευές! Ποιόν ουρανό; Αυτόν που όλο και λιγοστεύει μαζί με το πράσινο; Ποιο πράσινο; Από εκεί που υπήρχε μια μικρή όαση μετά ίσως μια μικρή ζαρντινιέρα κοινόχρηστη. Μικρή και κακόμοιρη σαν όλους τους συνενόχους που συμμετέχουν στο νέο “όραμα “. Ναι, φυσικά και δεν αντέχουν να συντηρούν για πάντα μια παλιά μονοκατοικία, τους καταλαβαίνω. Όπως και αυτοί εμένα που αγόρασα διαμέρισμα εκεί παλιότερα κι έμμεσα έγινα υπαίτια επίσης… Μα τελευταία έχει παραγίνει το κακό πραγματικά! Καθημερινά η διαβίωση μας χειροτερεύει! Ας διαμαρτυρηθούμε με το να πρασινίσουμε όσο μπορούμε τα μπαλκόνια, τους δρόμους και τα πάρκα μας μόνοι μας κι ας εμποδίσουμε το υπερβολικό κλάδεμα ακόμη κι από συνεργεία του δήμου που κυρίως κλαδεύουν παρά φυτεύουν! Ίσως γιατί πιστεύουν πως δεν χρειάζεται αφού έχουμε ολόκληρο…άλσος. Που όμως κανένας δήμαρχος δεν ενδιαφέρεται να το πυκνώσει και να το ομορφύνει- τι κρίμα! Και να νιώθουμε και τυχεροί που το έχουμε βεβαίως…