2ο Γυμνάσιο Αργυρούπολης: Οργή για τα προκλητικά σχόλια σε πανό για την τραγωδία στα Τέμπη

Τα Μέλη του ΔΣ του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 2ου Γυμνασίου Αργυρούπολης εκφράζουν το θυμό και την αγανάκτησή τους απέναντι στο άθλιο θέαμα που αντίκρυσαν μαθητές, μαθήτριες, εκπαιδευτικοί και γονείς στην είσοδο του Σχολείου, με προκλητικά σχόλια γραμμένα στο πανό που τα παιδιά συλλογικά ανάρτησαν ως ελάχιστη ένδειξη συμπαράστασης στα γεγονότα που έχουν στοιχειώσει τις σκέψεις μας τις μέρες αυτές. Ακολουθεί σχετική ανακοίνωση:

Μόνο σιωπηλή περηφάνια θα μπορούσε να μας γεμίσει η συλλογική δράση των παιδιών του Σχολείου μας, η υποστήριξη των εκπαιδευτικών και των γονέων τους, η ενσυναίσθηση που έδειξαν όλοι και όλες με τη συμμετοχή τους στο χθεσινό ποτάμι οργής που ενώθηκε με τα δάκρυα των τραγικών οικογενειών των οποίων τα παιδιά δεν έφτασαν ποτέ στον προορισμό τους…
Μόνο ανείπωτη οργή θα μπορούσε να μας γεμίσει η αντίδραση εκείνων που καπηλεύτηκαν αυτόν τον απόλυτο πόνο των γονέων που συνομίλησαν με τον Θάνατο, για να κάνουν την πιο άθλια πολιτική και να ασκήσουν την πιο ποταπή κριτική: τα παιδιά του Σχολείου μας ένωσαν τις φωνές τους και αποτύπωσαν σε ένα πανό το θυμό και την αγανάκτησή τους, αναρτώντας το στην είσοδο του Σχολείου – μια υπόμνηση ότι το αποτρόπαιο αυτό γεγονός δεν πρέπει ποτέ να ξεχαστεί! Για να βρουν σήμερα το πρωί τη συλλογική τους έκφραση και προσπάθεια βεβηλωμένη με προσβλητικά σύμβολα και εξισωτικές αυθαιρεσίες που μόνο απέχθεια προκαλούν.
Σε αυτούς τους άξεστους, θρασύδειλους και ιταμούς, ευχόμαστε να μην τύχει ποτέ να χρειαστεί να κλάψουν τόσο γοερά, να μη χρειαστεί ποτέ να νιώσουν τον πόνο στο πετσί τους, να μη χρειαστεί ποτέ να αντιμετωπίσουν την απώλεια που σε οδηγεί στην
απόγνωση!
Τα λόγια έχουν αποδειχτεί περιττά τελευταία και στο μούδιασμα που όλοι και όλες νιώθουμε στις καρδιές μας αυτές τις ημέρες έρχεται να προστεθεί και η άκρατη απορία μας για το μυαλό και την ψυχή εκείνων που αντλούν ικανοποίηση με αυτόν τον αχαρακτήριστο τρόπο αντίδρασης.
Η ανεγκεφαλία των λίγων δεν μπορεί να αμαυρώνει αυτές τις στιγμές που μία ολόκληρη χώρα θρηνεί τα δικά της παιδιά, μία ολόληρη κοινότητα εκπαιδευτικών αναζητά επί ματαίω στα έδρανα τα πρόσωπα των δικών της σπουδαστών, μία ολόκληρη γενιά παιδιών δακρύζει για τον θάνατο των δικών της φίλων και αδελφών.
Κλείστε τα στόματά σας επιτέλους!