Ο κύριος Κώστας και το μικρό παραλιάκι λίγο μετά την Βάρκιζα
Στον κύριο Κώστα με γνώρισε ο Vasilis που ξέρει την τρέλα που έχω γι’ αυτούς τους ανθρώπους.
Ο κος Κώστας ετών 63, εδώ και 20 χρόνια έχει ένα πανέμορφο μεράκι. Ένα μεγάλο έρωτα. Ένα μικρό παραλιάκι λίγο μετά την Βάρκιζα και λίγο πριν την Αγία Μαρίνα. (λίγο πριν την τρύπα του Καραμανλή για τους παλιούς)
Το παραλιάκι αυτό προ 20 ετών ήταν νταμάρι. Είχε μόνο κοτρόνες και βράχους και δεν ήταν προσβάσιμο. Ο κύριος Κώστας που ασχολείται με οικοδομές, το ανακάλυψε τότε και το ερωτεύτηκε. Έκτοτε έταξε ένα μέρος της ζωής του για να το ομορφαίνει καθημερινά. Επί 20 χρόνια (τους χειμώνες) κι όποτε του επιτρέπει ο προσωπικός του χρόνος, το κάνει κάθε μέρα και πιο όμορφο.
Στην αρχή απομάκρυνε με προσωπική εργασία και χωρίς καμία βοήθεια μία-μία τις τεράστιες κοτρόνες και τις μετέφερε βαθιά μέσα στη θάλασσα. Μετά κατέβασε τα μυτερά πετραδάκια (τσαϊλι) από τα νταμάρια κάτω στην παραλία, τα οποία με τον καιρό λειάνθηκαν και μετατράπηκαν σε υπέροχα βότσαλα. Στη συνέχεια διαμόρφωσε την παραλία πόντο-πόντο με προσωπική εργασία και μπόλικο μεράκι. Όπως χαρακτηριστικά λέει ο Κώστας η παραλία είναι «χειροποίητη».
Σήμερα η παραλία είναι κυριολεκτικά ένα κόσμημα. Έχει φυτέψει δεντράκια και με διακριτικές επιγραφές παροτρύνει τον κόσμο να τα ποτίζει. Έχει παντού ξερολιθιές λες και βγήκε από το ομορφότερο περιοδικό αρχιτεκτονικής. Σχεδόν όλοι όσοι κατεβαίνουν στην πανέμορφη μικρή παραλία γνωρίζουν τον κο Κώστα και τον καλημερίζουν. Εκείνος κάθεται διακριτικά στην άκρη της παραλίας κάτω από την ομπρέλα του.
Όση ώρα μιλούσε ο Κώστας εγώ κρατούσα σημειώσεις
«Για τον κόσμο την έφτιαξα»
«Να αφήσουμε όλοι μας ένα λιθαράκι πίσω όταν θα έχουμε φύγει».
«Δεν κάνω τίποτα. Απλά Μοιράζομαι το ταλέντο μου. Αν όλοι μοιραζόμασταν το ταλέντο μας ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος»
«Δεν θέλω την παραλία να τη χαίρομαι μόνο εγώ. Θέλω να τη χαίρεται όλος ο κόσμος».
«Όταν δουλεύω για το παραλιάκι μου. (σηκώνω κοτρόνες) ξεκουράζομαι».
Στην παραλία παρότι Κυριακή και συνωστισμένη εκείνη τη μέρα, υπήρχε ένας μοναδικός πολιτισμός. Δεν έβλεπες ούτε ένα σκουπιδάκι κάτω και δεν ακουγόταν κιχ. Ο ένας σεβόταν τον άλλο κι όλοι μαζί το μαγικό τοπίο.
Νομίζω αυτός είναι ο σκοπός της ζωής όλων μας.
Να αφήσουμε τον κόσμο καλύτερο από ότι τον βρήκαμε.
Ο κος Κώστας τον έχει ήδη εκπληρώσει.
(στην φωτογραφία φαίνονται λεπτομέρειες από τη δουλειά του Κώστα. Τα δεντράκια πίσω. Η ξερολιθιά και τα σκαλάκια και κάπου αριστερά από τον Κώστα ένα στρογγυλό μικρό κομμάτι βράχου, που είναι το καπάκι για ένα φυσικό ψυγείο για να φυλάνε οι λουόμενοι νερό ή φαγητό για να παραμείνουν δροσερά)
Ο Στέφανος Ξενάκης είναι πτυχιούχος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (πρώην ΑΣΟΕΕ) κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου (ΜΒΑ) από το Manchester Business School.
Μετά από πολυετή σταδιοδρομία στο χώρο των ΜΜΕ και της Διαφήμισης, αποφάσισε να ασχοληθεί αποκλειστικά με το δικό του πάθος, την τέχνη της ζωής.
Συγγραφέας, αφοσιωμένος στην αυτοβελτίωση και την προσωπική εξέλιξη, τις οποίες υπηρετεί παθιασμένα, με τα κείμενα και τις διαλέξεις του.
Το πρώτο του βιβλίο με τίτλο Το Δώρο κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2018, έγινε το Νο 1 στη λίστα των best sellers και εξακολουθεί να βρίσκεται στις πρώτες θέσεις των ευπώλητων, ενώ φέτος στα ράφια των βιβλιοπωλείων υπάρχει το δεύτερο βιβλίο του με τίτλο Κάπταιν ‒ Γράμματα στον μπαμπά μου. Πηγή: www.lifo.gr