Νέα Σμύρνη: Ολη η πόλη, μια μεγάλη πλατεία – Αφιέρωμα της Καθημερινής

Σε ολόκληρη την επικράτεια, με εξαίρεση ίσως τα μικρά χωριά, υπάρχει μία μόνο «πλατεία», γνωστή ακριβώς έτσι, απλώς με τη λέξη, που σημαίνει ταυτόχρονα ανοιχτωσιά, συνάθροιση, αγορά, δίχως να χρειάζεται άλλον προσδιορισμό δίπλα της: η πλατεία Νέας Σμύρνης. Οποιοδήποτε οδοιπορικό ή επίσκεψη στη συνοικία με τις προσφυγικές καταβολές ξεκινά και τελειώνει απαραιτήτως εκεί, στον τεράστιο δημόσιο χώρο –είναι σημαντικά μεγαλύτερη από την πλατεία Συντάγματος, για παράδειγμα– με την καθολική πεζοδρόμηση και τα δεκάδες καφέ και εστιατόρια, που βουίζουν από κόσμο όλες τις ώρες της ημέρας.

Δεν ήταν, βέβαια, πάντα ακριβώς έτσι. Σχεδόν έναν αιώνα πριν, οι κοσμοπολίτες και αστοί Σμυρνιοί που είχαν φτάσει στην Αθήνα μετά τον ξεριζωμό από τη Μικρά Ασία έψαχναν έναν ξεχωριστό, δικό τους τόπο, ώστε να μπορέσουν να ανασυνθέσουν του κοινοτικούς δεσμούς τους. Ως πρώτος οικιστής αναφέρεται ο ξυλουργός Αλέξανδρος Βαπορίδης, ο οποίος εγκαταστάθηκε το 1926, ενώ το μεγαλύτερο μέρος της οικοδόμησης πραγματοποιήθηκε από τις αρχές της δεκαετίας του 1930, όταν χαράχτηκε και η περίμετρος της σημερινής πλατείας.

Fast Forward στη δεκαετία του 1990, όταν η τελευταία ήταν περιμετρικά γεμάτη αυτοκίνητα που σταματούσαν στα εμπορικά καταστήματα και τα μοναδικά στέκια ήταν ο «Γαλαξίας», ο «Γιώργος» (σουβλατζίδικο) και, φυσικά, ο περίφημος «Αδωνις» του τραγουδιού. Η εικόνα άλλαξε ολοκληρωτικά το 2004 με την πεζοδρόμηση, την έλευση του τραμ και κατόπιν την ενοποίηση με τη γειτονική πλατεία Καρύλλου. Περπατώντας σήμερα στην πλατεία, βλέπω ένα σύγχρονο πρόσωπο, με χιλιάδες ανθρώπους που έρχονται και από άλλες συνοικίες για καφέ ή ποτό και κυρίως για την… ατμόσφαιρα (δείτε τη συνέχεια του ρεπορτάζ στο: kathimerini.gr)