Έκαναν πάρτι στο σπήλαιο Αρχέδημου στον Υμηττό (ΕΙΚΟΝΕΣ)
Μέρες καραντίνας και κάποιοι επισκέφθηκαν το σπήλαιο Αρχέδημου στον Υμηττό, έκαναν πάρτυ και τιμώντας τις διαχρονικές αρχές αυτών και των ομοίων τους, άφησαν τα σκουπίδια τους μέσα στο σπήλαιο και διάσπαρτα. Κάτι τέτοιοι μας δικαιώνουν αφενός όταν δεν δημοσιεύουμε θέσεις σπηλαίων και αφετέρου είναι βούτυρο στο ψωμί όσων επιβάλλουν μέτρα απαγόρευσης πρόσβασης σε δημόσιους χώρους. Δεν είστε μόνο ανεύθυνοι, είστε επικίνδυνοι.
Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν από τον φίλο Γιαννη Ευαγγελου, ο οποίος βρέθηκε εκεί για εργασίες που κάνουμε στο βουνό, υπό την αιγίδα του ΣΠΑΥ. Προφανώς το σπήλαιο καθαρίστηκε αμέσως.
Το Σπήλαιο Νυμφολήπτου, γνωστό και ως Σπήλαιο Πανός και Σπήλαιο Αρχέδημου, είναι σπηλιά στις νότιες πλαγιές του Υμηττού στην Αττική, στα βόρεια της Βάρης. Το σπήλαιο αποτελεί σημαντικό αρχαιολογικό χώρο καθώς στο εσωτερικό του είναι διακοσμημένο από το Θηραίο γλύπτη Αρχέδημο, του 5ου αιώνα π.Χ.. Το σπήλαιο στην αρχαιότητα ήταν ιερό των Νυμφών, του Απόλλωνα και του Πάνα. Στο σπήλαιο πραγματοποιήθηκαν ανασκαφές το 1901 από την Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα.[1]
Το σπήλαιο βρίσκεται στο λόφο Κρεβάτι, σε υψόμετρο 260 μέτρων, στη βόρεια Βάρη, στις νότιες πλαγιές του Υμηττού. Το σπήλαιο απέχει από τη Βάρη με τα πόδια περίπου μία ώρα (5 χιλιόμετρα χωματόδρομος από τη Σχολή Ευελπίδων), αλλά είναι πιο εύκολα προσβάσιμο από τη Βούλα και το δρόμο που συνεχίζει μετά το κοιμητήριο. Βρίσκεται σε μικρή απόσταση από το μικρό σπήλαιο Συκιά. Το σπήλαιο δεν είναι επισκέψιμο για το κοινό. Το άνοιγμά του, με διαστάσεις 5 επί 2 μέτρα, είναι σχεδόν κάθετο και στο χείλος έχουν σκαλιστεί σκαλοπάτια τα οποία σήμερα έχουν καταστραφεί. Η κύρια αίθουσα του σπηλαίου, με μήκος 26, πλάτος 23 και ύψος 10 μέτρα, ήταν το ιερό και στα τοιχώματα έχουν λαξευθεί σκαλοπάτια και ανάγλυφες παραστάσεις. Χωρίζεται από ένα τοίχο από σταλακτίτες σε δύο τμήματα.[2]
Τα πρώτα ίχνη κατοίκησης στο σπήλαιο χρονολογούνται από τον 6ο αιώνα π.Χ. Σύμφωνα με τις επιγραφές στο σπήλαιο, το σπήλαιο διαμορφώθηκε σε ιερό από το Θηραίο γλύπτη Αρχέδημο, ο οποίος το διακόσμησε και σκάλισε σκαλοπάτια, επιγραφές και ανάγλυφα, με πιο σημαντικό αυτό που τον απεικονίζει να κρατάει σμίλη και σφυρί και ένα ακέφαλο άγαλμα θεάς καθισμένη σε θρόνο. Στην παράσταση αυτή, ο Αρχέδημος απεικονίζει τον εαυτό του να φορά ένα τύπο ρούχου, που παραπέμπει άμεσα στη φουστανέλα. Έκτοτε το σπήλαιο αποτέλεσε χώρο λατρείας μέχρι τον 3ο αιώνα π.Χ., όταν και εγκαταλείφθηκε. .[1][3]
Ο πρώτος που επισκέφθηκε το σπήλαιο ήταν ο περιηγητής Ρίτσαρντ Τσάντλερ το 1765[4] και από τότε το επισκέφθηκαν και άλλοι περιηγητές οι οποίοι πέρασαν από την Αττική, συμπεριλαμβανομένου του Λόρδου Βύρωνα. Στο σπήλαιο διεξήχθησαν την περίοδο 1901-1902 ανασκαφές από την Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα, με διευθυντή τον Τσαρλς Γουέλερ.[5] Μέσα στο σπήλαιο ανακαλύφθηκαν εκατοντάδες λυχνάρια και ανάγλυφα, δύο από τα οποία εκτίθενται στη Συλλογή Γλυπτών του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου.[1]