Βάρκιζα: Ο περιπτεράς της καρδιάς μας
Κάθε Παρασκευή πηγαίνω τις κόρες μου στο σχολείο. Απαραίτητη στάση το περίπτερο του Βαγγέλη για να πάρουν σαβούρες. Αφορμή οι σαβούρες αλλά πιο πολύ ο Βαγγέλης.
Ο Βαγγέλης είναι από αυτούς που την έχουν ορθάνοιχτη την καρδιά. Και να θέλει δεν μπορεί να μη σε αγκαλιάσει. Με το συναίσθημα αλλά και με τα λόγια. Κάθε φορά μας λέει τις πιο όμορφες ευχές.
Οι αγαπημένες του «να είστε γεροί και οι τρεις σας» και «να προσέχετε τον μπαμπά». Κάθε φορά που περνάμε από το περίπτερό του παίζουμε τα στοιχήματα ποια θα μας πει. Πάντα πέφτουμε έξω. Λες και το καταλαβαίνει ο μπαγάσας. Την τελευταία φορά ήμασταν ανάμεσα στις τελευταίες δύο ευχές αλλά τελευταία στιγμή μας ντρίπλαρε ως συνήθως ο φίλος μου. «Να είστε γεροί… και οι τέσσερίς σας».. Το άλλαξε στο τέλος. Έσκασε στα γέλια και κείνος αλλά κι εμείς. Είχαμε συνεννοηθεί.
Το να αγαπάς αυτό που κάνεις είναι μαγικό. Για μένα δεν είναι επιλογή. Είναι υποχρέωση. Έχεις εσωτερική υποχρέωση να βρεις αυτό που αγαπάς και να του δώσεις όλο σου το είναι. Αν το αγαπάς πραγματικά, θα το απογειώσεις. Θα είναι γεμάτη η ψυχή σου και θα γεμίζεις και όλες τις ψυχές τριγύρω σου. Δεν είναι τυχαίο ότι στην Ελλάδα έχουμε τόσες λέξεις που δεν μεταφράζονται. Φιλότιμο, μεράκι, κέφι.
Σκέφτομαι σοβαρά να φτιάξω ένα λεξικό που αντί για εξηγήσεις θα έχει φωτογραφίες.
Στη λέξη ΨΥΧΗ θα βάλω την υπέροχη φάτσα του Βαγγέλη.