Θλίψη για τον θάνατο του γιατρού Κυριάκου (Κούλη) Καλογεράκου




(του Δημήτρη Καπράνου)

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Ένας πολύ άδοξος θάνατος…

Koίταξε τώρα τι είναι η ζωή. Είσαι νέος, εντάσσεσαι στην ΟΝΝΕΔ, παλεύεις ,μέσα από το Πανεπιστήμιο, τελειώνεις, κάνεις το στρατιωτικό σου, παντρεύεσαι, κάνεις και δυο παιδιά και αφιερώνεσαι στην Ιατρική.

Διορίζεσαι στο Αντικαρκινικό Νοσοκομειο “Μεταξά” και παλεύεις χρόνια να πείσεις τους διοικούντες και τους κυβερνώντες να φτιάξουν εκεί μια “Μονάδα μαστού”, γιατί ξέρεις πολύ καλά ότι ο καρκίνος του μαστού αποτελεί μεν μάστιγα για τις γυναίκες, αλλά γιατρεύεται.

Και παλεύεις να πάρεις το “πράσινο φως” και σε έχουν όλο στο “πορτοκαλί”, κυρίως επειδή υπάρχουν άλλα συμφέροντα αλλά και διάφοροι “καλοθελητές”, ήτοι αντίζηλοι από τον χώρο σου (και μη μου πει κανείς κουβέντα γιατί τα έζησα) και σου βγαίνει η Παναγία μέχρι να πραγματοποιήσεις το όραμά σου.

Κι όταν το πραγματοποιήσεις, αποδεικνύεις σε όλους πόσο απαραίτητη ήταν η “Μονάδα Μαστού” στο “Μεταξά”, πόσες γυναίκες του Πειραιά αλλά και όλης της χώρας σώθηκαν ή καθυστέρησαν την αρρώστια τους, πόσοι άνδρες δάκρυσαν από χαρά όταν σε άκουσαν να τους λες “Εντάξει, ρε φίλε. Η κυρά σου σώθηκε!” …
Αναφέρομαι στον ιατρό του Πειραιά, Κυριάκο (Κούλη) Καλογεράκο, που κηδεύθηκε χθες, υποκύπτοντας σε μια σπάνια -και σχεδόν ξεχασμένη- ανίατη ασθένεια.
Και σκέτπομαι πόσο άδικη είναι κάποιες φορές η μοίρα, που στερεί την ζωή από έναν νέο άνθρωπο, χρήσιμο στην κοινωνία, έναν άνθρωπο αφιερωμένο στην επιστήμη και στον συνάνθρωπό του.

Έναν γνήσιο πατριώτη, που δεν έπαψε ποτέ να υπερασπίζεται τις φιλελεύθερες ιδέες του, που δεν δίστασε ακόμη και να αναλάβει να ξαναζωντανέψει μια σχεδόν νεκρή “Νομαρχιακή” της Α’ Πειραιώς της Νέας Δημοκρατίας, πιστεύοντας ότι η παράταξη που υπηρέτησε από μαθητής με δημοκρατικότητα και πίστη, θα ερχόταν πάλι στην κυβέρνηση και θα διόρθωνε τα πολλά “κακώς κείμενα”.

Δεν υπήρξε πρωινό που να μην συναντηθώ με τον αγαπητό σε όλο τον Πειραιά πατέρα του και να μου μιλήσει με λεπτομέρειες για το τί είχε διαβάσει -πρωί-πρωί- στην εφημερίδα στην οποία γράφω καθημερινά, που την προμηθεύεται πρώτος από όλους στο περίπτερο της γειτονιάς του.

Με περγαμηνές και αγώνες στον Πειραιά η οικογένεια Καλογεράκου. Μάνα και πατέρας, πρώτοι στα φιλανθρωπικά και πολιτιστικά σωματεία και ο Κυριάκος ( Κούλης για τους φίλους) παρών στο Νοσοκομείο, στη Μονάδα, στον Ιατρικό Σύλλογο, στην Νομαρχιακή, στις Εκλογικές Επιτροπές, στις εκδηλώσεις των φίλων του, τις οποίες τιμούσε όλες, χωρίς εξαίρεση.

Άδοξος και πρόωρος ο θάνατός του και πάνδημη χθες η κηδεία του, σε μια πόλη που χάνει τους πιστούς και “αμετανόητους” εραστές της.
Γειά σου, Κούλη και δεν σε ξεχνάμε ρε!

Διαβάστε Επίσης

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.