“Τα καΐκια που πληγώναμε” – Εικαστική έκθεση στο Παλαιό Φάληρο

Η Έκθεση πραγματεύεται το ζήτημα της «επιβεβλημένης λήθης» μέσα από την παράλογη καταστροφή των παραδοσιακών ξύλινων σκαφών στην Ελλάδα, που συμβαίνει εδώ και τρεις δεκαετίες με αφορμή τις επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χωρίς καμία μέριμνα για τη διάσωση μιας «θαλασσινής αρχιτεκτονικής» όπου η τέχνη συμβιώνει με την εργασία και τη ζωή.

Από τα πανάρχαια χρόνια υπήρχε μια τεράστια ποικιλία πλοίων,όπως φαίνεται απ’ τις ονομασίες «Πεντηκόντοροι, Ολκάδες, Τριήρεις» κ.ά., καθώς οι άνθρωποι σε αυτή τη γωνία της γης αγάπησαν και ανέπτυξαν πολιτισμούς κοντά στη θάλασσα, συνυφασμένους με το ταξίδι.

Ακόμη και η Πρωτοχριστιανική τέχνη υιοθέτησε σύμβολα που συνδέονται άρρηκτα με τη θάλασσα και την πίστη, όπως ο ΙΧΘΥΣ  με την ακροστιχίδα της λέξης να υποδηλώνει την εκ Χριστού σωτηρία των ανθρώπων, το καράβι (ΝΑΥΣ) ως απεικόνιση της ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, η Άγκυρα δηλωτική της εν Χριστώ Ελπίδας. Στα μεσοβυζαντινά χρόνια, σε Ανατολή και Δύση, ανάγεται επίσης το απέραντο, σαν τη θάλασσα, σέβας προς τον Άγιο Νικόλαο, προστάτη των ναυτικών και του εμπορίου.

Στα νεότερα χρόνια οι Σκούνες τα Περάματα, τα Τρεχαντήρια, τα Μπρίκια, οι Γολέτες κ.ά. ήταν μέρος της ζωής των θαλασσινών και μέρος της Ελληνικής παράδοσης και της παγκόσμιας κληρονομιάς.

Τα εναπομείναντα αλιευτικά κατέχουν σημαντική θέση στη μακραίωνη ναυτική Ιστορία και είναι μάρτυρες ενός τρόπου ζωής, που τείνει να εξαφανιστεί με μεθόδους μη αναστρέψιμες.

Η Έκθεση παρουσιάζεται στην περιοχή μας, μετά τις επιτυχημένες διοργανώσεις στον Πειραιά, την Καβάλα και την Ιερισσό, Βόλο, όπου τη σκυτάλη παίρνει η πόλη του Παλαιού Φαλήρου πόλη-λιμάνι με σημαντική ιστορία στην κατασκευή και τη χρήση των παραδοσιακών καϊκιών.

Αν η πραγματική Ιστορία του ανθρώπου είναι ο αγώνας του ενάντια στη λήθη, η Σύγχρονη Τέχνη βρίσκεται σε διαρκή ανοιχτό διάλογο με τις πολιτισμικές εγγραφές που υφαίνουν μία παγκόσμια κληρονομιά, ακριβώς όπως υποστηρίζει τις κατακτήσεις του Μέλλοντος.

Η μεγάλη αυτή Έκθεση έχοντας ως σκοπό την ενεργοποίηση, ευαισθητοποίηση και διάσωση των μικρών αλιευτικών, δεσμεύεται να ταξιδεύει μέχρι να εκπληρωθεί ο σκοπός της, μέχρι τα παραδοσιακά μας σκάφη να μπορούν ξανά να συνεχίσουν το ταξίδι τους,  θυμίζοντας ότι οι αγώνες κερδίζονται όταν τη θέση της απογοήτευσης καταλαμβάνει η πεποίθηση  ότι η τέχνη και η αισθητική μπορούν να αποτελέσουν κινητήριο δύναμη αλλαγής της κοινωνίας μας προς το καλύτερο.