Η 21η Απριλίου 1967 στο Ελληνικό και η σύλληψη του Κώστα Κορτζίδη




Η νύχτα της 20ης Απριλίου κυλούσε ήρεμα και κανείς δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι ξημέρωνε μια μέρα που έβαζε όλη τη χώρα σε οδυνηρές καταστάσεις.

Μπορεί τα τανκ να μην έκαναν την εμφάνισή τους στους δρόμους του Ελληνικού, ωστόσο τα στρατιωτικά εμβατήρια στο κρατικό ραδιόφωνο από νωρίς το πρωί έκαναν αρκετούς να υποψιαστούν ότι κάτι κακό προμήνυαν μεσούσης της Μεγάλης Εβδομάδας του 1967.

Λίγο αργότερα χωροφύλακες έκαναν την εμφάνισή τους στη λεωφόρο Ιασωνίδου και μέχρι αργά το μεσημέρι είχαν συλλάβει έξι Ελληνικιώτες οργανωμένους τότε στην ΕΔΑ. Ένας από τους πρωταγωνιστές εκείνης της ημέρας ο επί 24 χρόνια δήμαρχος Ελληνικού,  Κώστας Κορτζίδης, σε μια συνέντευξή του στην εφημερίδα «ΕΛΛΗΝΙΚΟ» το 2004 είχε διηγηθεί όλα εκείνα που συνέβησαν εκείνη τη μέρα.

 Οι πρώτες ώρες

«Αποβραδίς συνεδρίαζε στα γραφεία της ΕΔΑ η οργάνωση μέχρι αργά, ώρα μία, γιατί θα ετοιμάζαμε τη συμμετοχή μας στην ομιλία του Γ. Παπανδρέου που θα γινόταν κάπου έξω από την Αθήνα. Κανονίζαμε τα πούλμαν, κλπ. Τελειώσαμε πολύ αργά, κλείσαμε τα γραφεία.

Προτού ξημερώσει, χτυπάει στο σπίτι το τηλέφωνο. Μου τηλεφώνησε ο Γιάννης ο Κοκοβός από την Τερψιθέα και μου είπε ότι έγινε πραξικόπημα. Σηκώθηκα, ντύθηκα και περίμενα να ξημερώσει λίγο και γύρω στις 7 π.μ. πήγα στα τοπικά γραφεία της ΕΔΑ στη λεωφόρο Ιασωνίδου, απέναντι από του Σαραφίδη την ταβέρνα. Εκεί άρχισα να μαζεύω τα χαρτιά που είχαμε και στο μεταξύ ήρθε ο Δρίτσας από τους πρώτους, ο Κοκοβός Γιάννης, ο Τάκης  Μαυροδόγλου και ο Γιάννης Ευσταθιάδης».

Εν τω μεταξύ, το πρωί o Κώστας Κορτζίδης συναντά τον τότε κοινοτάρχη, Φώτη Σπανούδη. «Του ζήτησα να κάνουμε ένα έκτακτο συμβούλιο που να καταδικάζουμε το πραξικόπημα και μάλιστα με τη σκέψη να χτυπήσουμε τις καμπάνες. Καλά που δεν έγινε στο τέλος, γιατί θα μας μακέλευαν όλους. Ήρθαν έτσι τα πράγματα που στο τέλος δεν έγινε. Μου είπε ότι έμαθε πως ο στρατηγός του 3ου σώματος στρατού θα κατέβαινε από τη Θεσσαλονίκη. Μία η ώρα στο καφενείο του Παγώνη όλοι οι σύμβουλοι, για να δούμε τι θα γίνει».

Νωρίς το μεσημέρι ακούνε από το ραδιόφωνο της ταβέρνας ότι καταργείται ο νόμος περί προστασίας του οικιακού ασύλου και καταλαβαίνουν πως έπρεπε να κρυφτούν, για να αποφύγουν τις συλλήψεις. «Τότε ο Καπασακαλίδης ο Χαραλάμπης είχε ένα πατάρι στο μαγαζί του επί της λεωφόρου Βουλιαγμένης στη Δάφνη. Του ζήτησα να κρυφτώ εκεί μαζί με τον Γιάννη Ευσταθιάδη και συμφώνησε. Πιο κάτω μας βλέπει του Γιώργου Συμβουλίδη η μάνα, η Τσόφα. Αυτοί είχαν κάποια σπιτάκια επί της οδού Ριζούντος. Μου λέει «Κοίταξε, εγώ θα πάω να τα ανοίξω, θα βάλω μέσα εκεί φαΐ κλπ. να πάτε να κρυφτείτε».

Ο δήμαρχος κατευθύνεται στο σπίτι του, όπου τρώει για τελευταία φορά, αποχαιρετά τη γυναίκα του, τη Σοφία. «Έφαγα με τον Γιαννάκη και μετά φωνάζω τη Σοφία. «Σοφάκι, κοίταξε ό,τι και να γίνει, εγώ δε θα ξανάρθω σπίτι». Άρχισε να κλαίει. «Θα δούμε πώς, αλλά δε θα έρθω σπίτι, τουλάχιστον για μια βδομάδα. Θα μάθεις νέα μου».

Λίγο πριν τη σύλληψη

Την ίδια ώρα, στη λεωφόρο Ιασωνίδου άρχισαν και κυκλοφορούσαν οι χωροφύλακες με τα όπλα. «Σε μια στιγμή φθάνουν κοντά  στου Δρίτσα το σανοπωλείο. Νάτος και ο Δρίτσας. Τον πλησιάζει ένας χωροφύλακας και τον ρωτά «Γιατί δεν ανοίγεις το μαγαζί σου;» Στυλώνει τα μάτια του ο Δρίτσας και λέει «Προς ένδειξη διαμαρτυρίας για τη χούντα». Τον πέρασαν για τρελό και σηκώθηκαν και φύγανε. Ο κόσμος κυκλοφορούσε στο δρόμο. Δεν το είχε πάρει στα σοβαρά. Το συζητούσαν όμως όλοι. Είδα τον Σταύρο τον Καλαντίδη. Αυτός είχε κατέβει στην Αθήνα, έφτασε μέχρι ένα σημείο και γύρισε πίσω στα Σούρμενα. «Ο κόσμος είναι σε αναστάτωση» μας είπε. Κλείσαμε τα γραφεία της ΕΔΑ αφού μαζέψαμε ό,τι είχαμε, άλλα σκίσαμε, άλλα κρύψαμε σε σπίτια και δώσαμε ραντεβού στη μία στο καφενείο του Παγώνη.

Η σύλληψη στο καφενείο

 Στο καφενείο ήταν ο Σπανούδης, ο Συμιγδαλάς και, αν δεν κάνω λάθος, ήταν και ο Βαρυτιμιάδης ο Αλέκος. Ήταν και τέσσερα τραπέζια από δύο – τρεις. Άρχισε να μαζεύεται ο κόσμος. Δεν πέρασαν πέντε λεπτά και έρχεται μέσα ένας χωροφύλακας. «Κύριε Κορτζίδη, σας θέλει ο κ. διοικητής». «Έχεις ένταλμα συλλήψεως»; Τον ρωτώ.  «Ακούς τι σου λέω»;  Εγώ επιμένω να δω μπας και αντιδράσει ο κόσμος, αλλά ούτε ο Σπανούδης, ούτε ο Συμιγδαλάς δεν αντέδρασαν. Τρεις φορές του είπα «Έχεις ένταλμα συλλήψεως; Δεν πάω πουθενά». «Κοίτα να δεις» μου λέει. «Έγινε Π Ρ Α Ξ Ι Κ Ο Π Η Μ Α»! Είδα ότι δεν υπήρχε καμιά αντίδραση και σηκώθηκα.

Βγαίνοντας έξω ήταν ο Ιωσήφ Καλημεράκης και ο Γιαννάκης Ευσταθιάδης. Πιάνουν τον Καλημεράκη αλλά όχι τον Γιάννη. Φεύγει αυτός τροχάδην και πάει να ειδοποιήσει τον Δρίτσα. Ο Δρίτσας έμενε στη γωνία της πλατείας Εθνικής Αντίστασης. Ο Δρίτσας όπως έμαθα μετά εκείνη την ώρα ξυριζόταν. Όταν ο Γιάννης του είπε τι είχε γίνει, αυτός του απάντησε: «Καλά, εγώ θα ξυριστώ και μετά βλέπουμε…».

 Έξω από το καφενείο, ήταν ένα αυτοκίνητο. «Έμπα μέσα» μου λέει ο χωροφύλακας. Σκέφτηκα θα μας φάνε στο δρόμο. «Δεν μπαίνω στο αυτοκίνητο, να πάμε με τα πόδια». Ήταν ένα ταξί κάποιου Αυγόπουλου από την Αργυρούπολη, ο οποίος μετέπειτα μου ζήτησε συγγνώμη κλαίγοντας κιόλας. Ο χωροφύλακας με κοίταξε και μου είπε: «Σου δίνω το λόγο της τιμής μου ότι θα πάμε στο τμήμα». Είχε καταλάβει, γιατί εγώ αρνιόμουν.

Από το τμήμα στα Γιούρα

Μετά από λίγο έφεραν στο τμήμα τον Μαχαιρόπουλο Χρήστο, μετά τον Τάκη Μαυροδόγλου. Μάλιστα ο Μαυροδόγλου ήταν στο σπίτι του Μαχαιρόπουλου, όταν πήγε η χωροφυλακή αλλά δεν τον πήρε χαμπάρι. Σηκώθηκε και πήγε σπίτι του και μόλις πήγε, τον γραπώσανε».

Συνολικά συνελήφθησαν έξι άτομα: ο Β. Δρίτσας, ο Χρ. Μαχαιρόπουλος, ο Κ. Γιαννακίδης, ο Τ.Μαυροδόγλου, ο Ι.Καλημεράκης και ο Κ. Κορτζίδης. «Αναλογικά με τον πληθυσμό έπιασαν πολλούς. Αν σκεφτείς μάλιστα ότι σε ολόκληρη Καλλιθέα έπιασαν 20 άτομα. Ύστερα από λίγο έφεραν στο αστυνομικό τμήμα και τους Γλυφαδιώτες. Πολύ αργά το βράδυ ήρθε ένα στρατιωτικό αυτοκίνητο και μας πήγε στο γήπεδο της ΑΕΚ. Κάτσαμε εκεί δύο μέρες μέχρι τη Μεγάλη Παρασκευή». Από εκεί μεταφέρθηκαν στου Σκαραμαγκά για τα Γιούρα. «Από τα Γιούρα έφυγε ο πολύς κόσμος και εμάς που μείναμε μας πήγαν στη Λέρο».

Ο δήμαρχος έμεινε στην εξορία τέσσερα χρόνια παρά 10 μέρες. «Απολύθηκα με τη διάλυση του στρατοπέδου το 71». Στην ερώτηση πώς συμπεριφέρθηκε ο κόσμος εκείνη τη μέρα, απαντά: «Ψύχραιμα, δε φοβήθηκε, περισσότερο σατίριζε».  Όμως είχε να πει πιο πολλά για το πώς συμπεριφέρθηκε ο κόσμος όλο αυτό το διάστημα που έλειπε στη Λέρο. «Ο κόσμος στάθηκε πάρα πολύ κοντά μας. Όταν για να φανταστείς η οικογένεια δεν είχαν τίποτα για την άλλη μέρα, ξυπνούσαν το πρωί και έβρισκαν πεταμένα λεφτά ή  λάδι έξω από το σπίτι».

(ΠΗΓΗ: sinergasia.gr)

Μένουμε Νότια – έλα στο ελεύθερο και ανεξάρτητο group των Νοτίων Προαστίων για να μοιραστούμε ότι συμβαίνει δίπλα μας.

Ειδήσεις, σχόλια, εθελοντισμός, αγορά, έξοδος, καλή ζωή, νεολαία, διασκέδαση, πολιτισμός, περιβάλλον, αθλητισμός, ανθρώπινες ιστορίες.
( ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ- ΑΛΙΜΟΣ – ΒΑΡΗ – ΒΟΥΛΑ – ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗ – ΕΛΛΗΝΙΚΟ – ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗ – ΓΛΥΦΑΔΑ -ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ – ΝΕΑ ΣΜΥΡΝΗ – ΠΑΛΑΙΟ ΦΑΛΗΡΟ)

Διαβάστε Επίσης

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.