40 μέρες χωρίς τον Νίκο Κατσουλάκη

Ουρανοί, ανοίξτε διάπλατα.
Έρχεται ο Νίκος!
Το γελαστό παιδί δεν είναι πια ανάμεσά μας.
Ο Νίκος Κατσουλάκης, πάλεψε αρκετούς μήνες.
Στάθηκε παλικάρι!
Ο «ψηλός με το τζιπ», που τον ξέραμε οι παλιότεροι ξεκίνησε το δικό του ταξίδι.
Δεν διαβαίνει δρόμους, δεν διασχίζει τις θάλασσες που λάτρεψε.
Ο Νικόλας πετάει για την αιωνιότητα.

Αγαπημένε μας Νίκο,
Οδυνηρό το καθήκον που μας έφερε σήμερα εδώ για να σου απευθύνουμε το «Ύστατο Χαίρε».
Δεν είμαι ο καταλληλότερος να το κάνω. Αλλά θα προσπαθήσω να εκφράσω με λίγα λόγια αυτά που θέλουμε όλοι να σου πούμε.
Οι λατρεμένοι σου γονείς ο Κος Γιώργος και η Κα Άννα, η αδελφή σου Κατερίνα, η πρώην σύζυγος σου Βάσω και η μονάκριβη κορούλα σου η Άννα – Μαρία.
Η πιστή και αξιέπαινη σύντροφος σου τα τελευταία χρόνια που σου κράτησε το χέρι μέχρι την τελευταία στιγμή, ένας πραγματικά ξεχωριστός άνθρωπος η αγαπημένη σου Ράνια.
Οι κουμπάροι σου Σοφία και Βαγγέλης που στάθηκαν δίπλα σου όχι μόνο στα εύκολα και ευχάριστα, αλλά και στα δύσκολα.
Οι συνεργάτες σου στις επιχειρήσεις σας, ο κουμπάρος σου ο Χρήστος, ο Νίκος και ο Γιάννης.
Τα φιλαράκια σου, ο Σταύρος με την οικογένεια του (την Ευρώπη, τη Μέλπω και το Θεόφιλο), ο Τάσος, ο Γιώργος ο Άγγελος και πολλοί μα πάρα πολλοί άλλοι που βρισκόμαστε εδώ.

Σήμερα, όπου και να σταθείς στην πόλη μας σε αυτή που γεννήθηκες, μεγάλωσες και δημιούργησες ακούς να μιλούν για σένα.
Μόνο καλά λόγια και αναμνήσεις. ‘Όχι γιατί έτσι συνηθίζεται, αλλά γιατί η δική σου πορεία στιγμάτισε όμορφα πολλούς από εμάς.
Σε χαρακτήριζαν, πέρα από το πηγαίο σου χαμόγελο και αστείρευτο χιούμορ, η Αρχοντιά, η Δύναμη αλλά και η Δικαιοσύνη. Ποτέ δεν άφηνες να φανεί στους γύρω σου, η στεναχώρια. Την αντιμετώπιζες πάντα με ένα τεράστιο χαμόγελο.
Πραγματικό μεγαλείο ψυχής!
Αυτά, μαζί με το ήθος και την αξιοπρέπεια σου, ήταν εκείνα που σε ακολούθησαν σε όλα τα επιχειρηματικά σου βήματα. Η συνταγή της επιτυχίας σου.
Τι να πρώτο θυμηθούμε?
«Το Πέτρινο» που άλλαξε τα δεδομένα του κλάδου σου στη πόλη μας?
Τη «Βίβλο» εδώ και στη Τζιά όπως και «Το Ενετικό?
«Τα πιατοκαμώματα» που γνώρισαν οι νεότεροι της πόλης μας?
Με το Δήμαρχο μας, που είναι και ο ίδιος σήμερα εδώ, σε είχαμε σαν το παράδειγμα του σωστού επιχειρηματία που σέβεται την πόλη του και τους γείτονες, αφού πρώτο σου μέλημα ήταν ανεξαρτήτου κόστους να μην ενοχλήσεις,να μην προβληματίσεις κανέναν.
Επιπλέον, η ανθρωπιά σου και η στήριξή σου, στο δοκιμαζόμενο συνάνθρωπο δεν είχαν όρια. Ακόμα και στις δύσκολες εποχές για τις επιχειρήσεις, κάτι που πολλοί δεν γνωρίζουν λόγω της σεμνότητας σου, ενίσχυες είτε με φαγητά, είτε με άλλους τρόπους τις εκκλησίες της πόλης μας και όλους όσους είχαν ανάγκη.
Εάν η απώλεια είναι συνάρτηση της προσφοράς, τότε το κενό που αφήνεις, είναι τεράστιο.
Γιατί φεύγεις έχοντας ακόμα πολλά να προσφέρεις σε όλους μας.
Για σένα Νίκο μας, μπορούμε να μιλάμε ατέλειωτες ώρες και θα το κάνουμε. Όχι όμως εδώ, αλλά στις παρέες μας, στις καλές και στις άσχημες στιγμές μας.
Προσωπικά, μέσα στη θλίψη της στιγμής, είμαι ευτυχισμένος και υπερήφανος που μου χάρισε η ζωή έστω και για λίγο, το δώρο της φιλίας και της αγάπης σου.
Σε όλους εμάς έμεινε: το χαμόγελο, η καλοσύνη, το παράδειγμα σου για αλληλεγγύη και η αγάπη σου για το συνάνθρωπο.
Όλοι είμαστε εδώ και είμαστε περήφανοι που σταθήκαμε δίπλα σου.
Όσοι πορεύθηκαν μαζί σου, προνομιούχοι! Οι γονείς σου, η οικογένειά σου, η κορούλα σου Άννα – Μαρία, οι φίλοι σου, οι συνεργάτες σου και η σύντροφος σου Ράνια.

Στο μυαλό των πολυαγαπημένων σου ανθρώπων, έρχονται οι στίχοι από το τραγούδι που σου άρεσε.
«Τα όνειρά μου σαν τα πέταλα μιας ανεμώνας
που τη σκόρπισες φυσώντας σαν νάσουν χειμώνας
πες μου τη ζωή μου όμως πώς να συνεχίσω
που δεν έχω πια τα δυο σου χείλη να φιλήσω
που δεν έχω πια τα δυο σου χέρια να κρατήσω»

Σου υποσχόμαστε όμως όλοι, πως θα συνεχίσουμε, είτε γιατί έτσι γίνεται είτε γιατί έτσι πρέπει να γίνει.
Εσύ συνέχισε ήρεμος και ήσυχος το ταξίδι σου!
Σε περιμένει μια θέση στη γειτονιά των αγγέλων!

Καλό σου ταξίδι Νικόλα!
Καλή αντάμωση!