Το MDMA ή Ecstasy (XTC) καταχωρήθηκε στις ελεγχόμενες ουσίες του Ν. 1729 του 1987, παρόλο που τότε ήταν εντελώς άγνωστο στη χώρα μας. Η απαγόρευση από το 1987 μιας ουσίας που έμελλε να πρωτογνωρίσουμε τη δεκαετία του 1990 ως XTC , αποδεικνύει απλώς ότι η διαβόητη δήθεν εθνική «αντιναρκωτική» νομοθεσία μας, υπαγορεύεται ευθέως από την Ουάσιγκτον και εξυπηρετεί αποκλειστικά και μόνο τους στόχους του αμερικανικού «πολέμου κατά των ναρκωτικών», που αποτελεί ένα από τα βασικότερα εργαλεία της αμερικανικής εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής…

 

(Γράφει ο ΚΛΕΑΝΘΗΣ ΓΡΙΒΑΣ- zenithmag.wordpress.com)

Η εξουσιαστική βιομηχανία της κινδυνολογίας, διαμέσου της οποίας καλλιεργείται στην κοινωνία η μια υστερική φοβία μετά την άλλη, πρόσθεσε στην αλυσίδα των ουσιών που δήθεν «απειλούν» την ύπαρξή μας. το ecstasy. Ένα «νέο ναρκωτικό που κυκλοφορεί ευρέως στη μαύρη αγορά»σύμφωνα με τη δαιμονολογική προπαγάνδα, το οποίο, βεβαίως, δεν είναι καθόλου νέο, δεν είναι «ναρκωτικό» (με το ιατρικό περιεχόμενο του όρου) και δεν διατίθεται στην αγορά (νόμιμη ή παράνομη) αγορά ήδη από το 1986.

Από επιστημονική άποψη, το ecstasy είναι μια απ’ τις εν χρήσει «λαϊκές» ονομασίες του MDMA (μεθυλενιοδιοξυμεθαμφεταμίνη) που παράγεται από το MDA (μεθυλένιοδιοξυαμφεταμίνη). Από την άποψη της απαγορευτικής δαιμονολογίας, το «ecstasy» είναι μια από τις βολικές ετικέτες που δίνονται σε μια ουσία που δεν είναι ecstasy (δηλαδή δεν είναι MDMA) αλλά ένα απροσδιόριστο μείγμα από LSD, αμφεταμίνες και άλλες ουσίες που διατίθεται στη μαύρη αγορά ως «ecstasy», με αρνητικές συνέπειες για την υγεία των χρηστών του.

Η Ταυτότητα του Ecstasy

Οι χημικές διαφοροποιήσεις του μορίου της αμφεταμίνης οδήγησαν στην παραγωγή ενός μεγάλου αριθμού συνθετικών ψυχεδελικών ουσιών, ανάμεσα στις οποίες παλαιότερη και γνωστότερη είναι ηMDA (μεθυλένιο-διοξυ-αμφεταμίνη), μητρική ουσία της MDMA (μεθυλενιο-διοξυ-μεθαμφεταμίνη) που είναι γνωστή ως Ecstasy, XTC, Adam, Presense, Clarity, Zen και M.

Η σύνθεση του MDA έγινε στη Γερμανία το 1914 από την φαρμακευτική εταιρεία Merck και περιέπεσε στη λήθη για σαράντα περίπου χρόνια. Η εκ νέου «ανακάλυψή» του έγινε στα μέσα της δεκαετίας του 1950 από το Χημικό Κέντρο του Αμερικανικού Στρατού και τη CΙΑ, η οποία το χρησιμοποίησε ως μέσο πειραματισμού στα παράνομα προγράμματά της για την «αναμόρφωση της ανθρώπινης προσωπικότητας» που είναι γνωστά με τις κωδικές ονομασίες MK-ULTRA και MKSEARCH. Eν συνεχεία, από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 (που απαγορεύτηκε το LSD) μέχρι το 1985, το MDMA, χρησιμοποιήθηκε συστηματικά ως υπολογίσιμο βοηθητικό στοιχείο στην ψυχοθεραπεία (1970-85).

Το μόριο του MDMA είναι παρόμοιο με το μόριο ορισμένων ουσιών που υπάρχουν στο μοσχοκάρυδο, στα καρυκεύματα του μοσχοκάρυδου, στη χρωστική του φυτού κρόκος, στον άνιθο και σ’ ένα κοινό φάρμακο για το κρυολόγημα (το Sudafed) που διατίθεται χωρίς συνταγή.

 

Η Χρήση του MDMA

Το MDA και το MDMA προκαλούν τα ίδια αποτελέσματα αλλά το MDMA εξαιτίας της βραχύτερης διάρκειας της δράσης του (4-6 ώρες έναντι των 10-12 ωρών του MDA) προκαλεί μικρότερη επίδραση στις σωματικές λειτουργίες και ηπιότερο αίσθημα αίσθηση σωματικής καταβολής κατά την ημέρα που έπεται της χρήσης του.

Σε ορισμένους κύκλους, το MDMA έχει καθιερωθεί ως ουσία που ενισχύει ή αυξάνει τη συναισθηματική κατανόηση και τη συμμετοχή μεταξύ των ανθρώπων και ως υπολογίσιμο βοηθητικό στοιχείο στην ψυχοθεραπεία.

Σε άλλους κύκλους έχει γίνει αποδεκτό ως «φάρμακο αναψυχής», καθιερώθηκε ως «φάρμακο για πάρτι» και χρησιμοποιείται κυρίως σε μια ειδική κατηγορία κέντρων διασκέδασης και Club,τα λεγόμενα Acid-house, που συνδυάζουν την «ψυχεδελική» μουσική και τον έξαλλο χορό. Η διασκέδαση αυτού του είδους ξεκίνησε από τα Club του μικρού ισπανικού τουριστικού νησιού Ίμπιζα και σταδιακά ξαπλώθηκε σε όλο το βιομηχανικό κόσμο μαζί με τη μουσική Techno. Τελευταία μετεξέλιξη του Acid-house αποτελεί το rave που χαρακτηρίζεται από ένα συνδυασμό μουσικής συνθεσάιζερ και φωτιστικών σόου.

 

Η Απαγόρευση του Ecstasy

Μετά την εισαγωγή του στη θεραπευτική χρήση στα τέλη της δεκαετίας του 1960, το MDMA ήταν νόμιμο για πολλά χρόνια. Αλλά το 1985, όλως παραδόξως, η DEA αποφάσισε να το απαγορεύσει και το καταχώρησε στον Πίνακα Ι των ελεγχόμενων φαρμάκων όπου περιλαμβάνονται οι ψυχότροπες ουσίες που «δεν έχουν θεραπευτική αξία» και η διάθεσή τους δεν επιτρέπεται για κανένα λόγο.

Η απόφαση της DEA να απαγορεύσει εντελώς το MDMA ήταν εμφανώς παράνομη και επιβλήθηκε ενάντια στη σχετική απόφαση του δικαστή Francis Young, δικαστικού επόπτη της DEA, που (ύστερα από δύο πολύμηνες δημόσιες ακροάσεις στις οποίες κατέθεσε πλήθος επιστημόνων) σύστησε στη DEA να καταχωρήσει το MDMA στον Πίνακα III, στον οποίο περιλαμβάνονται διάφορες ελεγχόμενες ουσίες που έχουν θεραπευτική αξία και διατίθενται με ειδική ιατρική συνταγή.

Αλλά παρότι, σύμφωνα με το νόμο, οι συστάσεις του Francis Young ήταν δεσμευτικές για την DEA, αγνοήθηκε προκλητικά από τους επιτελείς της DEA, που προσπάθησαν να «δικαιολογήσουν» την αυθαίρετη απόφασή τους, επικαλούμενοι διάφορες υποθετικές αιτιάσεις κυβερνητικών επιστημόνων-κομισαρίων ότι το MDMA «προκαλεί μόνιμες βλάβες σε ορισμένα νευρικά κύτταρα», παρά το γεγονός ότι καμιά έρευνα μέχρι σήμερα δεν επιβεβαίωσεαυτό τον ισχυρισμό. Έκτοτε το MDMA παραμένει παράνομο και γύρω απ’ αυτό κυκλοφορεί ένα πλήθος από παράδοξες, μυθοποιητικές και τρομοκρατικές ιστορίες που είναι δηλωτικές της βαθύτατης άγνοιας ή της ιδιοτέλειας των εμπνευστών τους.

 

Eπιστημονικές Εκτιμήσεις

Το 1976 δημοσιεύτηκε η πρώτη επιστημονική έκθεση για την ψυχοδραστικότητα του MDMA στον άνθρωπο, από τον βιοχημικό Alexander Shulgin και το συνεργάτη του D. Nichols, στην οποία σημειώνεται ότι:

«Η ελάχιστη αντιληπτή δόση για τον άνθρωπο είναι 75 mg και η μέση δραστική δόση κυμαίνεται μεταξύ 100-150 mg από το στόμα. Η δράση του MDMA προκαλεί λίγα και ήπια σωματικά συμπτώματα και δεν συνεπάγεται ψυχολογικές συνέπειες. Τα πρώτα σωματικά αποτελέσματα (μυδρίαση, ζαλάδα, σύντομη ναυτία) εκδηλώνονται περίπου 30 λεπτά από τη λήψη μιας δραστικής δόσης, διαρκούν μισή έως μία ώρα και εξαλείφονται στις επόμενες 2 ώρες, με εξαίρεση ορισμένα ελαφρά κατάλοιπα των εκδηλώσεων της διέγερσης του συμπαθητικού που μπορούν να παραμείνουν επί αρκετές ώρες. Τα ψυχικά αποτελέσματα εμφανίζονται μεταξύ 1ης και 2ης ώρας μετά τη λήψη του, κορυφώνονται τη 2η ώρα και εξαλείφονται μεταξύ 3ης και 5ης ώρας. Το MDMA φαίνεται ότι πυροδοτεί κάποιες, εύκολα ελεγχόμενες, αλλαγές στην κατάσταση της συνείδησης του λήπτη με συναισθηματικές και αισθητηριακές προεκτάσεις. Σε σύγκριση με τις περισσότερες ψυχεδελικές ουσίες, το MDMA είναι πολύ ήπιο και δημιουργεί μια κατάσταση που μπορεί να χειριστεί πολύ εύκολα ο ίδιος ο χρήστης ή ο κάθε παρατηρητής. Η διάρκεια της εμπειρίας είναι μικρή και εκείνο που συνήθως παραμένει είναι μια σωματική χαλάρωση που οδηγεί σε εύκολο και ήρεμο ύπνο.» (A. Shulgin και D. Nichols, Characterization of Three New Psychotomimetics, in R. Stillman and R.Willette, eds., The Psychopharmacology of Hallucinogens (N.Y., Pergamon Press, 1978).

Σύμφωνα με τον ερευνητή Claudio Naranjo, το MDA και το MDMA διαφέρουν σημαντικά στον τρόπο δράσης τους: Το MDA είναι ένα «αναλυτικό φάρμακο» χρήσιμο για τη διερεύνηση του παρελθόντος του εξεταζόμενου, ενώ το MDMA ένα φάρμακο χρήσιμο για την έρευνα της κατάστασης ενός ατόμου που έχει την αίσθηση ότι βρίσκεται σ’ ένα αιώνιο παρόν.

«Υπό την επίδραση του MDA το άτομο επιστρέφει στο παρελθόν του, διατηρώντας την επίγνωση του παρόντος εαυτού του. Η ανάμνηση του παρελθόντος είναι περισσότερο από απλώς αντιληπτή, δεδομένου ότι ο λήπτης ξαναζεί οπτικές ή άλλες αισθητηριακές εντυπώσεις (που υπό κανονικές συνθήκες είναι απρόσιτες) και συνήθως αντιδρά συναισθηματικά με τρόπο ανάλογο προς το γεγονός που αναβιώνει. Πρόκειται για μια κατάσταση όμοια μ’ αυτή που ονομάζεται «επαναφορά» και κυμαίνεται από την υπερμνησία μέχρι την επανάληψη της εμπειρίας του παρελθόντος, η οποία συνοδεύεται όχι μόνο με την έκλυση καταπιεσμένων συναισθημάτων αλλά και από τις σωματικές αντιδράσεις (σωματική ευεξία ή πόνος, κλπ) που αναλογούν στην εμπειρία που αναβιώνεται. Με το MDA, η αναβίωση συντελείται τόσο συχνά και τόσο αβίαστα, που μπορεί να θεωρηθεί ως τυπικό χαρακτηριστικό αυτού του φαρμάκου και πρωτεύον στοιχείο της θεραπευτικής του αξίας».

 

Η Εμπειρία του Χρήστη

Το MDMA σπανίως προκαλεί άσχημα «ταξίδια» εάν παίρνεται από το στόμα, σε κανονικές δόσεις (100 έως 125 mg) και κάτω από ομαλές συνθήκες. Γενικά:

1) Ενισχύει το «Εγώ» (όποιο περιεχόμενο κι αν δίνεται στον όρο) όχι με τον ψυχρό και καθορισμένο τρόπο που το κάνουν οι αμφεταμίνες.

2) Αποδυναμώνει τις τάσεις απομόνωσης μεταξύ των ατόμων με αποτέλεσμα ακόμη και ξένοι μεταξύ τους να μιλούν με άμεσο και οικείο τρόπο. Η ενίσχυση αυτή μπορεί να αφορά τόσο τις σχέσεις όσο και τους άλλους τομείς προσωπικών ενδιαφερόντων.

3) Εξαλείφει το στρες (ψυχοδιανοητικό και σωματικό).

4) Παράγει μια αίσθηση ηρεμίας, την οποία πετυχαίνει κανείς μετά από αρκετές ημέρες διακοπών. Αυτή καθαυτή η εμπειρία διαρκεί 4-6 ώρες, μια «ανάμνησή» της μπορεί να συντηρηθεί για χρονικό διάστημα από μερικές ημέρες έως για πάντα.

Η εμπειρία που βιώνει ο λήπτης του γνήσιου Ecstasy (δηλαδή του MDMA και όχι του απροσδιόριστου μείγματος LSD, αμφεταμινών και άλλων ουσιών που διατίθεται ως «ecstasy» στη μαύρη αγορά), αποτελεί σύνθεση των εξής στοιχείων:

1) Ενίσχυση του «εγώ»

2) Αποδυνάμωση των τάσεων απομόνωσης και ενίσχυση της οικειότητας.

3) Επίταση του αισθησιασμού (όχι της σεξουαλικότητας)

4) Εξάλειψη του στρες (ψυχοδιανοητικού και σωματικού).

5) Πρόκληση μιας αίσθησης ηρεμίας (ή γενικευμένης χαλάρωσης).

6) Ελάχιστη διαφοροποίηση των αισθήσεων

7) Διάχυτη ενίσχυση της ψυχικής διάθεσης.

8) Έξαρση των αισθημάτων (ευφορία ή, κάποτε, αγωνία).

9) Αυτογενής σχηματισμός νοητικών εικόνων (με τα μάτια κλειστά).

10) Σταθερή υπερεκτίμηση του χρόνου.

Αν εξαιρέσουμε την ελάχιστη διαφοροποίηση των αισθήσεων και τη διάχυτη ενίσχυση της ψυχικής διάθεσης, όλα τα άλλα αποτελέσματα εκδηλώνονται όταν ο λήπτης δεν βρίσκεται υπό την επίδραση κάποιου εξωτερικού ερεθίσματος. Ειδικά οι νοητικές (φανταστικές) εικόνες έχουν ονειρικό χαρακτήρα (με την έννοια ότι δεν μπορεί να επιλεγεί το περιεχόμενό τους) και μπορούν να διακοπούν θεληματικά με το άνοιγμα των ματιών.

Το 90% εκείνων που το δοκιμάζουν το MDMA βιώνουν μια εμπειρία που συνίσταται σε μια διάθεση ανοίγματος στους άλλους και μια μείωση του σωματικού και ψυχικού στρες (και σ’ αυτό ακριβώς οφείλεται η έλξη που ασκεί το MDMA σε πολλά άτομα). Ένα μικρό ποσοστό μεταξύ εκείνων που το χρησιμοποιούν για πρώτη φορά, αισθάνονται ανήσυχα όταν το παίρνουν και αντιλαμβάνονται μόνο ορισμένα αρνητικά αποτελέσματα που συχνά συνδέονται με τη χρήση των αμφεταμινών ή της κοκαΐνης (όπως ένα αίσθημα κρύου, ένα σφίξιμο στο σαγόνι ή μια απροσδιόριστη γενική σωματική δυσφορία).

 

Eπικινδυνότητα

Η μέση δραστική δόση του MDMA είναι 100-150 mg από το στόμα, ενώ ως υπερβολικήθεωρείται μια δόση του που είναι πάνω από 250 mg.

Επειδή η διαφορά μεταξύ της μέσης δραστικής και της υπερβολικής δόσης είναι μικρότερη για το MDMA απ’ ότι για τα άλλα ψυχεδελικά, χρειάζεται προσοχή στον προσδιορισμό της δόσης που παίρνεται ώστε να αποφεύγεται η υπέρβαση της.

Σε κανονικές δόσεις (από 100-125 mg), oι πλέον εκσεσημασμένες παρενέργειες του MDMA (που διαρκούν 60-90 λεπτά περίπου) είναι:

1) Μια μικρή αύξηση της πίεσης του αίματος

2) Μια μικρή αύξηση των καρδιακών παλμών.

3) Μια μικρή αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος

Συνεπώς, για λόγους ασφάλειας, το MDMA πρέπει να αποφεύγεται εντελώς:

1) Από άτομα που πάσχουν από καρδιακές παθήσεις, υπέρταση και επιληψία.

2) Από άτομα που παίρνουν φάρμακα με αναστολείς της MAO.

3) Από εγκυμονούσες.

To MDMA έχει συνεργικές δράσεις με τα περισσότερα ψυχεδελικά. Τα αποτελέσματά του ελαχιστοποιούνται υπό την επίδραση ικανών ποσοτήτων αλκοόλ ή μαριχουάνας. Η ταυτόχρονη λήψη του με κοκαΐνη μπορεί να αποβεί επικίνδυνη. Συνεπώς πρέπει να αποφεύγεται ο συνδυασμός του με όλες τις ουσίες που επενεργούν στο νευρικό σύστημα είτε κατασταλτικά (αλκοόλ, ηρεμιστικά, κλπ) είτε διεγερτικά (κοκαΐνη, κ.α.).

Προκαλεί Εγκεφαλικές Βλάβες;

Ορισμένα δημοσιεύματα στα περιοδικά Science και JAMA (Journal of the American Medical Association) σχετικά με τη νευροτοξικότητα του MDMA (και την πρόκληση εγκεφαλικών βλαβών από τη χρήση του) έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην καλλιέργεια του φόβου γι’ αυτή την ουσία.

Τα δημοσιεύματα αυτά στηρίχτηκαν σε κάποια πρώτα πειράματα που έγιναν σε ζώα στα οποία χορηγήθηκαν επαναλαμβανόμενες υψηλές δόσεις MDMA (πράγμα που εξυπονοούσε ότι τα συμπεράσματά τους μπορεί να μην είχαν εφαρμογή στον άνθρωπο). Κατά τα τελευταία δύο χρόνια, έγιναν πιο προσεκτικές έρευνες που έδειξαν ότι δεν φαίνεται να υπάρχει τέτοιος κίνδυνος για τη μέση δραστική δόση του MDMA στον άνθρωπο και ότι δεν εντοπίστηκαν μέχρι τώρα οποιεσδήποτε συμπεριφορικές ή λειτουργικές διαταραχές που να συνδέονται με τη χρήση του.

Προκαλεί Εξάρτηση ή Τάση για Κατάχρηση;

Το MDMA δεν προκαλεί εξάρτηση και δεν προσφέρεται σε κατάχρηση γιατί η συχνά επαναλαμβανόμενη χρήση του αποδυναμώνει τα επιθυμητά αποτελέσματα της δράσης του και ενισχύει τις ανεπιθύμητες ενέργειες που συχνά συνοδεύουν την κατάχρηση των αμφεταμινών ή της κοκαΐνης.

Για να βιωθούν οι επιθυμητές ενέργειες του MDMA πρέπει να μεσολαβούν μεγάλα χρονικά διαστήματα ανάμεσα στις χρήσεις του (ο ελάχιστος αναγκαίος χρόνος μεταξύ δύο χρήσεων είναι τέσσερα 24ωρα). Για το λόγο αυτό, το MDMA δεν προσφέρεται ως «φάρμακο εκλογής» για τα άτομα που είναι επιρρεπή στην κατάχρηση διαφόρων φαρμάκων.

ΔΕΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣΓΙΑ ΤΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΚΙΝΔΥΝΩΝ

ΑΠΟ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΨΥΧΕΔΕΛΙΚΩΝ ΟΥΣΙΩΝΕίναι καλύτερα να αποφεύγεται η χρήσηόλων των ψυχοτρόπων ουσιών.

Ανάμεσα σ’ αυτές περιλαμβάνονται και όλες οι ψυχεδελικές ουσίες, τόσο οι «κλασικές» (όπως η μεσκαλίνη, το LSD και η ψιλοκυβίνη), όσο και οι «μοντέρνες» (όπως το MDA, το MDMA ή Ecstasy κ.α.).

Αυτό επιβάλλεται μεταξύ των άλλων και απ’ το ότι:

1) Σπανιότατα κυκλοφορούν στην αγορά σε γνήσια μορφή. Aυτό που διατίθεται ως Ecstasy στη μαύρη αγορά είναι ένα απροσδιόριστο μείγμα LSD, αμφεταμινών και άλλων ουσιών, με αρνητικές συνέπειες στην υγεία του χρήστη.

2) Η κατοχή και η χρήση αυτών των ουσιών εγκυμονεί τον κίνδυνο ποινικών διώξεων (δεδομένου ότι είναι παράνομες).

Εάν παρ’ όλα αυτά αποφασίσει κάποιος να κάνει χρήση

ψυχεδελικών ουσιών, πρέπει:

1) Να είναι απολύτως σίγουρος για την πηγή προμήθειας. Τα ψυχεδελικά που κυκλοφορούν στη μαύρη αγορά είναι νοθευμένα.

2) Να είναι σε καλή φυσική και ψυχολογική κατάσταση.

3) Να βρίσκεται σε ευχάριστο, άνετο και προστατευτικό περιβάλλον.

4) Να έχει ελαφρύ ή άδειο στομάχι. Aυτό μειώνει τις πιθανότητες να νοιώσει ναυτία ή άλλες δυσάρεστες καταστάσεις.

5) Να τα παίρνει μόνο από το στόμα. Αυτός ο τρόπος λήψης έχει τις λιγότερες πιθανότητες να προκαλέσει αρνητικές αντιδράσεις.

6) Να έχει στη διάθεσή σου τουλάχιστον 24 ώρες ελεύθερες υποχρεώσεων, ευθυνών, κλπ., μετά τη χρήση.

7) Να ξέρει ότι την επόμενη μέρα της χρήσης μπορεί να αισθάνεται κόπωση και έλλειψη ενέργειας.

8) Να μη ξεχνάει ότι οι εμπειρίες με τις ψυχεδελικές ουσίες εξαρτώνται α) από το είδος και τη δόση της ουσίας, β) από την ευκαιριακή (και όχι συστηματική) χρήση της και γ) τις κατάλληλες συνθήκες λήψης της. Εάν κάποιος τις παίρνει για να ξεπεράσει μια κατάσταση ψυχικής δυσφορίας, ο πιθανότερο είναι ότι θα ενισχύσει αυτή την κατάσταση. Ενώ εάν τις παίρνει συχνά και αστόχαστα, μειώνεται η πιθανότητα να έχει τα όποια προσδοκώμενα αποτελέσματα της δράσης τους σ’ ό,τι αφορά τον τρόπο που αισθάνεται τον εαυτό σου και τον κόσμο γύρω σου.

9) Να μη συνδυάζει ποτέ τα ψυχεδελικά με άλλες ουσίες, όπως κοκαΐνη, αλκοόλ, ηρεμιστικά, κ.α.

10) Να μην οδηγεί (να μη χρησιμοποιεί μηχανήματα και να μην αναπτύσσει δραστηριότητες που εγκυμονούν κινδύνους ή απαιτούν ιδιαίτερη δεξιότητα) ενώ βρίσκεται υπό την επίδραση των ψυχεδελικών, γιατί τα ψυχεδελικά μπορούν να επηρεάσουν την αισθητήρια αντίληψη και τη σκέψη.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Τα χάπια που διατίθενται στη μαύρη αγορά ως «έκσταση» δεν είναι «έκσταση», δηλαδή, δεν είναι MDMA. Είναι ένα απροσδιόριστο μείγμα από LSD, αμφεταμίνες και άλλες ουσίες που έχουν αρνητικές συνέπειες στην υγεία του λήπτη.

Το MDMA («Ecstasy»)ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ

1) Από άτομα με καρδιακές παθήσεις, υπέρταση, επιληψία.

2) Από άτομα που παίρνουν φάρμακα με αναστολείς της MAO.

3) Από εγκυμονούσες,

ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΔΥΑΖΕΤΑΙ ΜΕ

1) Κοκαΐνη

2) Αμφεταμίνες

3) Αλκοόλ

4) Ηρεμιστικά

5) Ψυχοτρόπες ουσίες (γενικά)

O Κλεάνθης Γρίβας (γεν. 1944) είναι ψυχίατρος-νευρολόγος, Διδάκτωρ ψυχιατρικής της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ, με σπουδές στην Κοινωνιολογία. Υπήρξε συνεργάτης πολλών περιοδικών και εφημερίδων, μεταξύ των οποίων και ηΕλευθεροτυπία (για 15 χρόνια μέχρι τις 4-2-2002). Συντάκτης της Έκθεσης για τα Ναρκωτικά της Ειδικής Επιτροπής του Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης (1986) και συγγραφέας 17 βιβλίων με θέμα τη δημόσια υγιεινή, την ψυχιατρική, τα ναρκωτικά, την τρομοκρατία και την ιστορία.