Είναι η Γλυφάδα η καλύτερη συνοικία για να ζεις;

ΤΖΙΜΗΣ ΜΠΑΤΟΥΝΤΑΣ 25 ετών

Επάγγελμα: επαγγελματίας BMX-άς

Μένει: μόνος

Πόσο καιρό: 3 χρόνια

Τι πιστεύει: «Η Γλυφάδα είναι πολύ ωραίο μέρος, γιατί συνδυάζει βουνό και θάλασσα».

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΛΑΒΑΝΗΣ 34 ετών

Επάγγελμα: μουσικός, DJ

Μένει: μόνος

Πόσο καιρό: 25 χρόνια

Τι πιστεύει: «Συνδυάζει πολλά πράγματα, μακάρι να μην άλλαζε όπως έχει αλλάξει. Την έχει υποβιβάσει πολύ το τραμ, αλλά εμείς θα είμαστε πάντα εδώ και θα πίνουμε».

Η Γλυφάδα δεν είναι μια γειτονιά που φημίζεται για την urban αισθητική της. Είναι το clean cut προάστιο, που με τα χρόνια έγινε η «Μητρόπολη του Νότου», μακριά από άναρχες ρυμοτομίες και ανατολίτικα καπρίτσια.

Είναι δύσκολο να της βάλεις μια ταμπέλα: προάστιο, γειτονιά, περιοχή, συνοικία, δίπλα στην παραλία, πλάι στο βουνό… Αυτό συμβαίνει για ένα και μοναδικό λόγο: η Γλυφάδα δεν είναι τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από το κέντρο του συνόλου των νότιων προαστίων. Το σημείο αναφοράς της ευρύτερης περιοχής.

Στα χρόνια του Μεσοπολέμου, Ελληνικό και Γλυφάδα άνηκαν οργανωτικά στον ίδιο δήμο. Η Γλυφάδα, όμως, κουβαλούσε την παλιά αίγλη της Αιξωνής και των μπαρμπουνιών της. Καλό το ψάρι, αλλά το γλυφό νερό κέρδισε και έδωσε τελικά το όνομα στην περιοχή. Με την εγκατάσταση του διεθνούς αεροδρομίου τη δεκαετία του ’60 αλλάζει όλη η σύσταση του τότε Δήμου Ευρυάλης. Η Γλυφάδα αυτονομείται και ο πληθυσμός της αυξάνεται ραγδαία. Όπως συμβαίνει σε κάθε στρατηγικό σημείο μιας χώρας, δίπλα της κατασκευάζεται και μια αμερικανική βάση. Όπου στρατός και διασκέδαση, όπου διασκέδαση και χρήμα. Οι ντόπιοι σπεύδουν να φτιάξουν μπαρ, εστιατόρια και κλαμπ. Δεν είναι τυχαίο ότι στη Γλυφάδα μέχρι πρόσφατα έβρισκες μεγάλες μπράντες fast food που δεν υπήρχαν πουθενά στο υπόλοιπο Λεκανοπέδιο. Δεν είναι τυχαίο πως κανείς δεν αναπολεί ή, τουλάχιστον, δεν ακούς συχνά την έκφραση: «Αχ, να πήγαινα στη Γλυφάδα να φάω στο ταβερνάκι του κυρ-Θωμά», αλλά ακούς για το απολαυστικό τσίζμπεργκερ με μπέικον από το Simply Burger (είναι ζήτημα αν υπάρχει άλλο μέρος με περισσότερα χαμπουργκεράδικα). Οι δρόμοι της θυμίζουν αμερικανικό προάστιο μεγάλων εισοδημάτων (φαρδείς, καθαροί δρόμοι μέσα στο πράσινο, με σπίτια που «αναπνέουν») και το κέντρο της είναι σαν το Λας Βέγκας. Ακόμα και μέσα στην εκκλησία Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, νομίζεις πως βλέπεις αντί για μανουάλια κουλοχέρηδες.

Ο σωστότερος όρος θα ήταν εκκεντρική mainstream, αφού απευθύνεται σε αυτούς που έχουν κάνει κάθε extreme sport μόδα και σε αυτούς που το κουστούμι, η θάλασσα και το γιοτ είναι η συνέχεια του κορμιού και του μυαλού τους. Ζησιμοπούλου, Γρηγορίου Λαμπράκη, Σ. Καράγιωργα είναι οι κεντρικοί εμπορικοί δρόμοι που έχουν και την εντονότερη ζωή.

Πρώτο και καλύτερο το Golf. Οι φωτογραφίες του Κωνσταντίνου Καραμανλή με το μπαστούνι στο χέρι είναι από τις χαρακτηριστικότερες του πολιτικού. Το γήπεδο ανεβάζει το πρεστίζ της περιοχής αλλά και των γύρω δρόμων, αφού η αντικειμενική αξία των οικοπέδων φτάνει μέχρι και τα €8.000 ανά τ.μ. Αν το περπατήσεις απ’ έξω (για μέσα χρειάζεται κάρτα μέλους και μια σάκα με μπαστούνια), θ’ αντιληφθείς πως όλη την πόλη να γυρίσεις τόσο πράσινο δεν θα ματαδείς. Το αστείο είναι πως μια τόσο ακριβή γειτονιά την τριγυρνάει η οδός Βασίλη Τσιτσάνη, για να θυμίζει στις Πόρσε τη λαϊκή καταγωγή του ιδιοκτήτη της.

• Πληθυσμός: 85.000 ψυχές περίπου.

• Η έκτασή της είναι 25 τετραγωνικά χιλιόμετρα.

• Η Γλυφάδα είναι πιο κοντά στην Αθήνα (15 χλμ.) παρά στον Πειραιά (17 χλμ.)

• Άνω Γλυφάδα, Τερψιθέα, Ευρυάλη, Αίγλη, Αιξωνή, Δικηγορικά, Κάτω Γλυφάδα (κέντρο) και Αγ. Νικόλαος είναι οι συνοικίες της.

• Real Estate: Διαφέρει αρκετά από περιοχή σε περιοχή. Ξεκινάνε από €3.000 το τ.μ. για αγορά και πολλές φορές ξεπερνούν τα €8.000. Για ενοικίαση δεν πάνε πάνω από €25 το τ.μ., με εκκίνηση τα €12.

• Σε 50 μαγαζιά μπορείς να πιεις καφέ και να φας (αριθμός ρεκόρ για προάστιο). Υπάρχουν και 2 μεγάλα κλαμπ.

• Η διασημότερη παραλία είναι τα Αστέρια Γλυφάδας. Είναι ανοικτή από τις 9 το πρωί μέχρι τις 8 το βράδυ.

Όταν πήγαινα δημοτικό, επέστρεφα μόνη μου από το σχολείο στο σπίτι. Ήμουν επτά χρόνων, δηλαδή, και περπατούσα μόνη μου από το σχολείο στο σπίτι! Είχα αρχίσει ήδη Αγγλικά. Πήγαινα στην κυρία June μαζί με την αδερφή μου. Η κυρία June μας είχε μόλις μάθει να διαβάζουμε. Με θυμάμαι να συλλαβίζω για πολύ καιρό δύο άγνωστες λέξεις γραμμένες στον τοίχο του σχολείου μου: SEX PISTOLS.  Το σπίτι μας ήταν μια μικρή μονοκατοικία. Έβγαινα στο μπαλκόνι και φώναζα απέναντι στον δρόμο τον Δημητράκη να βγει να παίξουμε. Το αγαπημένο μας παιχνίδι ήταν να καθαρίζουμε με τα «σπαθιά» μας τα οικόπεδα από τα αγκάθια. Σε λίγο χτίστηκε μια πολυκατοικία ανάμεσά μας. Ήταν η πρώτη φορά που «είδα» μπροστά μου τι σημαίνει εμπόδιο σε μια σχέση. Η γειτονιά μας ήταν πολύ ήσυχη. Στον κεντρικό δρόμο κάναμε ποδήλατο. Παίζαμε ακόμη και μπάλα. Τώρα είναι παντού μαγαζιά. Και πολλά κομμωτήρια. Οι γυναίκες στην Άνω Γλυφάδα χρειάζονται ένα κομμωτήριο κάθε εκατό μέτρα…!

Το βουνό είναι δίπλα και η θάλασσα κοντά επίσης, κάνοντας τις δυνατότητες προσωρινής απόδρασης εφικτές. Το άσπρο εκκλησάκι του Αϊ-Λια στα μισά του Υμηττού μαρτυρά ότι κοιτάς την πλευρά του βουνού από την περιοχή της Γλυφάδας. Πάντα, ως παιδί, κοιτούσα το βουνό κι αναρωτιόμουν τι θα έβλεπα αν έφτανα στην κορυφή ποτέ, λες και από κάτω θ’ απλωνόταν κάποια μαγική πολιτεία. Υπάρχει ένας δρόμος περιστοιχισμένος από δέντρα και όμορφα σπίτια, που συχνά επιλέγω όταν χρειάζομαι λίγο αέρα ή για να έρθει η έμπνευση. Τον περπατάω για χιλιόμετρα ολόκληρα και σπάνια βλέπω άνθρωπο ή αυτοκίνητο. Ο Υμηττός πολύ καλή επιλογή επίσης, δέκα λεπτά από το σπίτι, και με λίγη ώρα ανάβασης χάνεσαι στις μυρωδιές του βουνού, στα πουρνάρια και τα θυμάρια. Με λίγο κόπο φτάνεις αρκετά ψηλά για να χαθεί και το βουητό της πόλης. Μετά, από κάτω μπορείς να δεις το νότιο τμήμα της Αθήνας. Υπάρχει ο δρόμος για να το ανέβεις, αλλά πάντα προτιμούσα την κάθετη ανάβαση.

Πηγή: www.lifo.gr